Opis Trzeci z tańców klanu Kaguya, podobny do Yanagi no Mai. Tu też chodzi o wysunięcie z ciała kości, ale tym razem ich ilość jest znacznie większa, bo zwiększona do maksymalnie sześćdziesięciu ostrych kości. Użytkownik techniki może dowolnie wysuwac i wsuwać ostrza, z tego więc względu może nawet przebić przeciwnika, który znajdzie się w zasięgu. Sama ilość kościstych ostrzy czyni z użytkownika Karamatsu no Mai osobę prawie nietykalną w walce w zwarciu, a i niektóre bronie miotane jak i techniki mogą zostać zatrzymane przez kolce.
ZDOLNOŚCI[/b]
Ukryty tekst
EKWIPUNEKPRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kościana opaska na prawej ręce
Torba na wysokości pasa Yoshimitsu na odcinku lędźwiowym, schowany w kaburze.
Krótki wygląd: Dosyć wysoki facet, o kruczoczarnych włosach średniej długości. Wąskie, delikatnie przymróżone oczy również w kolorze czarnym. Wyraźnie widoczne kości policzkowe, które podkreślają kształt twarzy.
Widoczny ekwipunek: Czarny płaszcz z wysokim kołnierzem, pozbawiony kaptura. Na plecach zawieszone złożone Fuuma shuriken, układające się w kształt litery 'X'. Zawsze posiada przy sobie parasol, który często zawieszony jest przy pasie chłopaka. Na prawym palcu wskazującym złoty pierścień z wygrawerowanym emblematem Uchiha.
It's pointless...
Don't you know? Because that's the way death works.
Wandering the world of the living unnoticed as a spirit, that isn't a continuation of life.
When you die, that's it... There's nothing more... Nothing new begins.
No matter how much you regret or wish, if you couldn't do something in life, you can't suddenly do it when you die. That's just how it works, no way to defy it, try and you end up like this.
We no longer have future to fight for.
Opis Trzeci z tańców klanu Kaguya, podobny do Yanagi no Mai. Tu też chodzi o wysunięcie z ciała kości, ale tym razem ich ilość jest znacznie większa, bo zwiększona do maksymalnie sześćdziesięciu ostrych kości. Użytkownik techniki może dowolnie wysuwac i wsuwać ostrza, z tego więc względu może nawet przebić przeciwnika, który znajdzie się w zasięgu. Sama ilość kościstych ostrzy czyni z użytkownika Karamatsu no Mai osobę prawie nietykalną w walce w zwarciu, a i niektóre bronie miotane jak i techniki mogą zostać zatrzymane przez kolce.
ZDOLNOŚCI[/b]
Ukryty tekst
EKWIPUNEKPRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kościana opaska na prawej ręce
Torba na wysokości pasa Yoshimitsu na odcinku lędźwiowym, schowany w kaburze.
Krótki wygląd: Dosyć wysoki facet, o kruczoczarnych włosach średniej długości. Wąskie, delikatnie przymróżone oczy również w kolorze czarnym. Wyraźnie widoczne kości policzkowe, które podkreślają kształt twarzy.
Widoczny ekwipunek: Czarny płaszcz z wysokim kołnierzem, pozbawiony kaptura. Na plecach zawieszone złożone Fuuma shuriken, układające się w kształt litery 'X'. Zawsze posiada przy sobie parasol, który często zawieszony jest przy pasie chłopaka. Na prawym palcu wskazującym złoty pierścień z wygrawerowanym emblematem Uchiha.
It's pointless...
Don't you know? Because that's the way death works.
Wandering the world of the living unnoticed as a spirit, that isn't a continuation of life.
When you die, that's it... There's nothing more... Nothing new begins.
No matter how much you regret or wish, if you couldn't do something in life, you can't suddenly do it when you die. That's just how it works, no way to defy it, try and you end up like this.
We no longer have future to fight for.
EKWIPUNEKPRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kościana opaska na prawej ręce
Torba na wysokości pasa Yoshimitsu na odcinku lędźwiowym, schowany w kaburze.
Krótki wygląd: Dosyć wysoki facet, o kruczoczarnych włosach średniej długości. Wąskie, delikatnie przymróżone oczy również w kolorze czarnym. Wyraźnie widoczne kości policzkowe, które podkreślają kształt twarzy.
Widoczny ekwipunek: Czarny płaszcz z wysokim kołnierzem, pozbawiony kaptura. Na plecach zawieszone złożone Fuuma shuriken, układające się w kształt litery 'X'. Zawsze posiada przy sobie parasol, który często zawieszony jest przy pasie chłopaka. Na prawym palcu wskazującym złoty pierścień z wygrawerowanym emblematem Uchiha.
It's pointless...
Don't you know? Because that's the way death works.
Wandering the world of the living unnoticed as a spirit, that isn't a continuation of life.
