Gorące źródła

[Shinji]

Misja rangi D dla Ayako
5/15

Słowa Ayako odbiły się echem po całej przebieralni. Nie było ono przesadnie głośne w końcu nie podnosiła głosu jednak wciąż zauważalne. Wcześniej nie zwracała na to uwagi, ale przecież nie były jakieś wyjątkowe, prawda? Wyglądało na to, że jej zmysły nieco się wytężyły zwłaszcza, że kobieta miała specyficzny styl rozmowy i kazała na siebie czekać. Zupełnie jakby myślami znajdywała się w innym miejscu lub po prostu sformułowanie jakiegoś prostego zdania zajmowało jej całe wieki. Nie miało to jednak w tym momencie większego znaczenia, gdyż najważniejsze były słowa, które miały paść a nie to ile na nie trzeba było czekać. Miały one rozwiać wątpliwości co do zadania. W końcu nie można było winić Ayako za jej podejrzliwość czy też wszelkie inne motywy, które mogły nią kierować. W końcu na pierwszy rzut oka zachowanie kobiety, która swoje złote dni miała już za sobą wpływało bardzo negatywnie na odbiór dając mylne sygnały o rzekomej homoseksualności.
- No dobrze kochaniutka - ton głosu nieco się różnił od tego poprzedniego. Zajeżdżało tutaj ewidentną słodyczą, która najprawdopodobniej miała za zadanie zachęcić Ayako do współpracy. Czyżby oprócz młodego wyglądu kobiety miała jeszcze jeden atut? Zręczna manipulatorka? Aż nazbyt rzucało się to w oczy i być może to nie to miało być jej celem. W końcu dobra manipulacja to ta której nawet nie dostrzegamy.
- Robota jest banalnie prosta. Po prostu będziesz stała obok perfum i dodatków do kąpieli ubrana w specjalnie przez nas przygotowane na tą okazje kimono i się uśmiechała. Musisz przy tym udawać lekko głupiutką i słodziutką. Taka Kawai-girl. Chyba ci to nie przeszkadza? Wiadomo, że mężczyźni lubią postrzegać kobiety jako seksualną zabawkę, a nie żywą istotę.
Ostatnie zdanie mogło lekko zaszokować. Ale i zniechęcać. Tego typu praca mogła z lekka godzić w dumę Ayako jako człowieka, ale spora ilość japonek w taki sposób się zachowywała więc dlaczego miałaby się od nich różnić skoro to właśnie pociągało płeć przeciwną?.
- To jak zainteresowana czy mam szukać innej piękności? Jak patrzyłam po twoim ciele kimono pasuje wręcz idealnie.

[Ayako]

Zdanie wypowiedziane przez młodą obywatelkę miasta Ryuzaku no Taki przeszło po całej szatni. Mimo iż powiedziała je niezbyt głośnym głosem nadal można było je usłyszeć. Słowa zawarte w tym zdaniu może nie były wyjątkowe, lecz warto zwracać uwagę na takie rzeczy. Dodatkowo niecodzienny styl mowy starszej kobiety doprowadził Ayako do wytężenia jej zmysłów. Wyglądało to tak jakby nie umiała powiedzie jakiegoś prostego zdania. Trwało to bowiem bardzo długo. Jednak nie warto zajmować się takimi sprawami, kiedy najistotniejszą rzeczą mają być słowa, które zaraz będą wypowiedziane, a nie które zostały już padły. W końcu po oczekiwaniu starsza kobieta zaczęła swoje zdanie. Jego początek był sformułowany bardzo miłym głosem. Zapewne dla zachęty dziewczyny do współpracy z nią. W końcu Ayako też miała swoją dumą i nie zechciałaby pracy, w której musi być zwykłą hostessą. Lecz czy o to jej chodziło? W końcu jej miły głos był zbyt zauważalny, żeby kogoś przekonać, raczej wręcz sprawić podejrzliwość. Następnie kobieta dokładnie powiedziała tej nastolatce co ma robić. Dokładniej ma po prostu stać obok perfum i dodatków do kąpieli oraz się uśmiechać. Za to na jej ciele ma widnieć specjalne przygotowane kimono. Potem powiedziała, że mężczyźni postrzegają kobiety jako seksualną zabawkę. To zdanie strasznie zniechęciło Ayako do tej roboty. Ona uważała, iż jednak każda dziewczyna ma swoją dumę i nie musi udawać się za słodziutką dziewczyneczkę przed zboczeńcami. Kobieta zapytała się czy obywatelka chce wziąć tą robotę. Dodatkowo zachęciła ją tym, że kimono na nią idealnie pasuje. Ayako nie wiedziała co na to odpowiedzieć. W końcu miała do niej odmienne zdanie i szczerze nie miała ochoty tam pracować. Ale cóż zrobić. Gdyby powiedziała to co uważa mogłaby ją zdenerwować i nie dostać tej pracy. Za to można za nią dostać pieniądze, które jak każdy wie są potrzebne do życia.
- No to niech będzie... - odpowiedziała miłym głosikiem. Choć tak naprawdę była wkurzona na tę całą irytującą sytuację.

