Siedziba władzy

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Być albo nie być -
5/30

---

Co miałoby wyjść z tego dobrego, skoro maminsynek ruszył na swoją pierwszą odważną misję? Prawdopodobnie przyniesie ona śmierć, bo cóż by innego? Bandyci na pewno nie będą mieli litości dla kogoś, kto się waha zrobić cokolwiek. A może ci się po prostu po szczęści po starym przysłowiu o głupim, który zawsze ma szczęście? To się okaże już niedługo! Byłeś jednak dość zdeterminowany by nie wymiękać podczas swojej przygody, którą notabene dopiero zaczynałeś.
Odebrałeś dokumenty od kobiety, potwierdzając tym samym swoją lojalność dla klanu i chęć odbycia tej arcyciekawej przygody, której mam nadzieję nie przeżyjesz. Uśmiechnąłeś się i powiedziałeś co miałeś powiedzieć, gdy ona odwdzięczyła się uśmiechem mówiąc:
- Odważny jesteś, mam nadzieję, że nie głupi. Powodzenia żołnierzu. - ruszyłeś więc do wyjścia, by ostatecznie się pożegnać, na co kobieta już nie odpowiadała.

Wszystko teraz po wyjściu zależało od tego czy wiedziałeś gdzie jest wioska ashre, bo jeśli nie, to jak miałbyś tam trafić. Będąc wciąż w Ningyō-shi mogłeś nadal się co nieco dowiedzieć by tam ruszyć, jednocześnie jeśli zdawałeś sobie sprawę z tego gdzie i co jest grane, mogłeś udać się bezpośrednio na plac, w którym miałeś odnaleźć jednego, jedynego sztygara. Pozostawając w Ningyō-shi, nie znając destynacji musiałeś jakoś odnaleźć informacje dotyczące tej wioski, w końcu przygraniczna niewiele mówiło... Kopalnie? Nieco więcej.

Post tutaj tutaj lub w osadzie Ningyō-shi.

[Ario]

Ario przede wszystkim chciał złapać oddech. Krew trzeba było zatamować, a najlepiej, gdyby nie dostało się tam żadne zakażenie. Póki co, uciskał ranę i rozglądał się za czymś, co może posłużyć jako tamowanie krwi. Jeżeli nic nie znajdzie, będzie musiał użyć chusty z szyi.
Teraz dopiero mógł przeanalizować swoją walkę...chociaż nie nazwałby tego uczciwym pojedynkiem. Został zaatakowany w ciemności przez nieznanego shinobiego, a oprócz tego musiał walczyć z naprawdę potężnym rywalem. Tym razem się udało, ale zdecydowanie było wiele rzeczy do poprawy. Już drugi raz nie miał żadnego źródła światła i musiał posiłkować się jakimiś pochodniami, które w połączeniu z drewnianymi lalkami może w pewnej chwili być krytycznym połączeniem.
W każdym razie, teraz wystarczyło dokończyć misję i odebrać należną zapłatę. Miał nadzieję, że kupiec nie wspomni nikomu o tym co zobaczył, bo biedny Ario musiałby pewnie stawić się na jakimś dywaniku w siedzibie klanu. Nie bardzo się orientował w ścieżkach służbowych, a sama przynależność do klanu była raczej przypadkowa, jak z pełną świadomością. Jednakże...wbrew pozorom, młodemu Kunisaku zaczynało się to podobać.

