Siedziba władzy

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
7/30

-Ten na końcu ulicy- Padło krótki stwierdzenie. Kobieta zachowywała się jakby uwaga, którą Ario niemalże wykrzyczał, wpadła jej jednym uchem i wyleciała drugim. Miał on kolejny przykład na to, że pojawienie się całkowicie nowych ludzi w dość zżytej wcześniej społeczności doprowadziło do wielu tragedii. Unia miała swoje plusy, jednak wyglądało na to, że wyłącznie dla tych najwyższych rangą, podczas gdy zwyczajni ludzie cierpieli za podjęte decyzje, a Doko oraz Akoraito mieli jeszcze więcej do roboty, gdyż ilość spraw związanych z morderstwami, rozbojami i wszelkiego rodzaju bandyckimi zrachowaniami drastycznie wzrosła.

Ario otrzymał odpowiedź na pytanie, które zadał. Niestety wyłącznie na to drugie. W czasie drogi na miejsce, jego myśli pogrążone były na temat możliwości potencjalnego przeciwnika. Przybycie do osady w podobnym okresie co przedstawiciele klanu Kaguya był pewną poszlaką odnośnie możliwości bandyty. Oczywiście nie oznaczało to przecież, że na pewno jest to kościany wojownik, aczkolwiek mogło to być bardzo dobre założenie. Zbadanie miejsca przestępstwa powinno przynieść więcej wskazówek.

Wkrótce dotarł on w okolice, którą wskazała mu kobieta i zauważył, że pośród ogólnego zgiełku, związanego z codziennością zwykłych ludzi, drzwi do jednego z budynków pilnowane są przez strażnika. To zapewne właśnie to miejsca, które trzeba było zbadać. Ario po pokazaniu odznaki został wpuszczony do środka, gdzie zastał go widok nieco zdemolowanego sklepu. Po pierwsze widział ladę, uszkodzoną. Drugim miejscem była ściana od strony sprzedawcy, która nadal wyglądał tragicznie. Cała we krwi. Trzecim i ostatnim co rzuciło się w oczy młodego ninja była ściana przeciwległa do poprzedniej. Była mocno uszkodzona i było widać, że ktoś czymś dużym uderzył prosto w jej środek, powodując małą pajęczynę pęknięć na niemal całej ścianie.

[z/t] -> Pisz Tutaj

[Ario]

Ario powracający ze swoim trofeum starał się pokazywać, że wszystko jest załatwione i ludzie nie muszą się martwić. Kto rozpoznawał Kunisaku ten wiedział, ze chłopak stara się robić zawsze dobrą robotę, tym samym nigdy nie odmawia mniejszej lub większej pomocy (za pieniądze oczywiście).
Kunisaku wszedł do siedziby klanu z kolejnym już pochwyconym poszukiwanym, uśmiechając się z dalekiej odległości do kobiety w okularach, która przydzielała mu misję.
- Złapany, żyje. - powiedział krótko, po czym jak tylko ktoś przyjdzie od niego przejąć niewolnika, to Ario używając lalek zwinie żyłkę, puści również nogę łańcuchem z kolcami i popieczętuje swoje zabaweczki, by nie robić sztucznego tłumu.
- No no no no, następnym razem to lepiej chyba będzie zabić na miejscu złodzieja, bo później wszystko się paskudzi we krwi - zauważył Ario, robiąc przecież trochę bałaganu z tym związanego. - No, to poproszę pieniążki. - dodał, wystawiając rękę do zleceniodawczyni.

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
29/30

-Niczego nie rozumiesz... Nie wiesz co zrobił tamten koleś, należało mu się- Widząc w oddali dokąd jest prowadzony, mężczyźnie chyba wreszcie zebrało się nad to, żeby zacząć mówić. Było to jednak na tyle bełkotliwe i bez większego sensu, że można było wątpić czy po kopniaku jakim wcześniej dostał na głowę wszystko było z nim w porządku. Na dodatek zaczął coraz bardziej zwijać się z bólu, jednak nie chodziło o ranę ramienia czy nóg, a zwijał się jakby w brzuchu miało mu coś eksplodować. Na dokładną ocenę sytuacji było jednak za późno.

-Trochę Ci to zajęło, już miałam wysyłać po twojego trupa kogoś- Zreflektowała się kobieta, od której Ario otrzymał zadanie. Strzeliła palcami i jak spod ziemi wyrosło kilku strażników, którzy zabrali bandytę. Ten jeszcze coś stękał o tym, że jest niewinny, przysłużył się większej sprawie. Ale kilka ciosów z łokcia od strażnika było bardzo zachęcających do zaprzestania takich dalszych krzyków.

