Brudna uliczka

[Hanaye]

Tymczasem białowłosa Hana raźnie tuptała przed siebie, wyciągając rączki i przeciągając się. Po spotkaniu z tamtą dwójką oszołomów w końcu przyszedł czas by wyruszyć do brata, który zapewne sam, opuszczony, bez kochanej siostry umierał z pragnienia i tęsknoty. Hana ziewnęła, zakrywają buzię ręką. No dobra, dobra. Ale maluchowi nic się nie stanie jak jeszcze poczeka. Nie znała za dobrze tego miejsca, dlatego z chęci zatarcia śladów jej bezpośredniej drogi zepchnęły ją do dość dziwnego miejsca. Jak nic były to tylne wyjścia z położonej po drugiej stronie dzielnicy handlowej. Dziewczę "rozpłynęło" swój nos, by nie musiała wdychać tego smrodu. Uuuuu... czekała ją bardzo, bardzo długa kąpiel. Przyśpieszyła kroku i włożyła dłonie w kieszenie. Gdzieś tam w dali majaczyło poza zielonym kolorem otoczenia, nieco świeżego powietrza. Teraz liczył się tylko jeden cel.. zawęziła swoje pole obrazowe i gnała tam już prawie biegnąć. Plus był taki, że prócz świadomości i przerostu wyobrażeń na temat osadzania się na niej brudu smród już do niej nie dolatywał.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
1/15+

Jak też chciałaś tak też zrobiłaś, w końcu nic nie stało na przeszkodzie, by wrócić do swojego, jak go nazywałaś, brata. Liczyłaś na to, że zatęskni, och naiwna. Los Ci chyba jednak z tego powodu chciał sprawić psikusa, gdyż w okolicy faktycznie śmierdziało tu jak w gorzelni z lekkim odorem niemytego rynsztoku, co odczuwałaś aż za nad to. Pozbycie się nosa trochę poprawiało Twoją sytuację, jednak nie na tyle, by uznać to za jakiś wielki sukces. Instynkt wziął górę, zaczęłaś biec przed siebie mijając okoliczne śmietniki i wypełnione brudem uliczki. Czasami ktoś zerkał na Ciebie nie wiedząc dokąd pędzi taka młoda dama i czemu nie zabawi się z nimi choć trochę. Gdy byłaś przy wyjściu z uliczki ktoś wypadł zza zakrętu i zdziwiony sytuacją złapał Cię za ramiona patrząc się trochę jak psychopata. Zaraz jednak puścił odchodząc kilka kroków i mierząc Cię wzrokiem. Był dość wysoki, ale miernej postawy. Jednak był wyjątkowo przystojny, co podkreślała burza ciemnych włosów i krótko przystrzyżoną bródką.
-Ty! Możesz mi pomóc! - prawie wykrzyczał Ci w twarz - Tak tak, musisz coś dla mnie znaleźć, jesteś wręcz idealna... - wyjął małe zawiniątko z kieszeni i pokazał Ci zdjęcie. Zaraz jednak zrobił krótką przerwę, uśmiechnął się delikatnie w Twoją stronę i przekrzywił głowę chwytając Twą rękę swoimi dłońmi - pomożesz mi? Na odwrocie karteczki jest adres. Tam musiałabyś się udać - spojrzał na Ciebie z nadzieją praktycznie pożerając Cię swym spojrzeniem.

[Hanaye]