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Żyć albo przeżyć -
29/30

---

Spokój w tej sytuacji mógł uratować wszystkich. Niestety, nie było to przecież takie proste jak mogłoby się wydawać. Oprócz spokoju należało ustabilizować oddech i zatamować krew, która spływała po ramieniu marionetkarza. Uścisnąłeś w końcu ramię. Nie miałeś wiele pomysłów na zatamowanie, więc użyłeś chusty do szyi. Coś tam wchłaniała coś tam tamowała, nie było ogólnie najgorzej. A mogło być.
Analizowałeś swój pojedynek, który bądź co bądź udało ci się wygrać i coś ugrać. Niestety, nie było to tak czyste, łatwe i przyjemne jak mogłoby się wydawać. Popełniłeś błąd nie posiadając kolejny raz źródła światła, a przecież nie widziałeś w nocy jak kot. Problem tkwił w nieprzygotowaniu sobie warunków lub postawieniu własnych wybierając się na misję. A mogłeś, przecież byłeś tym, który ma chronić swoich, nie za wszelką cenę, a najbezpieczniej jak się da.
Ruszyliście po jakimś czasie, gdy wielbłądy wyciągnęły powóz z piachu. Minęło parę godzin, a ty zdążyłeś zaspać na piaskowcu, przez co obudziłeś się już jak świtało słońce tuż pod siedzibą władz do której mogłeś wejść ze swoimi ludźmi, który uiścili swoją opłatę, a także mogli ci podziękować za wykonanie zadania. Pozostało ci złożyć raport do urzędnika z wykonanym zadaniem dla klanu!

Moja rola się tutaj kończy, proszę o ostatni post, a ja uznaję, że misja rangi C została wykonana! Niezbędne 2h odpoczynku fabularnego!

[Ario]

Wypoczęty Ario, ale nie na tyle by mówić o sobie - w pełni sprawny zawodnik, rozstał się ze swoimi zleceniodawcami i wszedł do siedziby klanu by złożyc raport. Na miejscu starał się za dużo nie mówić na temat samej konfrontacji, aby uniknąć tłumaczenia, co się stało z byłym członkiem klanu Sabaku. Umarł i pogrzebion, na tym chciał zakończyć ten temat.
To był pierwszy raz kiedy Ario składał raport. Co prawda, szydercza kobieta, która wcześniej chciała mu przyznać misję rangi D zamiast C, teraz mogła podziwiać jak chłopak wrócił ochrzczony z frontu. W ciągu dwóch dni pokonał trzech rywali, odbił sztygara, przetransportował go wraz z ładunkiem do wioski i ochronił przed atakiem zbója. Miał również ranę, co mogło dodawać mu męskości. Nadal jednak wyglądał jak stary Ario, tylko, że trochę bardziej potargany, zmęczony, brudny i smierdzący, ale ciągle był to ten sam Ario. Odebrawszy swoją zapłatę, odmówił brania kolejnej misji - póki co. Narazie sobie wróci do domu i się trochę ogarnie, a przede wszystkim - wyśpi.
Pożegnawszy się, wyszedł i ruszył w kierunku swojego domu. Miał zamiar iść przez główną trasę i nie mieszać się w żadne spory. Był zbyt zmęczony.

[z/t]

[Yosuke]

Początek był dość niebezpieczny, ale później walka toczyła się bardzo płynnie. Niemalże w całości po planie dwójki shinobi, planie, którego nie za bardzo uzgodnili. Całkiem dobrze jednak zgrali się w trakcie, dzieląc przeciwników między siebie. Każdy z nich odpowiednio się dopasował, dzięki temu już po chwili pojedynku zwyciężyli. Teraz wystarczyło jedynie odprowadzić poszukiwanego. Straż wspominała coś, że jest poszukiwany przez klan. Na całe szczęście Ario lepiej będzie się orientował gdzie zaprowadzić tego gagatka.

-Dobrze walczysz, jeszcze nie widziałem, żeby ktoś czymś tak wymiatał. Sporo czasu musiałeś nad nimi spędzić. To o to Ci chodziło, gdy wspomniałeś o "ulepszaniu i budowaniu"?- Powiedział Yosuke bezpośrednio po walce, zabierając się za wyniesienie mężczyzny. Na całe szczęście dwóch ninja na spokojnie sobie z tym poradzili. No i na szczęście, Yosuke był bardziej wyrośnięty jak na swój wiek, inaczej mieliby z tym większy problem.