-To mów, co tam ustaliłeś i masz tutaj do wypełnienia kilka dokumentów. Wiesz, w papierach musi nam się wszystko zgadzać- Dodała po chwili, przesuwając w stronę shinobiego stertę kartek, częściowo wypełnionych, częściowo z pustymi miejscami, tak aby Ario uzupełnił raport z tej misji. Na biurku czekał także już mieszek z wynagrodzeniem, który miał być zachętą do sprawniejszego wykonania tego ostatniego obowiązku.

[Ario]

Ario rozejrzał się i po odwołaniu całego zestawu swoich marionetek, usiadł tak, by być bezpośrednio przed kobietą. To był znak, że chłopak chyba odkrywał w sobie jakieś szczątkowe emocje, bo zrobił jej...na złość. Kto znał Kunisaku ten wiedział, że shinobi jest zdecydowanie małostkowy do takich rzeczy, a tu proszę - zaskoczenie.
- No no no no, w sklepie oprócz tego, że było wiele śladów, a i od strażnika się za dużo nie dowiedziałem, to po prostu ruszyłem na miejsce, gdzie ostatnio był widziany przestępca. Tym samym, dotarłem na miejsce, przygotowałem się chwilę i po prostu go złapałem. Potrafił robić ciekawe techniki powiększające, no i oprócz tego zjadł jakąś kulkę na początku. Ale tak to bez większego problemu. - zdał raport, po czym dokończył wypisywanie papierologii, na którą nasłała go zleceniodawczyni. Ario przekazał raport, wział swój mieszek ze złotem i podrapał się po głowie.
- Ano...a macie w razie czego więcej zleceń? W sumie pieniądze by się przydały. - dokończył.

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
31/30

-Hmm... Powiększanie... Dziwna kulka... No proszę, o tym żadne wcześniejsze raporty nie wspominały- Zastanawiała się nad czymś urzędniczka, manipulując wszystkim co miała przed sobą na biurku. Kartki fruwały w każdą stronę, dokumenty spadały wypełnione, jakieś raporty, zeznania, listy gończe. Całe multum spraw, a ona zdawała się je wszystkie na raz ogarniać.

-Coś tam pewnie mamy. Sprawdź tablicę przed wejściem, tam ostatnio kazałam rozwiesić nieco zleceń. A.. No i masz, chyba Ci się należy- Nareszcie przyszedł czas na najważniejsze. Cały powód dla którego Ario w ogóle się sprawą postanowił zająć. Ryo. Całkiem sporo. Przekazała mieszek i gestem ręką kazała młodzieńcowi spadać, miała dużo do roboty i męczyła ją obecność jakiegoś chłystka, który jedyne po co przychodził to trochę pomarudzić.

KONIEC

[Ario]

Ario posłuchał co miała do powiedzenia jego nie tak za bardzo ulubiona zleceniodawczyni i podszedł do tablicy z misjami. Problem a zaraz fakt, który sprawił, że Ario znalazł w sobie emocje, które sprawiły, że chciał zrobić kobiecie na złość był iście powodem do zadowolenia. Wcześniej odizolowany od wszelkich większych społecznych aspektów życia, teraz młody Kunisaku nawet potrafił tak się zachować. Strach pomyśleć, co będzie następnym etapem.

Nie mniej, Ario podszedł i zerwał jedną z kartek, po czym nie czytając, wrócił do kobiety i położył przed nią zlecenie.
- No no no no, wybrałem, poproszę zlecenie. - Ario usmiechnął się po czym wypiął dumnie swoją chudą pierś i czekał...no właśnie na co? Sam nie wiedział, ale był dumny, że może iść na jedną misję po drugiej i jeszcze pokazać przy zleceniodawczyni, że w ogóle nie ma z tym problemu. Czyżby to był zalążek jakiejś drobnej rywalizacji? Któż to wie.

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
1/30

Ario nie wstrzymywał tempa. Czuł potrzebę dalszego wspomagania swojego klanu, dlatego nie bacząc na przeciwności, poszedł natychmiastowo szukać kolejnego zadania. Było tam wiele różnego rodzaju misji, o praktycznie każdej randze. Jedno bardzo wyraźnie rzuciło się w oczy, dlatego natychmiast po nie sięgnął, zrywając je i pobiegł w stronę swojej ulubionej zleceniodawczyni.

