Szlak transportowy

[Yosuke]

Takashi
Misja rangi D
15/15

Ciekawość potrafiła być irytująca, tym bardziej gdy to właśnie ciebie ktoś zarzuci taką kaskadą pytań. Tak też było w tym przypadku. Takashi, który zwykle stroni od ludzi, raczej nie przywykł do ciągłego zadawania mu kolejnych pytań i traktowania go jak jakiejś księgi, która zawiera tajemną wiedzę o całym świecie. Był jedynie zwykłym chłopakiem, który próbował dopiero pokazać co potrafi i samemu odkryć te wszystkie tajemnice. Było to zgoła odmienne podejście od kupca, który raczej nie mógł pozwolić sobie na takie przygody, dlatego próbował w rozmowach z nieznajomymi dowiedzieć się czegoś nowego.

-Dobrze, to chyba koniec naszej wspólnej wyprawy. Moje kolano ma się już lepiej więc powinienem sobie poradzić- Powiedział kupiec, widząc, jak wreszcie dotarli do pewnego rozwidlenia. Gdyby Nara był teraz sam, zapewne całkowicie straciłby pojęcie gdzie się udać. Na całe szczęście napotkany mężczyzna doskonale orientował się w tutejszych szlakach, dlatego pokrótce objaśnił drogę do obu dużych wiosek oraz osady w której miało dojść do spotkania. Z takimi cennymi radami powinien on sobie teraz bez problemu poradzić.

-A, no i jeszcze jedno. Wybacz starcowi taką nadmierną ciekawość, ale niezbyt często mam okazję do tak niezwykłych spotkań. Okazałeś się bardzo porządnym i dobrym człowiekiem. Pomogłeś mi, gdy tego potrzebowałem, ja zaś czuję się w obowiązku odpowiednio Ci to wynagrodzić- Powiedział, ostatni raz obracając się do Takashiego. Wręczył mu sakiewkę z nagrodą. Najwyraźniej stwierdził, że samo wskazanie drogi właściwie nic go nie kosztowało i taka wymiana za bardzo miłą rozmowę, udzielenie pewnych informacji oraz robienie za tragarza przez tę bardzo długą drogę zasługuje na odpowiednie wynagrodzenie. Na pożegnania ukłonił się, zarzucił plecak na swoje plecy i ruszył w zupełnie inną stronę niż Takashi miał w planach. Zapewne będzie to ich ostatnie spotkanie.

KONIEC

[Takashi]

Całe szczęście mężczyzna zrozumiał postawę Takashi'ego i nie naciskał na niego za bardzo, a uzyskane informacje w zupełności mu wystarczyły. Choć Nara odniósł wrażenie, że z każdą chwilą rozmówca starał się bardziej i bardziej natarczywy, to jednak w ostatnich momentach złapał nieco dystansu, zyskując sobie przy tym sporo sympatii. Wnikanie w szczegóły i ciągłe dopytywanie o różne aspekty życia stawało się dla młodzieńca nie tylko nudne, ale również niekomfortowe.
-Już, rzeczywiście? Wędrowaliśmy tak długo, że aż straciłem rachubę czasu. Wszystko prawdopodobnie przez to, że cały czas rozmawialiśmy, a poza tym bardzo skupiałem się na uniesieniu tego ciężaru. - stwierdził, uśmiechając się na chwilę.
Rzeczywiście, znał już dokładnie kierunek, którym powinien podążać, widział nawet znaki informacyjne wskazujące odpowiednią drogę, także dostanie się zarówno do wioski Akatori jak i do sklepu nie powinno stanowić żadnego problemu. Shinobi zadowolony ze współpracy oddał kupcowi jego plecak, rozciągając się od razu po tym. To nie był byle jaki bagaż.
-Nie szkodzi, naprawdę, nie żywię żadnej urazy. Chciałem panu bardzo podziękować za pomoc, teraz już wiem, którędy mam iść. - uśmiechnął się na chwilę raz jeszcze.
Kupiec także był zadowolony z tej współpracy, bo poza przekazaniem ninjy niezbędnych informacji wręczył mu jeszcze mieszek z pieniędzmi, który miał rekompensować zarówno spędzony razem czas, jak i ciężar, który dane mu było dźwigać. Super, tym sposobem Nara upiekł dwie pieczenie na jednym ogniu i mógł bez obaw powędrować dalej. Pożegnał się z mężczyzną i skierował w przeciwną do niego stronę, w myślach życzył mu powodzenia i spokoju ducha.