[Shinji]

Misja rangi D dla Ayako
7/15

Na twarzy kobiety wymalował się uśmiech. Nie wyglądał on sztucznie, chociaż cholera wie co tak naprawdę mogła sobie myśleć. Przywoływał on jednak na myśl pozytywne emocje pocieszając na duchu poirytowaną Ayako. Patrząc jednak po poprzednim jej zachowaniu trudno było nie odnieść wrażenia, że jest bardzo dobrą aktorką i równie dobrze po prostu może kamuflować swoje emocje. Nie miało to jednak znaczenia gdyż stało się. Ayako zgodziła się na tą pracę.
- Bardzo się cieszę. Zobaczysz jeszcze ci się spodoba.
Dokończyła ubieranie się i wypaliła kolejne słowa.
- Nie ma nic przyjemniejszego niż wodzenie mężczyzn za nos. Musisz to jednak robić subtelnie, mało inwazyjnie. Masz kusić, a nie prowokować seksualnie. Być niczym góra do zdobycia, a nie piaskownica.
Wszystko to wzbudzało pewien niepokój, ale czego można było oczekiwać? Ayako już podczas zgadzania się na tą robotę nie do końca się to uśmiechało, a teraz jeszcze stawiano przed nią jakieś wymagania mimo że nie posiadała doświadczenia w tej branży. Z drugiej strony może to było tylko czcze gadanie, byle zabić czas?
Wyszli z gorących źródeł i udali się w kierunku targowiska. Dziewczyna dobrze znała to miejsce bo zdarzyło się jej już tu pracować. To dodawało odrobiny odwagi i tworzyło swoista sferę komfortu, lekko fałszywą, ale zawsze coś. Zatrzymali się na uboczu targu obok straganu który faktycznie zawierał w sobie jakieś specyfiki. Był on jednak zaledwie przedsionkiem większego sklepu do którego weszli. Pełno tu było przeróżnych zapachów. Mimo, że szczelnie zamknięte to towary zostawiały za sobą pewną woń mieszającą się w wybuchową mieszankę, lekko gryzącą w nos. Szybko dało się jednak do tego przyzwyczaić.
- Udaj się na górę dziecino. Tymi o tu schodami - wskazała palcem na schody za ladą.- Pierwsze drzwi na prawo, powinny być otwarte. Na łóżku znajdziesz kimono. Normalnie poprosiłabym cię jeszcze o kąpiel, aczkolwiek wychodzimy dopiero co z łaźni więc zakładam, że jesteś niczym kwitnący kwiat róży. Czysty i o nieskazitelnym zapachu. Tylko żebyś mi tutaj kolców nie wystawiła! - lekko zachichotała. Najwidoczniej znajdowała się w świetnym humorze. - No co tak stoisz idź już.
Nastąpiło lekkie popchnięcie we wskazanym kierunku. Nie miało ono w sobie żadnej siły, stanowiło zaledwie znak do pośpieszenia się. Można było wnioskować, że kobieta spędziła w gorących źródłach zbyt dużo czasu i ogarnęła kogoś na szybko lub po prostu miała wyjątkowe szczęście by trafić akurat na Ayako. W każdym razie zależało jej na czasie.