-Prowadź, bo nie bardzo wiem nawet w którym kierunku i gdzie dokładnie mamy go oddać- Dodał po chwili, gdy wyszli już bezpieczne na ulice. Teren dookoła był czysty, chyba większość ludzi uciekła. Rekinek jednak przypomniał sobie o jeszcze jednej rzeczy. Szybko wrócił po swojego czempiona i tak koślawo to wszystko niosąc kierował się krokami za Ario.

[Ario]

Akcja była szybka, intensywna i zakończona powodzeniem. Ario w życiu by nie pomyślał, że we dwóch uda im się tak szybko rozprawić z bandytami - bo tak to sobie właśnie tłumaczył, że byli to źli ludzie, którzy...i już chciał podciągnąc to pod znęcanie się nad zwierzętami, jednak w sumie było mu to trochę obojętne, więc zakończył rozmyślanie o tym. Idąc z kukłą, ta ciągnęła niemalże przeciwnika za kołnierz, ponieważ chłopak nie chciał się siłować i go nieść. Stwierdził, że mieli go dostarczyć, ale nikt nie powiedział jak.
Nie uszło mu posłuchanie uwag od Yosuke. Co prawda, Shi też była bardzo zainteresowana umiejętnościami chłopaka i dopytywała na każdym kroku, co może zrobić, zaś sam Kunisaku nie rozumiał tego zjawiska. Inni potrafili robić kule ognia czy strzelać wodą albo kontrolować piach, a on jedyne co potrafił to trochę alchemii i ruszać kukłą. Naprawdę było to niezwykłe? Sam Kunisaku myślał o tym jak oszustwie, a nie byciu pełnoprawnym Shinobim, wkońcu nie walczy sam, tylko za pomocą czegoś...jednak, było miło usłyszeć coś co chwali jego umiejętności.
- Ano...jak mam być szczery, to ja to się tylko bronię... - powiedział, a w jego głosie słychać było załamanie. No była to pełna prawda, gdyby nie fakt starcia z piaskowym rywalem, który zranił Ario i wtedy ten dostał ataku kurwicy i rozczłonkował przeciwnika, ale stara się o tym zapomnieć.
- Ja generalnie zajmuję się budownictwem i ulepszaniu rzeczy. Pomagam często za pieniądze i tworze jakieś ułatwienia...Prawda, że czasem tworzę jakieś marionetki do obrony, ale w życiu bym nie pomyślał, że to takie cieawe. - odparł Ario. - A Ty potrafisz używać wody! I to dobrze! Słuchaj, nie chciałbyś odsprzedać trochę technik? Ja chętnie bym odkupił, bo przyda mi się kiedyś do zwoju. - zaproponował Ario.
Razem dotarli do siedziby władzy. Zbój był trochę zakurzony, ale żyjący, a to chyba było najważniejsze. Gdy weszli do środka, Ario wiedział odrazu gdzie iść i skierował się do Pani Okularnicy, która wcześniej podśmiewała się z chłopaka. Ten jednak wchodząc z Marionetką przekazał złapanego był w szoku, jak szybko został zbój przejęty. Pani Okularnica zabrała chłopaka gdzieś w nieznane miejsce dla Yosuke, lecz po dłuższej chwili chłopak powrócił, z dwoma mieszkami. Wyszedł na zewnątrz z Yosuke, wręczając mu jego przydział. Ario był blady.
- No no no no...powiedziała, że bedą mnie wzywać do siedziby. Podobno ktoś ważny chce ze mną pogadać. - widać było, że chłopak się trzęsie. Kunisaku był przekonany, że wyszła chryja z tym sabaku i będzie szedł na dywanik. A nie lubił, jak na niego krzyczeli. Szczególnie w siedzibie władz.

[Yosuke]

Misja była nie tylko okazję do dodatkowego zarobku oraz małego pokazania się w tutejszej społeczności, czy też głównie wśród wyższych władz. Zlecenie, które wykonało tych dwóch ninja pozwoliło im się lepiej poznać. Yosuke zawsze wychodził z założenia, że najprościej z kimś nawiązać bliższą relację, gdy przychodzą trudne momenty. W niebezpieczna walka jest dokładnie takim momentem.