Gnająca przed siebie dziewczyna nawet nie myślała, że cokolwiek ją zatrzyma. Miała serdecznie dość tego miejsca z każdym krokiem robiło się coraz gorzej. Nie sądziła, że takie "ciekawe" uliczki są gdzieś w tym kraju. Odpychało ją na widok obleśnych ludzi którzy chyba mieli ochotę na jakieś obmacywanie. Prawie wzięło ją na nudności, gdy obejrzała się za siebie i zobaczyła jak wyglądał jeden z zalotników. - O matko i córko. - mruknęła i kiedy odwracała głowę w kierunku swojego biegu... Poof! - coś mocno ją zatrzymało. Wrzasnęła i odskoczyła do tyłu myśląc, że to jakiś kolejny pacan, próbujący ją unieruchomić do swych niecnych działań. Zmierzyła go wzrokiem i gdyby nie moment zawahania spowodowany jego przystojnym wyglądem, już by jej tu nie było. Miał coś dziwnego w oczach, ale dla odmiany białowłose dziewczę nie miało nawet jak przebrnąć obok, a co do zamiany w kałużę - nie, nie, NIE! Nie na takim podłożu. Zrezygnowana liczyła, że wszystko się wyjaśni i da jej spokój. Sytuacja komplikowała się coraz bardziej kiedy ten zaczął czegoś oczekiwać. Hana otworzyła ślepia jak pięć złoty i pokazała na siebie paluszkiem. - J.. ja? - no głupie pytanie, raczej dookoła nikogo nie było więc o pana kloszarda za nią nie chodziło. Cofnęła się kroczek do tyłu. Nadal lekko zamurowana wzięła zdjęcie i wykrzywiła twarz w lekkim przerażeniu. - CO TO!? I CO JA MAM Z TYM ZROBIĆ?! - teraz przynajmniej nie było wątpliwości o naturę tego pytania - była w końcu kunoichi, która pracowała w ten sposób dla ludzi, chodziło raczej o naturę etyczną zadania. Miała nadzieję, że nie będzie musiała tego zakładać. - P.. pomogę.. - mruknęła, szybko zabierając swoją dłoń, najlepiej zanim jeszcze jego łapa dotknie jej zgrabnej ręki. - Mam Ci to przynieść, tak? - westchnęła chcąc wszystko wyjaśnić. Nie miała zamiaru w tym czymś paradować, ale przynieść mogła. Po co wnikać w fetysze innych ludzi..

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
3/15+

Nie chciałaś uciekać przed nieznajomym tłumacząc to sobie brudnym podłożem. Cóż, punkt dla Ciebie, kto by chciał zostać detergentem do odkażenia rynsztoku. Cofnęłaś się trochę nie ufając przystojniakowi, jednak miałaś do wyboru jeszcze kloszardów w uliczkach, jednak o dziwo ich nie wybrałaś. Dobra myśl młoda pannico! Chłopak na Twoją reakcję po prostu potaknął szybko głową na początku nie odzywając się w ogóle.
-Jak to co... głupie zadajesz pytania kobieto. Oczywiście, że masz przynieść, a nie zakładać... - przewrócił oczami i zaraz znowu wlepił w Ciebie wzrok. Zaraz opuścił dłonie i zaczął przeszukiwać kieszenie drżącymi rękoma. Był podekscytowany, czego raczej nie można było powiedzieć o Tobie. Gdy tylko usłyszał, że możesz mu pomóc nie mógł opanować nerwów. Zaraz jednak przypomniał sobie, że Ty trzymasz jego cenną karteczkę.
-Jak już mówiłem, musisz się udać w to miejsce - rzekł wskazując na karteczkę. Widniało na niej "ulica Kąśliwa 51/30". Dodatkowo pokazał to miejsce palcem. Jego dłonie były coś podejrzanie jasne i czyste, jak na okolicę, nie sądzisz? - To jest tuż za rogiem, musisz tylko skręcić tutaj w lewo, a potem w znowu w lewo i potem prosto do człowieka imieniem Toire - zrobił krótką pointę, spojrzał Ci prosto w oczy i machnął lekceważąco dłonią - nie pytaj, tak jest i tyle. To powodzenia! Będę tu na Ciebie czekać! - zszedł trochę na bok i pchnął Cię w stronę, którą wskazywał wcześniej.

[Hanaye]

Czy to było dla niej takie oczywiste, że ma tego nie zakładać a tylko zdobyć? Jasne, że nie! Wybiega jakiś popapraniec, a raczej ona wbiega na niego i z oczami szaleńca daje jej zdjęcie cyckonosza, jakby od tego zalezało jego całe życie. Odwróciła karteczkę i przeczytała adres.. Milutki. Teraz to ona przewróciła oczami. Ciekawe co teraz na nią tam czeka. Oczywiście, że białowłosa tak na prawdę wolała nie pytać, tylko ruszyć i odbębnić swoją robotę. Pierwszy ruch i... niespodziewane zagęszczenie jej ruchów. Popchnięta Hana zrobiła kilka kroków do przodu by utrzymać równowagę i odwróciła się, szczerząc kły jak rozdrażniony kot. - Tknij mnie jeszcze raz bez pozwolenia to Ci coś odgryzę. - warknęła, potrząsając łebkiem. Nie było już nic więcej do roboty jak tylko udać się w miejsce wskazane przez dziwnego chłopaka. W końcu powietrze... wyglądało na czyste. Jeżeli tylko tak samo pachnie, zaczerpuje świeżego powietrza pełną piersią i na nowo przywraca sobie nos, ot tak. Żeby nie straszyć. Gdy stanęła przed drzwiami, cóż. Westchnęła ciężko. Właściwie to czemu sam dziwak nie mógł iść po odbiór tego? Któż to wiedział.. Może czeka ją jakieś niebezpieczeństwo? Tego dziewczę wiedzieć nie mogło, dopóki nie dostanie się do środka. Zapukała, dzerżąc karteczkę w dłoni. Zaczęła bujać się na stopach to do przodu to do tyłu.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
5/15+