z/t - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... &start=315

[Meido]

Droga mijała mi spokojnie. Gdy wychodziłam z karczmy zorientowałam się, że przecież mamy pierwszy dzień lata. A może lato trwało już od jakiegoś czasu, a ja ciągle myślałam, że to jeszcze wiosna? W każdym bądź razie, idąc rozmyślałam sobie. Oczywiście tym sposobem droga mi się nie dłużyła, bo sekundy szybciej leciały, jednakże rozmyślałam o swojej przyszłości i o tym co zamierzam zrobić. W głowie miałam tyle planów i tyle osób, którym coś obiecałam. Gyo, dla którego miałam wybudować świątynię. Aya, którą miałam uleczyć. Iwaru i Itori, które miałam odnaleźć. Niby to nic takiego, a naprawdę gdy starałam się spełnić te wszystkie marzenia, tak na prawdę nie spełniałam żadnego, bo bardzo dużo rzeczy mnie rozpraszało i nie mogłam włożyć wszystkich myśli i sił w spełnienie tego jednego marzenia. Moje cele wykluczały się także. Przyrzekłam Ayi, że nigdy nie będę się już krzywdzić, podczas gdy moim marzeniem było odnalezienie ukochanej Itori, która mnie nienawidziła i pewnie mnie zabije, gdy już ją znajdę. Aya nigdy by nie poparła tego marzenia. Odszukanie Itori musiałam więc zostawić na sam koniec, gdy inne sprawy będą już załatwione. Oczywiście moim priorytetem było teraz zdrowie Ayi, bowiem nie wiedziałam ile jej jeszcze zostało. Mogła umrzeć w każdej chwili. Niemniej jednak Iwaru była bratanicą lidera klanu Ranmaru, więc może mogłaby załatwić pomoc dla tej rudowłosej małej istotki, która przebywała teraz pewnie w sierocińcu? Może mogłaby też pomóc mi wybudować tą świątynię? Oczywiście nie miałam zamiaru zrzucać swoich marzeń i powinności na barki Panny Waneko i nie szukałam jej dlatego, że potrzebowałam jej pomocy. Szukałam jej dlatego, że bardzo się za nią stęskniłam. Była moją pierwszą, aczkolwiek nie jedyną, ukochaną przyjaciółką. Coraz bardziej nachodziły mnie myśli, że może powinnam złożyć wizytę jej wujkowi. Jednak ja byłam bardzo dziwną osobą. Mimo posiadania tylu marzeń i różnych życiowych celów, tak na prawdę ani jednego nie zaczęłam nawet realizować. Czyżbym miała słomiany zapał? Być może. Miałam też przeświadczenie, że to nie jest koniec i na pewno w niedalekiej przyszłości znowu wezmę sobie na barki kolejne cele. Musiałam więc myśleć, bo myślenie w zawodzie ninja, podobnie z resztą jak w każdym zawodzie, było podstawą sukcesu. No i dlatego właśnie sobie rozmyślałam w drodze do gorących źródeł w Ryuzaku no Taki.

Po jakimś czasie byłam już na miejscu. Moim oczom ukazały się trzy budynki z jasnego drewna, ogrodzone płotem. W sumie nie trudno było tutaj trafić. Wystarczyło popytać mieszkańców i wypatrywać znaków. Weszłam więc, uprzednio oczyściwszy umysł, na teren tego przybytku i od razu zaczęłam się rozglądać za jakimiś ludźmi. Nie skorzystałam z przebieralni, bowiem tego ranka moje cele były inne. Najpierw praca i zdobywanie informacji, a dopiero później, pod wieczór, mogłam pomyśleć o jakimś relaksie.
- Przepraszam. Gdzie znajdę właściciela? - powiedziałam do pierwszego lepszego napotkanego człowieka. Nawet niespecjalnie mnie obchodziło czy jest ubrany czy też nie. Wystarczyło, by mi po prostu odpowiedział na to jedno proste pytanie. To powiedziawszy, ukłoniłam się nisko, okazując swój szacunek rozmówcy i jednocześnie prosząc go o odpowiedź i dziękując za nią. Następnie nie pozostało mi nic innego jak tylko czekać na jej udzielenie. Jeśli natomiast nie została udzielona, to oczywiście trochę mi było smutno, bowiem to po raz kolejny pokazało jak ludzie mnie traktują i jak powinnam traktować samą siebie. Jak powietrze ... to nie było miłe.