-Spokojnie, nie sprzedaję tej wody- Zaśmiał się Rekinek, gdy usłyszał propozycję odkupienia wody. W pierwszej chwili pomyślał sobie, że pewnie na pustyni dostęp do tak podstawowego zasobu jest niesamowicie trudny, przez co musi on być bardzo cenny. Szybko jednak zorientował się, że nie chodzi tutaj o wyłącznie dostęp do wody w celach spożywczo-domowych. -Ale mogę kilka technik Ci po prostu pokazać- Dodał po chwili, zastanawiając się jakie jeszcze możliwości oferuje pieczętowanie. Co prawda, Hoshigaki, jak większość shinobi coś małego do dużego zwoju potrafił schować, ale raczej nie korzystał z tego. Nawet nie bardzo wiedział, że jest możliwość pieczętowania czegoś więcej, aniżeli zwykłych broni.

-Daj spokój. Powinieneś się cieszyć, że klan Cię zauważa- Powiedział, a po głośnym westchnięciu dodał -Mój to nawet pewnie nie zauważył mojego zniknięcia. Pewnie nawet nikt by się nie przejął, gdybym nie wrócił-. Mimo, ze nieco smuciło go takie podejście władz, to jednak starał się o tym nie myśleć, więc już po chwili na jego ustach ponownie zagościł uśmiech.

[Ario]

Ario wysłuchał, co miał do powiedzenia Yosuke. Rzeczywiście, punkt widzenia rekinka towarzysza był właściwy, ale nadal chłopak bał się, że wyjdzie chryja z tego całego zajścia i zostanie skrzyczany. W każdym razie, chłopak odsapnał i podrapał się po głowie. Trochę ostatnio zarobił i chciał sobie nakupować rzeczy, o których myślał już dużo wczesniej.
- Moja matka zawsze mówiła... - chłopak przez chwilę się zawahał. Co prawda nie wiedział, czy nie przekręci jej słów, ale miło mu było wkońcu wypowiedzieć się na jej temat...w dobrym tonie. - ...że najważniejsze nie są tytuły i rozpoznawalność, ani to co sądzi o Tobie klan, tylko to, co masz w sercu.
Co prawda, Ario powątpiewał czy jego matka jeszcze czuje coś sercem, ale słowa to słowa. Miał nadzieję poprawić tym humor rekinkowi.
- Ano...słuchaj, ja muszę iść do sklepu i porobić trochę rzeczy. Jak nie masz gdzie spać, to możesz zatrzymać się u mnie. - zaproponowal Ario.
Razem z Yosuke walczyli, tak więc mógł go uważać w pełni za towarzysza. Co prawda mało o nim wiedział, ale co się razem wywalczy, to potem pozostaje nie rozłączne. Jak Yosuke się zgodzi, to Ario rusza z nim w stronę sklepu.

[z/t] http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 45#p152349

[Yosuke]

-Masz bardzo mądrą matkę- Przyznał Yosuke. Dorośli bardzo często lubowali się we wszelkiego rodzaju ciekawych frazesach. Tym razem młodzieniec musiał się zgodzić z przekazanym mu stwierdzeniem. Rzeczywiście dbanie o własną sławę, rozpoznawalność czy to jak klan podchodzi do swojego człowieka, nie miały żadnego znaczenia. W gruncie rzeczy liczyło się to, czy ktoś jest dobrym człowiekiem, pokornym wyznawcą czy przykładnym shinobim.

-Dużo lepiej będzie mi się poruszać po mieście z przewodnikiem. No i zaproszenia też nie warto odrzucać- Odpowiedział, uśmiechając się i ruszył razem z Ario w stronę sklepu. Co prawda nie planował raczej w nic nowego inwestować, jakiś czas temu zrobił duże, wystarczające zakupy i obecnie chyba nie ma powodu, aby musiał coś dobierać. Tym bardziej, że nie miał jeszcze okazji z tego skorzystać.