Na Twoje groźby "zleceniodawca" tylko kiwnął głową całkowicie uznając je za zbędne i zajmował się dalej swoimi sprawami. Odetchnęłaś trochę świeższym powietrzem czując jednak delikatny odór stęchlizny znajomy w takich miejscach - pełnych wilgoci. Nie drażnił on jednak nozdrzy, był całkiem przyjemny, pasował tutaj. Teraz już nie wyglądałaś jak zmutowane dziecko odtwarzając sobie nos, gratulacje. Gdy pojawiłaś się w uliczce zobaczyłaś dosyć duży dom, którego okna były pozasłaniane, jednak on sam wyglądał bardzo czysto. Przystrzyżony idealnie trawnik, niby pod linijkę, krzaczki robiące za żywopłot podobnie, idealnie wręcz. Gdy tylko zapukałaś, zobaczyłaś jegomościa, który wstawał właśnie z klęczek unosząc ogromny tasak do góry. Jego ubranie było całe białe, jednak pokryte szkarłatną cieczą. Pomachał Ci ostrzem rozbryzgując trochę cieczą, która spadła Ci na policzek jako kropelka. Zbliżył się do Ciebie i popatrzył z góry. Był... mały. Nawet mniejszy od Ciebie o głowę. Jednak na tyle umięśniony, że stanowczo mógłby podnieść Ciebie razem ze schodkami i pewnie połową domu, który znajdował się obok. Wytarł ręce w fartuch, podał Ci nadal zaczerwienioną rękę, uścisnął nie czekając na reakcję, by zaraz otworzyć drzwi z zapraszającym uśmiechem. Mogłaś zobaczyć, że wnętrze było dobrze oświetlone, a... zwisały tam z sufitu martwe prosięta. Po prawej stronie znajdował się aneks kuchenny, parę krzesełek i stoliczek z parującą już herbatką. Mężczyzna jeszcze raz pokiwał Ci głową, dając znak byś wchodziła. Wskazał też na stół. Co dziwne... były przygotowane akurat dwie filiżanki.

[Hanaye]

Nawet jeżeli zleceniodawca nie zareagował na jej, jak to zostało nazwane "groźby" to samo jako kobieta miała satysfakcję, że nie zostawiła tego dotykania bez odzewu. Niech sobie nie myślą, że można robić co się chce z jej ciałem! A teraz kończąc jej wewnętrzny monolog rodem z feministycznych gazet, szybko okazało się, że nie będzie miała problemu z odnalezieniem adresata. Bardzo podobał jej się ten dom, który był czysty - czytaj spełniał wymagania białowłosej, która umiłowanie do harmonii i porządku miała we krwi. Nagle z zadumania wyrwała ją jakaś zimna kropka, która znienacka pojawiła się na jej twarzy. Hana dotknęła dłonią i przejechała po buzi. Jej oczy się szerzej otworzyły, niepewnie zerkając w miejsce z którego padł "strzał" zobaczyła faceta, a raczej karła.. niższego od niej o głowę. Lekko drgnęła jej brew. - Dz.. dzień dobry? - westchnęła, od razu nie kojarząc faktu, że Pan w białym fartuchu musi być rzeźnikiem, a nie mordercą. Chociaż.. kto ich tam wie. Uścisnęła jegomościowi rękę, z lekkim grymasem spoglądając na brudną dłoń. No to zapowiadało się pięknie.. ciężko westchnęła, wchodząc do pomieszczenia. O dziwo prosiaki nie zrobiły na niej wrażenia, mięso jak każde inne, chociaż sama preferowała ryby. Wyglądało, że już czekał na nią ale jakoś nie wydawała się zbyt rozmowna, do czasu aż zasiadła. Zaraz, zaraz... Ona miała coś odebrać i wrócić, a tutaj herbatka? Cóż z grzeczności nie wypadało odmówić. - Także.. wysłał mnie tajemniczy, kudłaty jegomość. Mam odebrać to.. - podsunęła mężczyźnie zdjęcie z danymi zapisanymi na odwrocie. - Także, czy mogłabym? - dziewczyna dość zakłopotana chrząknęła, opierając piąstki na kolanach. Wodziła wzrokiem za karzełkiem, czekając na jego decyzję.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
7/15+