[Shinji]

Misja rangi D - Meido
Black Friday
1/15
Gorące źródła były dosyć mocno zatłoczone o tej porze. Przez zatłoczenie należy rozumieć to, że na brak klientów nie mogły narzekać. Jakiekolwiek przejście korytarzem nie stanowiło żadnego problemu jednak można się było natknąć na kilku klientów. O kąpieliskach oraz przebieralniach już nie wspominając. Tam to dopiero musiały być tłumy. Dzięki temu znalezienie właścicielki nie powinno stanowić większego problemu jednak Meido wolała zapytać o drogę, a raczej lokalizację takowej. W końcu błąkanie się bez żadnego ładu i składu nie było niczym pożądanym. Zaczepiła kobietę, która na oko przekroczyła czterdziestkę jednak różnie mogło być. Ludzie w tej kupieckiej osadzie mieli w zwyczaju dbanie o siebie, co nie dziwiło. Średnia życia przeciętnej osoby w miejscu które stanowiło jedno z centrów kupieckich całego kontynentu z pewnością musiała być wyższa niż jakiegoś wieśniaka. Zresztą oblężenie gorących źródeł było jednym z czynników na to wpływających. Nie od dziw wiadomo, że dobrze to działa na skórę pomijając aspekt czysto higieniczny, która także jest istotny. Należy przy tym wiedzieć, że woda w tym miejscu już sama w sobie zawierała pewne lecznicze minerały, a efekt ten był dodatkowo wzmacniany przez dodanie wszelakich kryształów sól. Powracając jednak do zaczepionej osoby odwzajemniła ona lekki ukłon jak nakazywały zasady dobrego wychowania. Nie musiała wyczekiwać na zadanie pytania gdyż padło jeszcze przed całym zabiegiem. Kultura ludzi mieszkających na kontynencie nakazuje pomóc osobom w potrzebie tak też miała zamiar zrobić. Najlepiej jak się dało.
- Pani Ayako bo tak się zwie znajduje się za ladą. Należy się udać w tamtym kierunku.
Wskazała palcem. Należało się udać zakrętem korytarza kierującym na lewo. Tam też widniała tabliczka informująca o tym, że znajduje się tam strefa VIP. Wyglądało na to, że sam budynek został rozbudowany by sprostać zapotrzebowaniu stale zwiększającej się populacji osady kupieckiej.
- Zaprowadzić, czy sama pani trafi?

[Meido]

Gdy tylko kobieta wykonała swój gest w moją stronę, na moich ustach zagościło najpierw zdziwienie, a później jednak lekkie zadowolenie. Bądź co bądź to było dość miłe zachowanie ze strony kobiety.
- Dziękuję - powiedziałam, a następnie ukłoniłam się raz jeszcze. Ukłonów bowiem nigdy dosyć i są dobre na każdą okazję, prawda? Zmieszałam się tylko, gdy zostałam nazwana "panią". Nie wiedziałam dlaczego. Czy jestem już taka stara? Czy może ktoś użył w stosunku do mnie jakiegoś zwrotu grzecznościowego? Wolną ręką, bowiem w drugiej niosłam walizkę ze swoimi ciuchami (a na plecach - plecak), podrapałam się po głowie i trochę popsułam sobie fryzurę. Fryzura jednakże nie była ważna. Ja przynajmniej nie przykładałam do niej jakiejś większej uwagi. - Proszę nie nazywać mnie panią. Nie jestem jakaś wyjątkowo stara, a na taką formę grzecznościową nie jestem w stanie nigdy sobie zasłużyć ...
Aż chciałoby się dodać coś w stylu "proszę mną gardzić", prawda? No, ale ja nie dodałam. Ja już taka nie byłam. Spotkanie z Ayą mnie zmieniło i nie chciałam być śmieciem i popychadłem. Nie chciałam, by mną gardzono. Jednakże ciągle ciężko mi było przyzwyczaić się do tego, że jednak jestem człowiekiem. Mogłam się więc czasem zdziwić, jeśli ktoś mnie za człowieka uważał, prawda? W każdym bądź razie, ukłoniłam się raz jeszcze i rzuciłam szybko - Proszę sobie nie robić kłopotu ... Nie chcę, by przez takiego jak ja traciła Pani swój cenny czas.
Po tych słowach poczekałam na reakcję kobiety. Nie wypadało mi odejść. Musiałam jej wysłuchać do końca, bowiem tak nakazywała grzeczność i mój pokojówkowy charakter. Gdy kobieta uznała naszą rozmowę za zakończoną, to ja udałam się w stronę przez nią wskazaną.