[z/t -> Karmazynowe Szczyty, Daishi, Seiyama, Sklep z wyposażeniem]

[Yūto Kōseki]

Lepszej oferty mógł nie znaleźć w wiosce, poza tym skoro sklepikarz potrzebował pomocy to kim on był by mu jej odmówić? Lubił pomagać, a jeśli przy okazji zarabia i buduje swoją reputację to łączy przyjemne z pożytecznym. Teraz pozostawało jedynie dotrzeć do granicy z Soso i odebrać ten transport. Chłopak przeszedł przez bramę wioski i pożegnał ją wzrokiem po czym ruszył dalej. Postanowił wybrać poruszać się główną trasą. Było to wyjście najprostsze i nie ryzykował zgubienia się, lub wpadnięcia na jakąś przykrą niespodziankę. Poza tym zakładał także, że tą drogą będą się poruszali w drodze powrotnej, więc przy okazji zrobi jakieś powierzchowne rozeznanie w terenie. Oczywiście, teraz mogło się mu nic nie stać, a podczas podróży z konwojem nagle wyskoczą tutaj bandyci... No ale spróbować nie zaszkodzi, prawda?
Tak więc poruszał się ku granicy, rozglądając się uważnie po drodze by przypadkiem nie wpaść w jakąś niemiłą sytuację. Co jakiś czas robił sobie przerwę na złapanie oddechu. W końcu nie mógł dotrzeć na miejsce wykończony. Prawdziwe zadanie zacznie się gdy będzie wracać z karawaną do wioski.

[Isei]

7/30

„Zabezpieczenie ładunku"
Yuuto Kouseki- C

Młody bohater zadowolony z faktu, którym była możliwość pomocy sklepikarzowi, a tym samym własnemu klanowi zadecydował. Ruszy głównym traktem. Czy była to słuszna decyzja? Ciężko powiedzieć. Z jednej strony głównym traktem podróżuje znacznie więcej osób, do tego nie rzucałby się tak bardzo w oczy. Zaś negatywnymi skutkami tejże decyzji mogło być na przykład przeoczenie jakiejś kryjówki, która mogłaby posłużyć rzezimieszkom, czy innych podejrzanych miejsc. Niemniej jednak od jego decyzji nic nie mogło go powstrzymać!

Chłopak był czujny, a samą podróż planował pokonać w bardzo wolnym tempie. Nie biegnąc na złamanie karku, a wręcz przeciwnie. Powoli pokonując kolejne metry tym samym sprawdzając, czy wszystko gra. Na pierwszy rzut oka tak własnie było. Wesoła gromadka dzieciaków wracająca z lasu, minęła Yuuto, później para trzymająca się za ręce, jeszcze później miał szczęście trafić na jednego z pobratymców, który skinął głową na jego widok. Nic, co wyglądałoby na podejrzane.
Dotarł w ten sposób do połowy drogi, gdzie zauważył pierwszą - poważną przeszkodę. Była jesień, a burze i wichury to norma. Zwłaszcza w górach, jego oczom ukazał się sporej wielkości konar, który opadł dokładnie w poprzek drogi. Jeżeli karawana, którą miał eskortować miała przebyć dokładnie tą samą trasę, konar stanowiłby bardzo spore wyzwanie by go ominąć. Spowolniłby podróż, a tym samym naraził ich na niebezpieczeństwo. Wyjścia były dwa. Olać zagrożenie, lub też zareagować. W każdym razie w około nie było nikogo, kto mógłby pomóc, a sam pień miał dobre 30 centymetrów średnicy. Do tego dookoła pełno było połamanych, suchych co prawda - gałęzi. Droga miała około 10 metrów szerokości, zaś korona drzew wystawała za wyznaczoną ścieżkę. Można więc było łatwo wywnioskować, że konar był o wiele większy. Wszystko wskazywało na to, że drzewo było stare, zeschnięte, ale mimo to zdecydowanie zbyt ciężkie by Yuuto mógł je przesunąć przy pomocy samej siły fizycznej.