-Wszystko tam masz napisane- Westchnęła gdy tylko ponownie zobaczyła nadchodzącego chłopca o pomarańczowych włosach. Już chyba myślała, że się go skutecznie pozbyła, a ten wracał szybciej niż pies, któremu rzuciło się piłeczkę. Szybkim ruchem wyrwała Ario karteczkę aby przeczytać co tam jest i na całe szczęście dla niej, stwierdziła, że to nie jest jej sprawa. Rzuciła z powrotem kartkę, która zatrzepotała na wietrze i zaczęła opadać na ziemię. No to jak to jest? Przecież to zadanie dla klanu, bo wywieszone na tablicy, a jednak nie ona się tym zajmuje?

[Ario]

Ario zaobserwował jak kobieta wyrywa mu kartkę i nic na to nie powiedział, ba, nawet lekko się ucieszył, że kobieta wyszła z siebie...ale fakt, że potem odrzuciła zlecenie, które zafalowało na wietrze i tym samym ukazało pogardę kobiety, uruchomiło w młodym Kunisaku coś, co można uznać za jego charakterystyczną cechę. Chłopak nieważne co robił, zawsze przykładał do tego największą wagę i staranność, a jeżeli chodzi o szacunek do klanu i członków osady, to było to jego największa wartością. Kunisaku w locie złapał kartkę i z całej siły uderzył w stół pięścią przed kobietą i tym samym spojrzał na nią złowrogo. Jego aura się zmieniła z pierdołowatego jąkały, na kogoś, kto jest nie tyle nieobliczalny, co lepiej go nie prowokować.
- Możesz nie lubić mnie, ale ta kartka to oznaka, że ktoś potrzebuje pomocy. Jeszcze raz zobaczę jak tak beztrosko olewasz swoje obowiązki, to porozmawiamy inaczej. Jesteśmy tu dla ludzi. - wysyczał, po czym odwrócił się i wyszedł z siedziby klanu. Gdy tylko drzwi się za nim zamknęły, poszedł na schodki, usiadł i otworzył zgłoszenie - wkońcu czas dowiedzieć się, co tym razem trzeba było zrobić.

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
3/30

Miał już takiego podejścia zdecydowanie dość i wyraził swoje niezadowolenie oraz gniew w najmocniejszy sposób jaki mógł. Nagłe uderzenie w stół i rzucane groźby miały skłonić kobietę do poważniejszego podchodzenia do swojej pracy. Nie podobała mu się pogarda, którą został już tutaj wielokrotnie uraczony.

-Skończyłeś? Tam są drzwi. Przyjdź jak skończysz- Spojrzała beznamiętnym wzrokiem, choć przez chwilę na jej twarzy pojawił się ironiczny uśmieszek. Celowo prowokowała do takich zachowań? Jaki miała w tym interes? Może po prostu lubiła w ten sposób droczyć się z nowym narybkiem klanu?

Po opuszczeniu siedziby przyszedł jednak czas, aby na spokojnie przyjrzeć się co jest treścią zadania. Usiadł sobie na schodkach i przyjrzał się ogłoszeniu. To samo w sobie było dość enigmatyczne. Podana była lokalizacja, "Zakazany Owoc" oraz krótki opis o tym czego samo zadanie będzie miało dotyczyć. Mowa o pomocy w przygotowaniach oraz ochronie przed ważną uroczystością. Żadnych więcej konkretów, ale z racji, że była to publicznie wywieszona informacja, a i samo miejsce uchodziło za elitarne, to zapewne ktoś nie chciał tak po prostu dzielić się wszystkim ze wszystkimi.

[Ario]

Ario nie chciał się denerwować więcej, a raczej nie umiał, także po przeczytaniu swojego nowego zlecenia podrapał się w swoim stylu po głowie.
- Zakazany...owoc...hmm... - powiedział trochę na głos. Kiedyś chyba był nawet w tym przybytku i wypełniał misję...dla dwóch braci, którzy nie umieli pogodzić się w kwestii bycia autorem jakiejś piosenki...czy możę fraszki? Kunisaku miał słaba pamięć do tak przyziemnych tematów i jedyne co zapamiętał, to że zarobił i dzięki temu miał na nowe mechanizmy.