Teraz czekała mnie rozmowa z jeszcze bardziej szanowną personą. Czułam jak serce podchodzi mi do gardła i strasznie się tego bałam. Nie wiedziałam bowiem jak powinnam właścicielce tego potężnego, bo taki mi się właśnie zdawał, przybytku okazać należyty szacunek. Przed nią musiałabym paść na kolana i biczować się aż do straty przytomności, by pokazać jej jakim w porównaniu do niej jestem gównem. Tego jednak nie chciałam robić. Nie chciałam się już poniżać. Przemierzałam kolejne centymetry mojej drogi, by po jakimś czasie ujrzeć ladę, a tam właścicielkę - Panią Ayako. Jeśli mogłam, bo akurat nie miała innych ważniejszych gości i dała mi pozwolenie, ukłoniłam się tak, że mój kręgosłup zatoczył kąt 360 stopni, a ja dotknęłam głową kolan.
- Wiwiwitaj, opa, o Pani ... - zaczęłam się jąkać, ciągle nie zmieniając pozycji - Ktoś tak niegodny jak ja ... pozdrawia Twój Wielki Majestat ...
Sama nie wiedziałam co ja plotę. Nie wiedziałam co powiedzieć. Było to dla mnie bardzo, bardzo trudne.

PS: Widzę, że Ayako dostała awans .

[Shinji]

Misja rangi D - Meido
Black Friday
3/15
Kobieta, która okazała się być niezwykle pomocna nieco zdziwiła się zachowaniem Meido. Co tu ukrywać było ono nieco nietypowe, zazwyczaj ludzie nawet gdy czuli się gorsi to nie okazywali tego na zewnątrz. To mogłoby zepsuć ich wizerunek. Przyjmowali zupełnie inną postawę. Woleli napompować się do utraty tchu, wypiąć klatkę piersiową i przeć przed siebie nie bacząc na przeszkody. Tak to było typowo ludzkie zachowanie. Nie raz ponosili porażki, nawet załamywali ręce i po prostu poddawali się. Jednak gdy przychodziło do interakcji z jakimiś osobami udawali kogoś kim nie byli, bo cóż im pozostało? Tym się tutaj różniła Meido. Rozmówca postawił na taktykę zerwania kontaktu. Wolał nie komunikować, że takie zachowanie po prostu mu nie do końca odpowiada, zapewne przez wyjście ze swojej strefy komfortu.
- W takim razie żegnam.
Jak nakazywała grzeczność ukłoniła się i udała w swoim kierunku. Czy spełniła oczekiwania dziewczyny? Trudno powiedzieć co chciała osiągnąć takim postępowaniem. Jeśli jakieś pocieszenie, podniesienie swojej wartości, pociągnięcie jeszcze chwilkę tej maskarady uprzejmości to jej się nie udało. Zamiast tego zniechęciła do siebie jakąś postronną rozmówczynię.
Nie zrażając się zbytnio bo w sumie nie było czym, Meido udała się we wskazanym kierunku. Tak jak zostało powiedziane właścicielka, pani Ayako znajdowała się za ladą. Widząc nadchodzącą jak sądziła klientkę przywitała się zanim dziewczyna zdołała cokolwiek zrobić.
- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?
Następnie nastąpiło całe przedstawienie związane z ukłonem do granic możliwości i wyrzuceniem z siebie garstki słów podsyconych jąkaniem się. Nie kreowało to z pewnością zbyt dobrego wizerunku, ale Ayako nie zraziła się tylko kontynuowała swoją uprzejmość. Odwzajemniła jednak ukłon. Jednak w normalny lekki sposób.
- Nie przesadzajmy, żadna ze mnie wielka pani. Tak więc w czym mogę pomóc?
~ Obecny wygląd Ayako ~