Słownik

Postacie
1) Sklepikarz
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yūto Kōseki]

Na początku podróż przebiegała mu spokojnie, szczególnie, że nie pędził na złamanie karku do granicy. Podróżując wolniej zmniejszał swoje zmęczenie, a także miał więcej czasu na obserwowanie okolicy. Oczywiście, każda decyzja miała swoje pozytywne jak i negatywne strony, zarówno wybranie trasy jak i prędkości podróży. Czas pokaże co okazało się lepszym wyborem, Yuto nie był bowiem jasnowidzem, a i z doświadczeniem było u niego dosyć krucho. W końcu był jedynie Doko...
Podczas całej podróży posyłał przyjazne spojrzenie i uśmiech wszystkim mijanym osobom. Zarówno dzieciom, które były przyszłością ich prowincji, jak i młodej parze zakochanych, a wreszcie i innemu Kosekiemu. Ponoć miłość była czymś pięknym i ważnym. Poza tym, Yuto był przyjazny dla wszystkich, chyba, że ci mieli wrogie zamiary wobec niego, jego rodziny czy innych mniej lub bardziej ważnych dla niego osób. Yuto podczas tej podróży, zaczął już się zastanawiać czy w razie ewentualnej potyczki uda się uniknąć zgonów po obu stronach. Podczas ostatniej, podobnej misji się niestety nie udało gdyż Koseki powstrzymał się przed zabiciem najsilniejszego z bandytów. Tym razem... nie będzie mógł się zawahać, chociaż będzie się starał unikać takiego scenariusza.
W końcu dostrzegł odcinek drogi, który zablokowało drzewo. Pozostawienie go tutaj w takim stanie mogło się kiepsko skońćzyć podczas drogi powrotnej dlatego postanowił je usunąć. Niestety był tutaj sam, więc musiał wymyślić coś co nadrobiłoby jego braki w sile fizycznej. A pierwsze co wpadło mu do głowy do shoton.
-Shōton: Kuri no Ruhoīru
Uformował kryształowy dysk, którym następnie spróbował przebić się przed drewno, a następnie zawrócić i zrobić to ponownie. Zamierzał w ten sposób podzielić drzewo na kilka częśći, które łatwiej będzie przesunąć.

  Ukryty tekst

[Isei]

9/30

„Zabezpieczenie ładunku"
Yuuto Kouseki- C

Drzewo powalone na drogę było nie lada wyzwaniem. Nawet dla Shinobi, a co dopiero dla podróżnych kupców czy innych ludzi nie potrafiących transformować chakry. Problem został szybko zauważony, a sposób by go rozwiązać przyszedł równie szybko. Yuuto zdawał sobie sprawę z tego, co mogłoby się stać gdyby zignorował ten problem, dlatego też nie zamierzał zwlekać. Był sam, więc musiał szybko coś wymyślić.

Shoton - bo właśnie w tym specjalizował się chłopak okazał się świetnym rozwiązaniem. Walec który powstał w około chłopaka nie był zbyt szeroki, jednak był zdecydowanie bardziej wytrzymały niż sam pniak. Trzask łamanej struktury drewna rozległ się chyba w całym lesie, a ptaki zasiadające w pobliskich koronach drzew wspólnie odleciały w popłochu. Bohater zdecydowanie narobił hałasu - jednak sam plan się powiódł. Drzewo zostało podzielone na mniejsze kawałki, a pomiędzy zostały tylko sprasowane wióry i kora. Kawałki miały około dwudziestu centymetrów, więc teraz zostało jedynie przenieść, lub przeturlać je na skraj ścieżki. Były okrągłe, więc chłopak nie powinien mieć problemu z transportem przeszkód gdzieś dalej. Plan był skuteczny i zarazem bardzo szybki, dlatego też chłopak nie stracił zbyt dużo czasu.