Shinobi wstał więc, otrzepał tyłek po siedzeniu na schodku, który od samego kurzu był zabrudzony, bo przecież mało kto sprząta piasek na pustyni i ruszył w kierunku podanej w zleceniu lokalizacji. Sam Ario był bardzo ciekawy, co tam będzie się działo, bo nigdy nie był na żadnej uroczystości. To znaczy jedyną uroczystość jaką pamięta, to jak przyjeżdzał ojciec i przywoził jakieś dobre przysmaki z głębi krainy. Kiedyś nawet prawie Ario miał okazję zjeść rybę, ale niestety ojciec został napadnięty i ryba przepadła...nie mniej, chłopak wstał i ruszył na uroczystość. Może będzie mógł zaobserwować nowinki technologiczne, przynajmniej pod względem ubiorów i styli, jakie teraz są modne. Takie wydarzenia to zawsze dobra okazja do przechwycenia czegoś nowego, czy to idei czy nawet kontaktów. Na twarzy Kunisaku nawet zagościł uśmiech.

[Kisuke]

Ario Kunisaku
Misja rangi C
5/30

Miejsce, do którego miał się udać, rozbudziło w chłopaku dawne wspomnienia. Przypomniało mu się jak dawno temu, albo nie tak bardzo dawno, wypełniał tam pewną specyficzną misję. Niewiele konkretów z niej pamiętał, bo takimi bzdetami nie ma kiedy się przejmować, ale zapamiętał to co było najistotniejsze. Wynagrodzenie. Im bardziej prestiżowe miejsce, tym bardziej bogaci klienci. A im bogatsi klienci, tym większa szansa na bardzo dobry zarobek. A dużo pieniędzy jest potrzebnych, jeśli ktoś, tak jak Ario, myśli o dużej liczbie ulepszeń. Przyszedł jednak czas udania się w to miejsce. Otrzepał spodnie, gdyż nikt nie zajmował się grabieniem piasku na pustyni.

Na miejscu dostrzegł kilka osób. Większość uwijała się jak w ukropie, przestawiając stoliki, zamiatając, wycierając wszystkie elementy, zawieszając jakieś dekoracje, naprawiając kilka zepsutych elementów. No generalnie spore zamieszanie. Na środku stał jednak starszy mężczyzna z siłą brodą, z długim zwojem, w całości zapisanym. Co jakiś czas ktoś do niego podchodził, a ten wykreślał coś i przekazywał kolejne rozkazy. Najwyraźniej to on tutaj rządzi.

[z/t] -> Pisz tutaj

[Ario]

Ario powolnym krokiem wszedł do siedziby władzy. Był już dość rozpoznawalny jako osobnik do rzeczy małych i niemałych, ale słynął też z pomocy wszystkim mieszkańcom. Sam był w szoku, że doszło do tego, że jakaś grupka bandytów chce go wyeliminować i sam już nie wiedział, czy to dobrze, czy to źle. Traktował to jako po prostu konieczność i kolejny jakiś etap, w którym się znalazł i musiał przeć naprzód. Nie przejmował się więc jakimiś drobnymi bandytami i w swoim trochę krwawym stylu ich wyłapywał jak myszołów na polowaniu. Teraz gdy już dotarł do siedziby, przekazał swoją notatkę od strażnika i tym samym odebrał należne mu wynagrodzenie. Podziękował za współpracę i ruszył w kierunku swojego domu. Miał jeszcze jedną rzecz dziś do zrobienia.

[z/t] http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 99#p160099

[Akaruidesu Yoake]

"Spuścizna"
Misja rangi B dla Ario Kunisaku
1/45?
W siedzibie klanu Ayatsuri nie było zbyt dużego ruchu. Nic dziwnego, bo rodzina ta swoimi nowinkami technicznymi pomagała poddanym, a ile można interweniować na pustyni? Teraz jeszcze, gdy zawarto porozumienie w sprawie Unii Samotnych Wydm, schodziło także trochę spraw z incydentami granicznymi i z klanem Kaguya. Przez ostatnie lata zmniejszyła się liczba spraw do zgłoszenia w siedzibie oraz zmniejszyła liczba shinobi wysyłanych do różnych spraw. Mogli się skupić na treningu, czekając na trudniejsze czasy. Nie oznaczało to jednak, że była tu absolutna pustka, co to, to nie. Kręciło się trochę ludzi, w tym jedna kobieta, która rozglądała się, jakby szukała pomocy. Kręciła się tak, w końcu doskakując wręcz do Ario, na pewno zwracając uwagę na specyficzny plecak i różne inne elementy jego wyposażenia, które świadczyły o jego zawodzie.