[z/t] -> Sklep z wyposażeniem

[Ario]

Ario, wraz ze swoim nowiuteńkim plecakiem, dotarł do siedziby władzy. Informacja, którą dostał od posłańca sprawiła, że przez całą drogę zastanawiał się, jaką karę dostanie. Rozczłonkowany Sabaku, który próbował ich zaatakować, był nielada wyzwaniem, jednak młody pacynkarz dał sobie z nim radę...aż za bardzo. Po otrzymaniu obrażeń piaskowym shurikenem, Kunisaku wpadł w amok i jakiś dziwny trans, przez co oprócz rozbrojenia przeciwnika, po prostu zrobił krwawą łaźnię. Teraz będzie trzeba wziąć za to odpowiedzialność.
Kunisaku podszedł do miejsca, w którym siedziała przedstawicielka władz i skinął głową.
- No no no no...Ario Kunisaku, miałem się stawić w miejscu siedziby klanu. - powiedział chłopak, zapowiadając swoje przybycie. Ciekaw był, jaką karę dostanie, oraz jak bardzo są wszyscy na niego źli. Miał cichą nadzieję, że przynajmniej pozwolą mu zostawić jego ostatni twór, nad którym się tyle napracował...a może wtrącą go do jakiegoś karceru lub innego więzienia? Na szczęście Ario nie miał klaustrofobii, tak więc mógł tylko czekać na wyrok. Wyrok, który zaraz będzie dane mu usłyszeć.

[BeeBee-Hachi]

Targany złymi przeczuciami, stawiłeś się jednak na miejsce - w końcu liderce klanu się nie odmawia, prawda? Nawet, jeśli zmierza się do niej po to, by otrzymać jakąś karę. W samej siedzibie klanu, zbudowanej jak większość budynków w osadzie z piaskowca, zostałeś pokierowany korytarzami aż do biura twojej Shirei-kan. Wejścia pilnowało dwóch strażników, oczywiście shinobi, ubranych w lekkie pancerze, z maskami na twarzach i odsłoniętymi przedramionami - dzięki czemu mogłeś zobaczyć pieczęcie Fuin, skrywające zapewne ich wyposażenie. Tylko czy pilnowali oni Shire-kan, czy może byli tu, aby cię odprowadzić do aresztu jak tylko twoja przełożona postawi ci zarzuty? Tak czy inaczej, już docierając do drzwi, słyszałeś delikatny, ciągły turkot, który mógł cię trochę zaintrygować.

Gdy zostałeś wpuszczony - wyjaśniło się jego źródło. Biuro Saori-sama wyglądało bowiem w połowie jak warsztat, pełne rozmaitych, drobnych mechanizmów, których celu mogłeś się tylko domyślać - choć wiele z nich wyglądało po prostu jak zabawki. W tym momencie twoja liderka była obrócona do ciebie plecami, majstrując coś przy jednym takim mechanizmie, dzięki czemu mogłeś zauważyć jej charakterystyczny, dość długi warkocz oraz zarejestrować, że jest w zasadzie twojego wzrostu. Ubrana była w lekki, wykonany chyba z jednego kawałka białego materiału strój, niekrępujący jej ruchów.

- Ario... cieszę się, że jesteś. Już do ciebie idę, usiądź proszę. - odparła bez odwracania się. Po paru sekundach jednak skończyła i odłożyła na stół projektowy coś, co wygląda jak drobna kukiełka przypominająca skorpiona. Poruszyła nad nim delikatnie palcami, a skorpion drgnął i przedreptał w niesamowicie nienaturalny sposób po stole to w jedną, to w drugą stronę. Saori uśmiechnęła się, po czym schowała go do szuflady i przeszła do biurka, siadając naprzeciwko ciebie i wpatrując się w ciebie swoimi niesamowitymi, szafirowymi oczami.