Rozmazałaś sobie kropkę na twarzy pozostawiając czerwoną smugę, która ciągnęła się przez Twoją twarz. Nikt Ci nie mógł zabronić tak chodzić, aczkolwiek nie należało to do najprzyjemniejszych widoków. Trochę jak pryszczaty nastolatek, który przekłuł jeden z bąbli i teraz sączyła się z niego posoka. Fe... Mężczyzna z tasakiem nic nie odparł, tylko po prostu jeszcze raz zaprosił Cię do środka wskazując głową. Zaraz też wpadła za Tobą do środka, zaryglował drzwi i usadowił się przy stoliku. Zaraz jednak trzasnął się w głowę, odrzucił tasak gdzieś w pizdu, wstał i nalał Ci naparu do małej filiżaneczki, by w końcu powrócić na swoje miejsce. Popatrzył ponuro na zdjęcie, potem na Ciebie i tak kilka razy, po czym popatrzył prosto na Twoją klatkę piersiową i pokręcił głową. Wyglądał na nieco zmieszanego, rozglądał się niepewnie patrząc to na swój tasak, to na świnie wiszące tuż obok was. W końcu zabrał zdjęcie, popatrzył na nie i pokręcił głową z udawaną niewiedzą na ten temat. Zrobił się delikatnie czerwony na twarzy, a jego palce zaczęły drżeć. Do tej pory nie pisnął jeszcze słowem na Twoje pytania i wyglądał, jakby nie zamierzał, przypadek?

[Hanaye]

Hana dalej jeździła łapka po twarzy, tak by plama od krwi w większym stopniu się zmyła. Westchnęła, czekając na jakikolwiek rozwój sytuacji i lekko podskoczyła zaskoczona, gdy ten zaryglował drzwi. Dość nerwowo przejechała ślepiami po pomieszczeniu, szukając ewentualnej drogi ucieczki od pajaca. No trudno... najwidoczniej będzie musiała go utopić jeżeli zrobi jakiś zły ruch. Chwyciła dłońmi filiżankę i zaciągnęła się aromatem zaparzonej herbaty, zrobiła łyka, kładąc nogę na nogę. Było dziwnie. Nawet bardzo, tym mocniej w momencie kiedy ten wlepił, dosłownie wlepił jej wzrok w cycki. Cicho chrząknęła, unosząc jedną z brwi. - Więęęc? - zagadnęła, a jej głos dostał nieco niższego poirytowanego tonu. - Może zaczniemy od początku... Zostałam tutaj przysłana po ten stanik z kokosów. Dziękuję za herbatę, smaczna ale nie wiem czemu Pan tak zwleka. - nieco ściszyła głos, robiąc kolejnego łyka, popukała palcami o blat i zniecierpliwiona.. na nowo zaczęła. - NO WIĘC?! - powiedziała wcale nie agresywnie, a niespodziewanie głośno. Ciężko westchnęła, przekładając nogę na drugą stronę. Zapowiadało się... nudno. Na rozrywkowych ludzi Hana nie trafiała, nie ma co.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
9/15+