- Panicz jest shinobi, prawda? - Zagadnęła od razu. Była niska, ale biorąc pod uwagę wzrost chłopaka, niewiele niższa od niego. Miała już za sobą dobre kilkadziesiąt lat, lecz wciąż drobną posturę i wręcz białe włosy, które związane były w dwa warkocze opadające mniej więcej do ramion. Wyglądała bardzo delikatnie, choć wciąż kobieco. Specyficzna uroda pozwalała przypisać jej zaniedbane 20 lat równie bezproblemowo, co zadbane 50.
Chłopak mógł zostać wyrwany z zamyślenia czy jakichkolwiek pobieżnych myśli tym niespodziewanym pytaniem, by zorientować się, że kobieta złapała go za nadgarstek i trzymała go tam delikatnie dłonią. Biło od niej takie dobrotliwe uczucie, jakby wpadło się na obiad do mamy. A dziwne, bo to było tylko jedno pytanie i ogrom troski na jej twarzy…

[Ario]

Chociaż dzień zaczął się raczej leniwie, młody shinobi nie był przygotowany na bezpośrednią zaczepkę w jego kierunku. Owszem, miał lokalna reputację osoby, która nie dość, że dba o porządki na ulicach, to jeszcze w tym wszystkim zawsze ludzie mogą liczyć na jego (odpłatną) pomoc. Nie mniej Ario nie zdzierał nigdy ze swoich zleceniodawców i brał od nich tyle, co mu wręczą lub tyle, co zaoferuje siedziba klanu. Czasy były ciężkie, a Unia po wprowadzeniu nowych zasad dołożyła mu tylko roboty pod względem ilości incydentów występujących na ulicach, oraz innych, mniej tuzinkowych robót.

Tym razem jednak, zaczepiła go kobieta. Nie znał jej, a uroda i zwroty tylko utwierdzały w tym młodego Kunisaku. Jego wewnętrzne odczucia w tej materii pozostawały niezmienne. Większość mężczyzn pewnie zwróciłaby uwagę na to, jak wygląda i kim jest dama, która zaczepia go na ulicy, lecz nie ten przypadek. Jeżeli ta kobieta nie ma śrubek, nie jest z drewna lub stali kantańskiej, to niestety element zainteresowania drastycznie spada...to jeśli chodzi o zainteresowanie i popęd, zaś kwestia pomocy i misji to zupełnie inna para butów.
- No no no no, jestem Ario, akoraito z klanu. Coś się stało? - zapytał. Jeszcze w jego głosnie nie było żadnej nutki ciekawości, lecz to akurat miało się zmienić.

[Akaruidesu Yoake]

"Spuścizna"
Misja rangi B dla Ario Kunisaku
3/45?
Ario nie byłby marionetkarzem, gdyby nie pomyślał o zapłacie za wykonanie zadania. W końcu za coś trzeba było kupować nowe zabaweczki. Niby tak zaawansowana technologicznie kraina, a większości shinobi brakuje pieniędzy, by sfinansować swoje wyposażenie. Po dłuższym zastanowieniu człowiek może w końću się zreflektować, że to po prostu kwestia cen i tego, że cały sprzęt jednego shinobi można zawrzeć w jednej marionetce, a takich marionetek mieć kilka, czy nawet kilkanaście. Najlepiej całą armię kukieł, a to by oznaczało koszt wystawienia całej armii, za wyjątkiem oczywiście żołdu dla czynnika ludzkiego. Ten jednak płaciło się w chakrze, która tworzyła cienkie, a w zaawansowanych rękach nawet niewidoczne nici.

- Akoraito. Uh. Jak mój trzeci syn. - Widać, że posmutniała na wspomnienie jednego ze swoich potomków. Puściła przy tym nadgarstek rozmówcy i chwyciła się za łokieć drugiej ręki, która była opuszczona luźno w dół. Spuściła też wzrok i wbiła go w podłogę. - Niestety dwa lata temu wyruszył do Midori. Nie wrócił. - Na chwilę zamilkła, by ukoić emocje, zanim przeszła dalej. Wyglądała na zawstydzoną proszeniem kogokolwiek o pomoc, mimo tego, że właśnie to robiła. - A teraz mój najmłodszy syn nie wraca z misji i chciałabym prosić panicza o pomoc w tej sprawie. - Lekko kręciła się na boki, czekając na reakcję ze strony Akoraito.

Skoro jest w siedzibie władzy, to dlaczego nie zgłosiła tego do odpowiedniego organu? Nie miałą pieniędzy by zapłacić? Zignorowali ją? Coś nie tak było z tym synem? Dlaczego ta kobieta zamiast prosić o pomoc odpowiednie osoby prosi byle chłopaka z wypasionym plecakiem? Można się było tego dowiedzieć, jeśli by się chciało. I o ile to byłoby ważniejsze od ewentualnego grosza, który może za tę pomoc wpaść.