Słownik

Postacie
1) Sklepikarz
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Yūto Kōseki]

Praca poszła mu szybciej niż myślał, przebijał się przez drewno niczym kryształowa piłą. Cieszyło go to, w końcu im szybciej się z tym upora tym szybciej będzie mógł kontynuować misję, a to przecież chodziło! Uśmiechnął się i postanowił jeszcze wykorzystać swoje koło. W końcu skoro już je stworzył i wydał na nie część chakry to trzeba go używać ile tylko się da aż się nie rozpadnie. Dlatego też ponowni wbił się w kawałki drzewa, tym razem nie zamierzając ich ciąć a popchnąć. Przy okazji sprawdzi czy ta technika nadaje się do popychania przedmiotów.
Jeśli udało mu się z tym uporać to ruszył dalej w kierunku granicy. Technika ta trochę go przyśpieszała więc mógł ją także wykorzystać do nadrobienia straconego czasu. O ile nie zjadała mu chakry oczywiście. W konću nie chciał stracić większości swoich pokładów Chakry przed rozpoczęciem misji!

[Isei]

11/30

„Zabezpieczenie ładunku"
Yuuto Kouseki- C

Plan był prosty, a Koseki nie zastanawiając się i chcąc zaoszczędzić odrobinę czasu postanowił skorzystać z walca który stworzył chwilę wcześniej. Cóż - było to rozwiązanie dobre, bowiem gdy Yuuto nie rozpędził kryształowej powłoki, ta po prostu opierała się o pniaki, powoli staczając je z traktu, który jeszcze kilka chwil temu był zablokowany sporym drzewem.

Kiedy już zakończył zabawę z pniakami mógł ruszyć dalej. Co prawda miał sporo czasu do ustalonego terminu spotkania z karawaną, jednak był on najwidoczniej w gorącej wodzie kompany, przyjmując zasadę im szybciej tym lepiej, dlatego też używając kryształowego walca, niczym chomik pomknął dalej w stronę granicy. Po drodze zauważył spore ilości liści oraz gałęzi na drodze, jednak na pierwszy rzut oka nie wydawało się to nic specjalnego, w końcu nie tak dawno przeszła tędy burza, o czym ewidentnie świadczyło przewrócone drzewa. Podczas podróży nie spotykał on wielu osób, zaledwie kilka - jednak nie powinno go to dziwić, w końcu był na trakcie. Na horyzoncie zaś widział już małą strażniczą chatkę na lekkim wzniesieniu. Był to punkt, w którym miał spotkać karawanę nadchodzącą ze wschodu. Był tutaj sporo przed czasem, dlatego też będzie miał wystarczająco dużo czasu by odpocząć, czy chociażby ułożyć sobie plan podróży.

Słownik

Postacie
1) Sklepikarz
Mapa:


Inne: Wybacz za zwłokę, mam trochę problemów natury zdrowotnej, czyt. przeziębienie

  Ukryty tekst

[Yūto Kōseki]

Jego plan ponownie się powiódł i szczęśliwy Yuto oczyścił w końcu przejście. Był z siebie zadowolony, w końcu, z tego co wiedział to technika, której użył powinna być wykorzystywana inaczej. Jednakże dziwne, często głupie aczkolwiek skuteczne pomysły były właśnie tym co go wyróżniało. I był z tego dumny.
Gdy droga była oczyszczona, ruszył dalej. Wcześniej tylko sprawdzając, czy da rade poruszać się w tym wesołym kołowrotku bez płacenia za jego utrzymanie chakry. Od tego zależało w jaki sposób dotrze do granicy. Nie chciał w końcu stracić dużej części Chakry nim dotrze na miejsce. Wiedział, że ta będzie mu potrzebna gdy będzie eskortował towar. To w końcu wtedy mogło dojść do jakiegoś starcia. Chociaż chłopak nadal miał nadzieję, że spokojnie sobie dojadą z towarem do wioski i nikomu włos z głowy nie spadnie.
Gdy dotarł na miejsce i zorientował się, że pozostało mu jeszcze spory zaczął rozglądać się za jakimś dobrym miejscem, gdzie mógłby sobie przysiąść, mieć widok na granicę zza której miał przybyć konwój z towarem i nikomu nie przeszkadzać. To była ostatnia okazja by odpocząć. Później będzie musiał być cały czas uważny. Dlatego teraz odpoczywał póki mógł.

[Shins]

Poprzedni temat: Akatori

Podróż do Yusetsu zaczęła się dla Shinsa bardzo mozolnie. Mimo podróży czas płyną bardzo powoli, prawie się nie ruszając. Krajobraz w oczach chłopaka prawie się nie zmieniał. Niemal jakby podążał cały czas w kółko - niby pokonuje kilometry trasy, a jakby stał w miejscu. W takich warunkach postanowił, że lepiej będzie rozbić sobie podróż na kilka części, a w tym czasie skupić się na treningach. Jak postanowił, tak też zrobił i po tygodniu powolnej wędrówki, niedaleko jakiejś przyjaznej osady, w której znalazł nocleg i wyżywienie po względnie niskich cenach rozpoczął swój trening.