- Jak twoja matka? Dawno jej u siebie nie widziałam. Dalej zajęta swoimi projektami, jak podejrzewam? - spytała, najwyraźniej kojarząc cię lepiej, niż mógłbyś podejrzewać.

[Ario]

Młody Kunisaku dotarł do biura swojej liderki. Już od samego początku, w oczy rzuciło mu się to, że kobieta ma niemalże warsztat na miejscu. Chłopakowi bardzo się to spodobało, ponieważ wierzył, że ich zawód polega na ciągłych ulepszeniach, a jak lepiej tego założenia nie wykonać, jak ma się warsztat w swoim biurze? To już było coś. Tak samo wszystkie rzeczy, które znajdywały się w pokoju. Marionetki, twory, lalki. To był jego świat, ale w zupełnie innym wydaniu. Ario, może i być pacynkarzem, ale poziom, jaki prezentowała Saori-sama, to był inny etap dyskusji. Oczy pomarańczowo-włosego zaświeciły się, a jego usta rozdziawiły, nie mogąc wyjść z zachwytu. Tym bardziej, że miał okazję zobaczyć klan liderkę w pracy - co prawda, twór był mały, ale przypominający małego skorpiona. W tym momencie, do głowy chłopaka wpadło dużo pomysłów. Po pierwsze, jeżeli Saori-sama jest przedstawicielką klanu, to również wyznacza niejako trendy przy projektowaniu i tworzeniu lalek. Skoro nie tak dawno odbyły się rozmowy dotyczącę Unii, napewno wiedziała, jakie mechanizmy trzeba przygotować, by dawały radę z innymi klanami. Może Ario powinien w takim też skupić się na mniejszych lalkach?
Ario miał szczęście, że z tego zachwytu i wstępnych rozmyślań wybudziły go słowa kobiety. Posłusznie usiadł na swoim miejscu i czekał, aż ta do niego przyjdzie. Gdy tylko kobieta usiadła, Kunisaku zerknął na jej oczy, lecz zaraz zalał się rumieńcem i spojrzał w ziemię. To przecież niemalże najważniejsza osoba w osadzie i szefowa jego klanu...i ona wie jak on się nazywa! Dobrze, że nie zdążył się odezwać, bo na jego twarzy pojawiły się pierwsze krople potu. Jednak Saori-sama szybko przeszła do konkretnego pytania, które zupełnie wybiło Ario z rytmu. Pytanie o matkę.
- No no no no... - chłopak zająkał się w swoim stylu, lecz nie wypowiedział nawet zdania. Nie wiedział, co ma powiedzieć. "Projekt matki"...liderka chyba nie wiedziała, w jakim stanie się znajduje rodzicielka Ario. Nie chciał też, by ta zbytnio się o tym dowiedziała, ponieważ matka wtedy mogłaby pewnie mieć jakieś bardzo nieprzyjemne konsekwencje, nie wspomianjąc już o tym, że Ario napewno też by się za to dostało. Z drugiej strony, nie chciał kłamać przy pierwszej interakcji z kobietą. Co prawda, pamiętał ją z widoku, ale chyba nigdy nie miał możliwości rozmawiać ani nawet słuchać, o czym mówi kobieta.
- ...z matką jest źle...i nie sądzę...no no no no...żeby robiła jakiś projekt. - powiedział cicho. Było mu bardzo przykro, że znajomość zaczęli od takiego tematu. - NO NO NO NO, ale jak jej się polepszy, to napewno powiem, żeby do Pani zajrzała...! - dodał szybko, starając się uśmiechnąć, lecz wyszło mu to dość koślawie, ponieważ z jego mimiki jedyne co dało się wyłapać, to to, że ten temat jest dla niego bolesny.
- Ano...Pani Saori, a mogę zadać pytanie? - powiedział, lecz nie czekając zbytnio, zaczął zasypywać kobietę pytaniami. - Pani Saori, a jaka jest Pani ulubiona kukła? A z jakich materiałów teraz najlepiej robić mechanizmy? Czy będzie jakaś obniżka cen za materiały, które ostatnio są bardzo drogie? - w tym temacie, chłopak ewidentnie odżył. Miał nadzieję, że Saori mu odpowie, albo przynajmniej odroczy na chwilę moment wyroku, który zapewne nad nim wisiał.