When you die, that's it... There's nothing more... Nothing new begins.
No matter how much you regret or wish, if you couldn't do something in life, you can't suddenly do it when you die. That's just how it works, no way to defy it, try and you end up like this.
We no longer have future to fight for.
Lepszej osoby do pomocy w ucieczce ze świecą szukać. Człowiek z blizną widać nie pierwszy i prawdopodobnie nie ostatni raz ucieka przed prawem. Isoshi mógłby się od niego uczyć, gdyż ten wykorzystywał każdą sposobność, aby zwiększyć dystans do goniących. Chłopak na wzór wykorzystywał otoczenie, starając się biec tak, aby nie pozwolić przeciwnikom na czysty atak bez narażania osób postronnych, ale podążał za przewodnikiem nie przyglądając się dobrze trasie jaką biegli, ale mała doza zaufania okazała się być dobra. Po krótkim pościgu wyrzutki wyrobili sobie już trochę przewagi, więc dopiero teraz mogli próbować zgubić ogon. Zamaskowany przedstawił szybciutko swój plan. Był on prosty w zamyśle ale powinien być całkiem skuteczny jeśli wykonanie będzie dobre. Tylko co tu zrobić w takiej sytuacji przy takim wąskim zakresie technik shinobi? W głowę zakapturzonego chłopaka uderzył pomysł, który miał pomóc odciągnąć uwagę strażników. Przypomniał on sobie podstawową sztuczkę z akademii, a mimo to wydaję się idealnie pasować w tą chwilę. Bunshin no Jutsu- bo chodziło o właśnie tą technikę, miała uratować Isoshiego przed odsiadką. Spory dystans do przeciwników, ciemne otoczenie a także chwilowe zejście z ich widoku powinny spotęgować efekt jutsu. Złożył, więc szybko trzy pieczęcie, by stworzyć swoje 2 iluzyjne kopie. Miały one za zadanie rozbiec się w dwie strony tak, by ochroniarze mogli łatwo zauważyć tylko jednego klona, by w razie szybkiego pozbycia się jednej sztuki druga zawsze mogłaby dodatkowo kupić trochę czasu. Nie pozostało nic innego jak schować się w budynku za zniszczonymi drzwiami i mieć nadzieję, że tamci złapią haczyk.
Z beznadziejnej sytuacji dwóch rzezimieszków zaczęło wychodzić na prostą. Musieli oni przeczekać aż sytuacja się nieco uspokoi i strażnicy nie będą mieć możliwości ich namierzyć. Ukryci byli w swoistej typowej melince z tych, które ludzie unikają z daleka. Jako, że człowiek z blizną oznajmił, że spotkanie umówione jest o północy, mieli oni dużo godzin, by porozmawiać. Interesowało go przede wszystkim dlaczego sprawy miały taki a nie inny obrót. Co prawda Isoshi nie był zbyt dobrym towarzyszem rozmów to nie miał zamiaru siedzieć i się nie odzywać.
- Skoro i tak będziemy się tu kisić opowiem Ci co i jak. - stwierdził wyrzutek - Pierwszym moim błędem było w ogóle podjęcie takiego zadania. Będąc szczerym brakuje mi doświadczenia przez co nie byłem w stanie wyczuć tych ochroniarzy. Myślałem, że to zwykli ludzie, a okazali się być shinobi, kiedy miałem już zbiec - kontynuował - Bardzo szybko sklepikarze ogarnęli się, że sztylet został skradziony, a samo zabranie broni nie było trudne z uwagi na małe zabezpieczenie. Zaczęło się robić wtedy gorzej, bo ten z nich przy drzwiach ruszył w stronę wejścia tak jakby chciał obstawić bramkę, by nikogo nie wypuścić, więc zareagowałem szybko, raniąc go w nogę i próbowałem uciekać. - tłumaczył dalej zerkając w stronę z której przyszli - Gdyby nie umiał on korzystać z chakry nie mielibyśmy żadnego problemu. A tak to potraktował mnie falą wiatru, więc byłem zmuszony podjąć próbę obezwładnienia tego fagasa łańcuchem - westchnął zrezygnowany, gdy przedstawiał swój nieszczęsny los - Gość jednak skontrował mój atak i chciał zatrzymać mnie w środku. Dalszą część już znasz, a pojawiłeś się w idealnym momencie.
I tak musieli czekać, aż wybije północ, aby sfinalizować transakcje.