  Ukryty tekst

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Przypasany do pleców miecz z kości "Yoshimitsu"
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
• Czarny płaszcz
  

  Ukryty tekst

[Sayona Kidori]

---

Misja C
13/30
[/size][/center]

---

W okolicy głównego traktu nie było trudno znaleźć miejsce do noclegu, szczególnie jeśli w pobliżu nie było większych osad lub gospody po drodze. Bliskość granicy dwóch prowincji niewiele tu zmieniała, ludzie musieli spać i w tych rejonach, Koseki nie miał więc trudności w znalezieniu postoju. Niewielki, ale solidnie skonstruowany szałas tuż przy drodze, strumień niedaleko, miejsce na palenisko, czego można oczekiwać więcej po przystanku pośrodku lasu? Jest gdzie się zdrzemnąć, skąd pobrać wodę, gdzie ją zagrzać w razie chłodniejszej nocy: wszystko składało się bardzo dobrze.
Noc mijała spokojnie i cicho. Mało kto decydował się na podróż kiedy nie było światła i możliwości zobaczenia drogi przed sobą o ile oczywiście nie gnały go do przodu ważne sprawy i spokój Yuto mogły zakłócić tylko typowe odgłosy lasu: nocne ptaki, zwłaszcza sowy, leśne zwierzęta buszujące w pobliskich krzakach i jeden jedyny jeździec, który niedługo po północy jak upiór przemknął po drodze, pędząc gdzieś na koniu. Prawdopodobnie był to jakiś posłaniec, choć ze względu na jego prędkość poruszania się chłopak nie był w stanie zauważyć dokładnie jakiś emblematów lub znaków.
Ruch zaczął się nieco przed świtem, kiedy tylko nieco zaczęło się rozjaśniać, choć słońce jeszcze nie wzeszło. Chłopaka minęła dwójka jeźdźców, jadących spokojnym, równym tempem, kobieta i mężczyzna, który obrzucili go ciekawskim spojrzeniem, ale nie zatrzymali się. Słońce zdążyło się pokazać kiedy na horyzoncie pokazała się kolejna osoba, a raczej dwie. Powożący wozem szczupły mężczyzna był już człowiekiem w sile wieku, nieco posiwiałym na wąsach i skroniach, ubranym skromne, ale schludnie. Jadący obok konno chłopak był młody, wydawał się być rówieśnikiem Yuto lub może do kilku lat starszy i znacznie czujniejszy: rozglądał się, przypatrywał drodze i jako pierwszy zauważył Kosekiego i wyjechał mu na spotkanie. Rozejrzał się jeszcze czy nie było nikogo więcej w okolicy, upewniając się.
- Powitać! - rzucił swobodnie, patrząc na rozmówcę z wysokości konia - To ty jesteś eskortą od Kosekich? - zapytał prosto z mostu.

---

  Ukryty tekst

[Shins]

Podróż mijała chłopakowi spokojnie, a nudy marszu między prowincjami uatrakcyjniał sobie treningami. Po jakimś czasie od poprzedniej przerwy w podróży, znużony tępym marszem znalazł sobie ustronne miejsce, w którym postanowił przećwiczyć kolejną śmiercionośną technikę. Tym razem padło na coś szybszego. Na coś, co mogło przejść przez przeciwnika jak przez masło. Czegoś, co nie tylko będzie epicko miażdżyć, ale jeszcze epicko wyglądać, dzięki czemu mógłby się lansować przed innymi. Albo odwracać uwagę od siebie, gdy będzie uciekał. No możliwości było wiele!