[BeeBee-Hachi]

Saori oparła ręce o biurko i splotła dłonie przed sobą, słuchając spokojnie tego, co mówiłeś. Uniosła lekko brwi na zaskakująco szczere wyznanie odnośnie twojej matki i nie przerywała ci, gdy zalałeś ją potokiem pytań. Delikatnie się uśmiechnęła, widząc twoje zaciekawienie jej pracą i ekonomią.

- Po kolei - przede wszystkim... jeśli twoja matka źle się czuje, to najlepiej będzie wezwać Iryoninów z naszego szpitala. Mamy tam kilka utalentowanych osób, które potrafią znaleźć leki na bardzo rozmaite i bardzo egzotyczne choroby... nawet te wpływające na umysł, bo to zgaduję jest problemem. Cieszę się jednak, że pomimo tego nie poddajesz się i starasz rozwijać talenty, pomagając przy okazji w osadzie. - odparła, delikatnym tonem głosu. Wyglądało na to, że zależało jej na tym, by jej podwładni i ich rodziny otrzymywały odpowiednią pomoc, kiedy takowa jest potrzebna.

- Co do reszty twoich pytań, to powinieneś wiedzieć już, że nie ma jednego, uniwersalnego materiału na lalki tworzone przez nasz klan - wszystko zależy od tego, jakie ma być ostateczne jej przeznaczenie. Nie zrobisz latawca ze stali, tak jak nie stworzysz domu z papieru, prawda? A co do cen, to jest to bardzo skomplikowany problem - nasze materiały i tak są już dość tanie, głównie dzięki naszym kontaktom z Shigashi no Kibu. Nasza prowincja stopniowo bogaci się i planuję dołożyć starań, aby ten trend się utrzymał. Jednak nie po to cię tutaj wezwałam. Chciałam porozmawiać o zleceniach, których ostatnio się podejmowałeś. - poprawiła się nieco, kierując rozmowę na konkretne tory. - Słyszałam o pomocy, jakiej udzieliłeś straży oraz sztygarom z kopalni. Co więcej pojawiło się wiele głosów o drobnej pomocy, jakiej udzieliłeś wielu mieszkańcom osady. Jest to trend, który bardzo pochwalam. -

[Ario]

Ario w skupieniu wysłuchiwał tego, co przekazuje mu kobieta. Bardzo starał się zrozumieć wszystko co mówi, aby jak najlepiej potraktować to spotkanie i wyciągnąć dla siebie ile tylko może. Od samego początku kobieta zaproponowała pomoc medyków, lecz Ario bardzo wątpił to, że cokolwiek to da. Nie mniej, nie wiedział, że w klanie mają tak rozwiniętą grupę, która lubuje się w technikach leczenia. Jeżeli to prawda, będzie musiał zbadać tę sprawę...lecz później. Nie chciał wracać do rozmowy o matce, żeby nie "tracić czasu" na rzeczy, w które jeszcze - nie wierzył.
Następnie liderka przeszła do omówienia jego zleceń. To prawda, że chłopak wykonał przez ostatnie kilka miesięcy bardzo dużo zleceń, lecz nie zdawał sobie sprawy, że jest to zauważalne. Co prawda lubił pomagać i używać swoich zdolności by zwykli ludzie rozwiązywali swoje problemy, ale tez kluczowym aspektem było to, że musiał mieć stały dochód, by oprócz rzeczy dnia codziennego, być w stanie finansować swoje pomysły.
- No no no no...jak mogę, to staram się pomagać. Chciałbym powiedzieć, że jest to związane tylko z tym, ale prawda jest taka, że po prostu muszę zarabiać, by móc kupować materiały ze sklepu. - powiedział dość szczerze. Ario nie był mistrzem dialogu, więc nie zdawał sobie sprawy, że w niektórych akcjach szczerości, może to działać przeciwko niemu. Jedni taką cechę by chwalili, inni uważali zaś za wadę. - A co do sytuacji ze sztygarem, to po prostu koleżanka namówiła mnie trochę, bym spróbował w cięższych zadaniach...co prawda gdzieś zniknęła, ale za jej radą po prostu...starałem się pomagać. - Kunisaku zdał się na uśmiech. - A Pani ulubiona marionetka? Jakiej Pani używa? Pokaże mi ją Pani? Matka opowiadała, że nie ma Pani sobie równych, jeżeli chodzi o używanie tworów!