Dłużyło się. Takie czekanie z nieznajomą osobą zwykle jest dość niezręczne a dodając do tego fakt, że cała sytuacja była co najmniej frustrująca zbudowało raczej niezbyt miłą atmosferę. Wyrzutek nie miał zamiaru się spoufalać ze wspólnikiem, więc do nocy przesiedzieli w ciszy, a dźwięk kroków przechodniów stawały się coraz rzadsze aż całkiem zamilkły. Gdy nadeszła pora, aby dokończyć robotę i zająć się najprzyjemniejszą częścią jaką jest każda praca czyli chodzi o wypłatę. Kiedy zamaskowany facet oznajmił, że jest już późno ruszyli we dwóch ku miejscu spotkania. Isoshi po drodze snuł wątpliwości, które męczyły go od początku zlecenia - A co jeśli naprawdę chce mnie przekręcić? Muszę na niego uważać... - myślał, obserwował drogę i słuchał co drugi ma do powiedzenia. Trzymał dość ważny fakt do samego końca, ale niedużo już można było zrobić. Niewiele wysiłku kosztowało ich dojście do miejsca docelowego, bo znajdowało się stosunkowo niedaleko. Tam gdzie dotarli czekał już nabywca. Człowiek z blizną podał mu sztylet, a raczej zleceniodawca wyrwał go z jego ręki, by dokonać oględzin. Po chwili worek z pieniędzmi był już w rękach wspólnika.
Shinobi usłyszał głos rozlegający się za nim. Był to ów gość odpowiedzialny za haracz, który miał być właśnie ściągnięty. Chciał powodu dlaczego miałby oddawać swoją część, więc Isoshi musiał mu ten powód podać, gdyż jego rozmówca wyglądał na kogoś kogo nie warto wkurzać.
Powodów jest nawet kilka- odparł - Najważniejszym z nich jest to, że dobra zapłata przy pierwszej robocie zachęci mnie do dalszej współpracy. Drugim jest to, że dzięki ostatnim wydarzeniom wiesz, że w razie kłopotów można na mnie liczyć. - mówił ostrożnie przyglądając się reakcji wpół uśmiechniętego mężczyzny - Dodatkowo mój wspólnik... - rzucił spojrzeniem na stojącego obok - ... nie powiedział mi, że w sklepie będą inni shinobi. Z jednym bym sobie poradził, ale walka jeden na dwóch nie była korzystna. - patrząc sekundę na człeka naprzeciwko i dodał - Wydaję mi się, że to te ważniejsze. Teraz co będzie dalej, zależy już od Ciebie. - skończył.
Przy akompaniamencie grobowej wręcz ciszy młodzieniec wysłuchał ostatniego co do powiedzenia miał ów gangster. Z wyrazem szacunku w oczach lekko skinął głowę w swoistym ukłonie w stronę rozmówcy, gdy ten wręczył mu pieniądze. Różne myśli kłębiły się w jego głowie, lecz przede wszystkim był zadowolony z tego jak wszystko się potoczyło. Może i sprawy się pokomplikowały, ale poznał kogoś kto z pewnością może być jego dojną krową ze zleceniami nie wymagającymi poczucia moralności, bądź etyki. A te bardzo interesowały wyrzutka. Instynktownie niczym rasowy przestępca młodzieniec rozejrzał się czy aby dopiero co przeprowadzana rozmowa nie wpadła w niepowołane uszy i ruszył w kierunku swojego wynajmowanego mieszkania.
Dokładnie taki chcę być... Chcę władzy i pieniędzy, a każdy zawszony człowieczek będzie musiał się liczyć z moim zdaniem! - myślał idąc w swoją stronę. I tak oto Isoshi odkrył czego chce od życia. Może to nie jest wyszukany cel ani tym bardziej bezpośredni, ale lepszy taki niż żaden.
Kolejny piękny dzień rozpoczynał się w życiu naszej młodej kunoichi. Co prawda może pogoda nie była jakaś mega specjalna, ale bywały gorsze dni w typowy jak ten jesienny poranek. Godzina ósma czterdziesci, świat dawno wzbudził się do życia, a nasza młoda kunoichi postanowiła spokojnym jak dla siebie krokiem pospacerować. Z pewnością całkiem świetnie jej się szło. Wiatr lekko wiał porywając jej kosmyki włosów raz na prawo, raz na lewo. Niebo nie było znów takie najlepsze... Sporo chmur, słońca praktycznie w ogóle nie było widać. Tak czy inaczej dziewczyna w pewnym momencie zorientowała się, że zawędrowała na jakąś brudną ulice. No nie wyglądała ona jakoś najlepiej, sama nazwa wskazywała na to czego można było się tutaj spodziewać. Prawda? Tak czy inaczej kunoichi nie zamierzała się zatrzymywać, czy zawracać skoro tutaj już jest. Idąc rozglądała się raz na prawo raz na lewo. Czemu? A no, bo nie zbyt często uczęszczała do tego typu miejsc. Zazwyczaj wybierała jakieś lepsze lokacje... Nie mniej jednak Shi postanowiła trochę czasu tutaj spędzić, kto wie może coś ciekawego ją spotka...