Rozglądając się po pomieszczeniu zobaczyłaś tylko malutkie drzwiczki, które były na wprost tych wejściowych. Poza tym tylko wasz stoliczek, kuchnia i wiszące świniaki, z których od czasu do czasu spływała większymi kroplami krew. Mężczyzna wpatrywał się w Ciebie i mrugał ślipiami nie rozumiejąc ani słowa. Gdy stukałaś o blat zaczął się głupio patrzeć na Twoje palce, jednak gdy tylko skończyłaś wzruszył ramionami, by zaraz przestraszyć się Twojej reakcji. W końcu puknął się w głowę, podszedł do swoich świń wbijając w środek stołu swój tasak. Oglądał je jedna po drugą, by w końcu zobaczyć tę właściwą. Wyciągnął nóż z kieszeni, przeciął spory kawałek skóry i zabrał ją ze sobą. Usiadł ponownie przy stole strzepując niepotrzebną krew, która zgromadziła się mu na palcach - oczywiście bryzgając nią wszędzie, w tym na Twoją twarz, ups. Zaraz potem wziął nóż i zaczął nacinać skórę ostrzem, by ostatecznie Ci ją pokazać. Widniał tam napis "Nie rozumiem. Jestem głuchoniemy." Cóż, to było raczej oczywiste, ale dziewczyna raczej tego nie zauważyła zaślepiona wizją kokosowego stanika i wykonania misji.

[Hanaye]

Nic jednoznacznie nie wskazywało na to, że facet jest głuchoniemy, a bardziej na to, że jest zakręcony. No nic.. Czasem ludzie popełniają błędy w rozumowaniu Hana nieco ochłonęła i ciężko westchnęła. Zaczęło robić się pod górkę... ale, ale! Co to dla naszej białowłosej Hanaye! Przetarła stół dłonią i zaczęła wolno pisać w znakach Kanji po blacie, jak najprościej zapisując, że wysłał ją tutaj kudłaty jegomość i ma odebrać to co jest na zdjęciu. Jednocześnie, bezgłośnie wypowiadała słowa. Może ktoś nauczył go czytać z ruchu ust, albo po prostu będzie mu łatwiej poskładać to wszystko do kupy. Miała nadzieję, że teraz będzie wiedział o co chodzi. Dziewczę roześmiało się serdecznie, kiwając głową. Co jak co, ale czegoś takiego jak głuchoniema osoba na misji się nie spodziewała, mimo, że nie było to niemożliwe. Wpatrywała się w mężczyznę, starając się wyczytać z jego twarzy zrozumienie bądź jego brak. Jeżeli go nie będzie, cóż. Nie pozostanie nic innego jak dalej się nagimnastykować. Co jej pozostało? Może pisanie palcem umoczonym we krwi lub jakieś inne cuda wianki... Hanaye, zmarszczyła ślepka gdy dostała kolejną porcją krwi. No cóż... przetarła twarz rękawem. Jej brat ma przecież nowy komplet ciuchów, a ułomność człowieka o której się dowiedziała chyba zadecydowała, że wystąpiła w niej większa doza zrozumienia.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
11/15+

W końcu jednak znaleźliście wspólny język, którym było słowo pisane. Niestety co do czytania z ruchu warg, to chyba jednak mały rzeźnik nie rozumiał bezgłośnie wypowiadanych słów. Nic dziwnego, skoro z wcześniejszego potoku wylewającego się z Twoich ust nie zrozumiał ani słowa, dlatego stał jak kołek. Gdy skończyłaś przyjrzał się i litera po literze wczytywał się w znaki pisane na stole. Pokiwał kilka razy głową i rozsiadł się dobrze w krzesełku popijając herbatkę wypijając je powolutku, siorbiąc przy tym. Zaczął się bujać na krześle opierając się o nogę od stołu. Za którymś razem przesadził, przechylił się za mocno i upadł do tyłu trzaskając mocno głową w ziemię. Podniósł się jednak szybko, jakby go z procy wystrzelili i przebiegł tuż obok zabierając tasak. Zaczął rozcinać świnie wzdłuż brzucha po najcieńszej skórę. Z kilku pierwszych wylały się po prostu flaki na ziemię, wtedy najpierw próbował je włożyć z powrotem, jednak po kilku nieudolnych próbach odpuścił sobie i szukał dalej ciachając to tu, to tam. Z następnych świń wylatywały... górne części damskiej bielizny. Było ich mnóstwo, wypełniały całe świnie od środka. Do wyboru, do koloru. W końcu rozciął prosiaka znajdującego się w samym środku, z którego wyleciały kokosowe staniki, których szukałaś. Przebierał w nich chwilę, w końcu znalazł jeden, podszedł do Ciebie, przyłożył do Twojej klatki sprawdzając rozmiar. Wydawało się, że pasował idealnie. Położył go na stole przed Tobą i nalał jeszcze trochę herbatki do obu filiżanek.