[BeeBee-Hachi]

- Widzę, że jesteś pełen entuzjazmu - to dobrze. - Saori ponownie się uśmiechnęła delikatnie, widząc twój entuzjazm. Następnie przytknęła dłoń do policzka, stukając w niego kilkukrotnie palcem wskazującym i kierując wzrok w sufit w zastanowieniu, nim podjęła dalej rozmowę. - Cóż... tak jak nie ma idealnego materiału, tak ja nie mam raczej ulubionej lalki. Każdy z mechanizmów, który tworzę ma swoje konkretne zastosowanie i cel, będąc ulubionym w danej sytuacji. Niemniej, jeżeli miałabym którąś wybrać... - liderka przerwała na moment, rozglądając się po pomieszczeniu, po czym delikatnie poruszając małym palcem u dłoni. Nagle usłyszałeś ciche buczenie przebijające się przez szum innych mechanizmów i przed oczami ujrzałeś śliczną, pieczołowicie wykonaną lalkę - miniaturkę w kształcie chrabąszcza pustynnego, unoszącą się na miniaturowych, wykonanych chyba z płótna skrzydełkach, która moment unosiła się przed tobą, a następnie osiadła na biurku pomiędzy tobą, a liderką. Widziałeś teraz precyzyjnie wyżłobiony i odwzorowany pancerzyk, który - gdyby nie inne oczywiste przesłanki - skutecznie by cię przekonał, że przed tobą jest żywy owad.

- Stworzyłam to w dniu, kiedy zostałam liderką. Przysięgłam wtedy przed sobą przynieść naszej prowincji dobrobyt i dbać o każdego ze swoich obywateli - nieważne, czy ma zdolność mieszania chakry, czy też nie. Chrabąszcz przypomina mi o tym, by w swoje zadania zawsze wkładać pełnię swojej uwagi i zdolności. - wyjaśniła, po czym sięgnęła do szuflady, wydobywając z niej drobny medalion shinobi. - Ario Kunisaku. Tak, jak każdy mechanizm zaczyna się od prostych, pojedynczych elementów, które stopniowo zbiegają się ze sobą, aby stworzyć większą, bardziej skomplikowaną całość, tak droga shinobiego ma zawsze swój początek w prostych, lecz pouczających doświadczeniach i regularnych treningach, które kształtują najbardziej skomplikowany ze wszystkich mechanizmów - samego shinobiego. W uznaniu tych pierwszych kroków, które postąpiłeś na ścieżce shinobi, mianuję cię Akoraito naszego klanu. Mam nadzieję, że nie zawiedziesz zaufania, jakie w tobie pokładam i pokażesz, że potrafisz przysłużyć się jeszcze bardziej naszej prowincji i jej mieszkańcom. Pobierz teraz swoją nową odznakę i zdaj starą. - zakończyła, wyciągając w twoim kierunku otwartą dłoń, na której trzymała twój nowy medalion określający pozycję w klanie. Po odebraniu nowej odznaki mogłeś opuścić pomieszczenie już jako Akoraito klanu Ayatsuri.

[Awans przydzielony, możesz zrobić teraz z/t.]