  Ukryty tekst

Dokąd: Yusetsu, szlak transportowy
Czas podróży: Nie wiem, ale następny post napiszę jutro
Środek transportu: pieszo

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Przypasany do pleców miecz z kości "Yoshimitsu"
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
• Czarny płaszcz
  

  Ukryty tekst

[Shidia]

Shidia wracała do domu, przez szlak transportowy, aby dotrzeć do domu. Chciała sobie odpocząć, zrobić sobie coś ciepłego do jedzenia a także do picia. Potrzebowała trochę czasu, aby się zregenerować. Wszystko się w niej gotowało. Gdzieś w środku czuła, że musi zrobić sobie po prostu zwykłą przerwę zrobić. Wszystko ją zaczęło denerwować. W trakcie swojej wycieczki, popijała wodę, którą miała w torbie, także po drodze skonsumowała jabłko, które też kitrała w torbie. Szła wolnym krokiem, nie śpieszyła się. Powolnym krokiem kierowała się do domu. Mijała się z ludźmi po drodze. Witała się z ludźmi i szła z sąsiadką do domu. Jej pomogła z rzeczami. Rozmowa z sąsiadką była dla niej teraz najlepszym pomysłem. Po prostu odpoczywała w trakcie rozmowy z nią.

z/t

[Yūto Kōseki]

Gdy dotarł na miejsce nie pozostało mu nic innego jak znaleźć miejsce, gdzie mógłby przeczekać czas do przybycia transportu. W końcu gdyby siedział całą noc na zewnątrz mógłby się rozchorować a to raczej nie sprzyjało wykonywaniu misji. Szczęśliwie, znalazł sobie niewielkie lokum, gdzie mógł odpocząć i przygotować się do drugiej, ważniejszej części zadania czyli eskorty. Noc minęła mu spokojnie i spał spokojnie, nie przejmując się odgłosami ptaków. Choć gdyby nie miał misji na głowie to pewnie by się w nie wpatrywał. No cóż, priorytety priorytetami...
Następnego dnia już wypatrywał jakiegoś wozu lub wozów, pan sklepikarz bowiem nie sprecyzował ile tego będzie. Albo to po prostu Koseki zapomniał o tej informacji. Jedno i drugie było dość prawdopodobne. No cóż, póki co widział tylko jakiegoś posłańca w oddali oraz parę na koniach, którym pomachał z przyjaznym uśmiechem. Nie wiedział kto to, ale nie zamierzał być niemiły. W końcu jednak dostrzegł jeden wóz i dwóch ludzi, starszego i młodszego. Czyżby to ich szukał? Po kilku chwilach się przekonał, gdy został zapytany przez chłopaka mniej więcej w swoim wieku pokiwał głową. Zasalutował z uśmiechem i ściągnął naginate z pleców
-Koseki Yuto się melduje![/b

  Ukryty tekst

[Sayona Kidori]

---

Misja C
15/30
[/size][/center]

---

Młodzieniec kiwnął głową zadowolony z obecności chłopaka i uśmiechnął się szeroko. Z bliska można było zauważyć, że obcięte na bardzo krótki jeżyk włosy oraz pozbawione źrenic, zielone oczy. Nie zszedł jednak z konia, choć przytrzymał go w miejscu.
- Aizawa Yamanaka, miło poznać! - odpowiedział wesoło, po czym odwrócił się w stronę mężczyzny - Naohito-san! Proszę ruszać, to pańska eskorta! - krzyknął w jego stronę, machając ręką. Woźnica przyśpieszył nieco konie, zrównując się z młodzieńcem, przypatrując mu się uważnie.
- To nie ten sam co zawsze - zauważył nieco nieufnie, wkładając rękę do kieszeni - Czemu go zmienili? - zapytał, świdrując młodzieńca wzrokiem. Młodszy chłopak jednak żachnął się na te podejrzenia, przewracając oczami.
- Już bez takich, nie zawsze można wysyłać tej samej osoby. No, panie Koseki, ja ci konia nie oddam, to musisz wskakiwać na wóz i jechać razem z nim. No chyba, że wolisz pieszo - rzucił, wzruszając na koniec ramionami. Rozejrzał się jeszcze raz po drodze, widocznie z przyzwyczajenia i skłonił głową w kierunku i woźnicy i Kosekiego.
- Naohito-san, zostawiam cię pod opieką Yuto, bezpiecznej podróży! - powiedział, po czym zaczął się zwijać. Naohito pokiwał głową ze skrzywieniem.
- Bezpieczna, tak tak.. - wymruczał, po czym podejrzliwie łypnął na młodzieńca, zanim cmoknął na konie i powoli ruszył do przodu.