[Meido]

Pierwsza kobieta mnie olała i o ile do końca starała się zachowywać uprzejmie, tak ja czułam ten jej niepokój i to, że bardzo szybko chce odejść i zerwać ze mną wszelakie kontakty. Trochę przykro mi się z tego powodu zrobiło, jednakże była dla mnie obcą osobą, więc nie musiałam się zbytnio tym przejmować, chociaż to uczucie trochę zaprzątało mi głowę. Poszłam więc dalej, a potem były pokłony i wielkie przemowy. Ayako była naprawdę zjawiskową kobietą. Elegancką, mądrą ... piękną i chyba nawet sympatyczną.
- Szukam Pani Aya ...
I nagle zdałam sobie sprawę z jednej bardzo istotnej sprawy. Do tej pory nie zwróciłam uwagi na imię właścicielki wypowiedziane przez przypadkową osobę. Teraz jednak nazwa "Ayako" dotarła do mojej głowy i uderzyła we mnie, tak, że rozdziawiłam usta w niemym zaskoczeniu. Głos bowiem przestał wydobywać się z moich ust. To przecież była ta kobieta, z którą spotkała się jakiś czas temu Iwaru. To była ta kobieta, której imię zostało wpisane własnoręcznie przez moją drogą przyjaciółkę. Chciałam zapytać właściciela o Ayako, a tutaj się okazuje, że właścicielką jest ta osoba, której szukam. Czy można zatem powiedzieć, że miałam szczęście? Być może miałam.
- Nazywam się Meido. - musiałam do końca jednak zachowywać maniery, więc po prostu przedstawiłam się. Położyłam walizkę na podłodze. Trochę mi już ciążyła. Niech sobie tam poleży. - Mam w sumie do Pani dwie prośby.
Pierwszą prośbą była prośba o zatrudnienie. Mogłam przecież niepotrzebnie się kobiecie narzucać, prawda? Może wcale nie szukała nikogo do pracy, a tutaj jakaś głupia dziewczyna przychodzi i prosi o możliwość zarobienia paru groszy? Jeśli tak na to spojrzeć, to rzeczywiście to mogła być prośba. Drugą prośbą było poproszenie o opowieść o Iwaru. Musiałam jednak od czegoś zacząć. Zaczęłam więc od tej pierwszej.
- To ja może zacznę od tej, która także mogłaby się Pani opłacić. Dobrze? - a może jednak się jej opłaci? - Szukam pracy, a znajoma poleciła mi Panią i to miejsce.
Nic więcej już nie powiedziałam. Nie było sensu niczego dodawać. W sumie trochę okłamałam kobietę. Nikt mi w rzeczywistości nie polecił pracy u Ayako. Iwaru nie napisała pozytywnej recenzji. Dała mi tylko wskazówkę. Jednak można to było podciągnąć pod polecenie, prawda? W każdym bądź razie, rozluźniłam się trochę i nabrałam lekkiej pewności siebie. Nie mogłam jej odstraszyć tak jak tą poprzednią kobietę. Musiałam się zmienić. Przynajmniej na czas tej "rozmowy kwalifikacyjnej".