[Hanaye]

Dziewczyna odetchnęła kiedy rezultaty jej wysilonego myślenia przyniosły jakieś efekty. Już z komfortem psychicznym zabrała się za picie herbaty, spoglądając na dziwnego karzełka. Mężczyzna nagle się zerwał i grzmotnął o podłogę, Hana podniosła się, zerkając czy nie należy pomóc. Koniec końców wyszło na to, że facet miał twardszy łeb niż się mogło wydawać. Nie rozumiała za bardzo dlaczego podszedł do cielsk ale ... w sumie to może po prostu zachciało mu się pracować. Białowłosa mimowolnie odwróciła wzrok kiedy wnętrzności zaczęły wypływać z wnętrza prosiaka. O ile półtusze bez "nadzienia" były bezproblemowo do zniesienia o tyle sine wnętrzności już wywoływały niefajne emocje. No dobra, to na czym to Hana skończyła? Ah tak... zapiła niesmak herbatką, czekając, aż mężczyzna upora się z flakami. Z każdą sekundą jej zainteresowanie rosło, a odniosło apogeum gdy z wnętrza jednej ze świń wypadła damska bielizna. Dziewczyna mrugnęła raz ślepkami, drugi i trzeci. Lekko zadrżała jej powieka. Tak.. no to tego. Chrząknęła, wyraźnie zaskoczona. Jakiś nowy rodzaj przemytu.. Panna Hozuki w swoim stanie mentalnym nawet nie poczuła kiedy dziwny karzełek przyłożył do jej biustu stanik. Pogodziła się z faktem, że rozmiar kokosowego stanika pasującego na nią przypomina raczej dwa, przecięte arbuzy. Lekko onieśmielona, zarumieniła się i z odsieczą przyszedł mężczyzna, który dolał herbatki. Dziewczyna zrobiła łyczek i postukała palcem w blat, chwilę potem znów zaczęła "mazać" nim po stole, najpierw pytając czy z głową, która uderzyła o podłogę jest dobrze i czy nie czuje się źle - ot tak ze zwykłej troski. Następnie oczywiście zapytała o cenę stanika.

[Kuroi Kuma]

Szukając szczęścia
13/15+
Może widok damskiej bielizny był szokujący, jednak jakoś się trzymałaś, brawo Hana. Nawet nie zauważyłaś, kiedy ktoś zabawia się Twoją klatką piersiową, przyzwyczajenie? W każdym razie nie przeszkadzało Ci to widocznie zbytni, że karzeł z tasakiem zaczyna się do Ciebie dobierać. Na szczęście rozpisałaś się na... stole... Cóż widocznie kawałek skóry nie był dla Ciebie wystarczający, ale niski mężczyzna raczej nie miał Ci tego za złe. Co do ceny jednak zastanowił się spoglądając w Twoją stronę. Sam wstał i zatarł rączki spoglądając w Twoją stronę. Zaraz po tym zbliżył się do drzwi, otworzył je i pokazał gest dłoni, żebyś się obróciła i obróciła się dookoła. Uśmiechnął się przy tym życzliwie, choć trochę niesmacznie. Widocznie ten mały gest był dla niego wystarczający. Niska, młoda i obdarzona kobieta ukazująca swe wdzięki w splamionej krwią podłogą i flakami z wiszących i rozprutych świń. Kto by zrezygnował?

[Hanaye]

Cóż.. dziewczynie wydawało się, że szybsze i czystsze pisanie na stole bywa lepszym rozwiązaniem niż dziabanie w kawale mięsa. Ale jak kto tam woli! Hola, hola! O dobieraniu nie było mowy, chodziło w tym wypadku o mierzenie stroju. No cóż.. punkt widzenia od punktu siedzenia. Na pewno nie dopuściłaby by rzeźnik zaczął zbyt namacalnie oceniać walory Hanaye. Gdy przyszło do rozmowy o pieniądzach, której chyba nikt nie lubił, białowłosa zdziwiona brakiem chęci zapłaty, wstała od stołu i ruszyła w kierunku drzwi. Ale stop... jednak czegoś chciał. Przewróciła ślepiami i obróciła się dookoła, w tym momencie mając już dość jego mordy. Nie znosiła kiedy na misji musiała naginać granice godności. No nic.. ważne, że miała już stanik z którym ruszyła do wcześniej poznanego, młodego i kudłatego mężczyzny. Starała się go odnaleźć bez konieczności wejścia po raz kolejny w tę śmierdzącą ulicę.