[Shinji]

Misja rangi D - Meido
Black Friday
5/15
Uśmiech na twarzy Ayko nieco zrzedł. Liczyła ona zapewne na kolejną klientkę, a dostała osobę, która szukała pracy. Mimika ta była jak najbardziej zauważalna, ale bynajmniej nie sprawiła, że na jej twarzy nie widniał uśmiech. Był po prostu nieco osłabiony co mogło się wiązać z mieszanymi uczuciami. Dodatkowo całą atmosferę podkręcała zaistniała cisza. Dobre 5s spoglądała tak na Meido rejestrując swoim przeszywającym, ukrywającym się za okularami wzrokiem całe ciało rozmówczyni, na tyle na ile pozwalała jej lada. Ucinała ona bowiem sylwetkę na wysokości pasa więc wgląd miała zaledwie na twarz jak i górną aparycję ciało. Jednak zaledwie ten mały wycinek osoby jaką była Meido niósł ze sobą pewnie informacje. Trzeba było bowiem wiedzieć, że Ayako przez tyle lat prac w gorących źródłach, pnąc się po szczeblach kariery zdołała wykształcić w sobie umiejętność czytania ludzi do pewnego stopnia.
W końcu dosyć krępująca pauza skończyła swój żywot. W brutalny sposób, w najmniej spodziewanym momencie przerwana słowami pięknej właścicielki.
- Dobrze więc znalazłabym pewną robotę.
Tutaj nastąpiła także pauza jednak znacznie krótsza. Trwała jakieś 2s podczas których mimika twarzy Ayako wyraźnie wskazywała to, że próbuje ona coś ładnie ubrać w słowa.
- Jak widać przeżywam tutaj prawdziwe oblężenie klienteli i nie mogę się za bardzo ruszyć. Przez to wszystko zapasy sól, które dodajemy do wody znacznie się uszczupliły i trzeba by przynieść nową partię z portu. Powinna się już znajdować na stanie magazynu. Nie wiem jednak czy podołasz jest to raczej typowo męskie zadanie gdyż transport jest naprawdę spory. Czekająca cię zapłata jednak jest myślę całkiem solidna. Jest to jedyne co mogłabym zaoferować. Sprawą tą miałam się zająć wieczorem no ale skoro ktoś się zgłosił to można równie i dobrze teraz.
Trzeba tu powiedzieć, że pora dnia wskazywała na ledwo co po 12. Nic dziwnego, że tak dużo ludzi brało udział w "rozrywce" zwanej kąpielom.
- Więc jak interesuje cię to?
~ Obecny wygląd Ayako ~

[Meido]

Zaistniała cisza i zmiana w mimice twarzy Ayako dało mi wiele do myślenie. Czułam się jak jakiś nieproszony gość, który musiał się tłumaczyć gospodarzom dlaczego wszedł nieproszony na ich przyjęcie bądź bal. Tak, właśnie tak się czułam. Ayako mogła nie być zadowolona. Oczywiście po pewnym czasie przedstawiła mi propozycję pewnej pracy. Sprawa była prosta, ale rzeczywiście mogłam sobie nie dać z tym rady. Zastanawiałam się jak duży będzie to transport. Czy będę musiała nieść 50 kilowy worek na plecach? Czy może dadzą mi wózek? A może takich worków będzie kilka. Przecież gorące źródła były naprawdę spore i musiało tego iść strasznie dużo. No cóż. Jednak robota została zaproponowana, a ja nie mogłam się przecież wycofać, prawda?Musiałam więc spiąć pośladki i podjąć się zadania. Oczywistym był jednak fakt, że pobyt w szpitalu strasznie nadwyrężył mój organizm i naprawdę mogło mnie to przerosnąć, a wtedy ... chyba zapadłabym się pod ziemię. No cóż ... chociażbym miała pracować przez miesiąc i przenosić sól po łyżeczce i zrobić milion kursów tam i z powrotem na pewno to zrobię! Oczywiście właścicielka nie mogła tyle czekać. Zagryzłam wargi, a następnie powiedziałam, przełykając ślinę.
- Spróbuję. - pozostała jednak kwestia wynagrodzenia. Oczywiście chciałam pieniędzy, ale strasznie głupio mi się zrobiło. Czułam się bowiem jak pospolity złodziej, który tylko czeka by okraść swoją ofiarę. Albo nie, raczej nie. Czułam się jak jakiś akwizytor, który zwyczajnie namawia "klientkę" do kupna rzeczy, która w ogóle nie jest jej potrzebna. Jakieś firanki 10 razy droższe niż normalne, chociaż ta ma w oknach najzwyklejsze i jeszcze dobre, pospolite firanki. Tamte, które sprzedaje akwizytor, podobno mają właściwości lecznicze, a przynajmniej tak twierdzi. Oczywiście to wszystko kłamstwo, mające na celu oszukanie kobiety i wyłudzenie pieniędzy. Tak właśnie się czułam. - A jeśli chodzi o wynagrodzenie ... Nie chcę wcale Pani naciągnąć na kasę i na coś czego Pani nie potrzebuje ... - spuściłam głowę, zawstydzona i trochę zawiedziona. Nie mogłam jednak jej zmuszać do płacenia mi. - Jeśli nie chce Pani mi płacić, to ja to zrozumiem i wykonam całą robotę za darmo. Ale w zamian ... chciałabym, by poświęciła mi Pani trochę czasu. Jest Pani piękną kobietą, naprawdę, ale to nie to co Pani myśli. Chciałabym z Panią porozmawiać o pewnej sprawie. Tylko tyle. W zamian wykonam to zadanie. Przysługa za przysługę, dobrze?
Nie mówiłam nic więcej, podsycając ciekawość Ayako. Nie wyrzekłam się też całkowicie pieniędzy. Głupia bym była, jakbym to zrobiła. A ja głupia nie byłam. Po prostu dałam wybór kobiecie. Chciałam, by sobie to przemyślała na spokojnie i zadecydowała raz jeszcze. Dałam jej bowiem wybór i do niej należała decyzja. Tak chyba było w porządku, prawda? Zapłaci czy nie zapłaci? O to jest pytanie! W każdym bądź razie, zapytałam się na koniec o jeszcze jedną rzecz:
- Do której otwarte są te gorące źródła? I ile kosztuje godzina pobytu w tej cudownej, jak mniemam, wodzie? Chętnie bym skorzystała, jak już zrobię co trzeba. No i zanim ruszę do domu, do Shigashi no Kibu.
Tak, też chciałam zostać klientką kobiety. Perspektywa wymoczenia ciała była naprawdę kusząca. A gdyby okazało się, że Ayako także zamierza to zrobić podczas naszej rozmowy ... ta myśl była naprawdę fascynująca. Ale o czym ja marzyłam? Chyba po prostu miałam fantazję. No cóż ... taka już byłam. Gdy tylko dostałam odpowiedź, powiedziałam, tak na sam koniec:
- To idę. Niech Pani mi da jakieś papiery, które upoważnią mnie do odbioru tej soli, bo raczej nie dadzą mi na słowo. Jestem małą cholerą, która na pewno wygląda jak złodziej, prawda?

[Shinji]

Misja rangi D - Meido
Black Friday
7/15
Tak więc stało się Meido wzięła robotę, którą zaproponowała jej Ayako. Było to dosyć odważne posunięcie zważywszy na fakt, że została ostrzeżona o przeznaczeniu tego zadania, a było ono typowo męskie. Dźwiganie dosyć sporego jak i ciężkiego ładunku. Nic nie było wiadomo na temat ewentualnego wózka czy innych tego typu pomocy. To już pokaże przyszłość. Póki co trzeba było poczekać na przekazanie szczegółów dotyczących zadania. To nastąpiło szybciej niż się można było spodziewać, spowolnione jedynie przez pewne rozczulanie się nad sobą i poszukiwaniem własnej wartości ze strony Meido. Rozczulanie to nie umknęło rzecz jasna uwadze Ayako, ale postanowiła je najzwyczajniej w świecie zignorować. Nie miała czasu na rozgryzanie psychologicznych podstaw całej szopki. Po prostu rozpoczęła swoją.
- Tak więc jak już wspomniałam zadanie ma polegać na odebraniu sól, które dodajemy do wód gorących źródeł zwiększając tym ich właściwości lecznicze. Jednak do rzeczy. Wybierzesz się do dzielnicy portowej tam też znajduje się magazyn. Dokładnie rzecz ujmując gdy dotrzesz do nabrzeża będzie to piąty budynek na prawo. Będzie na nim widniała tabliczka z napisem "Kazuyoshi transport" jest to nazwa jakby to określić ich małej działalności, która zdążyła się dosyć mocno rozwinąć. Jak nie trudno się domyślić pochodzi ona od nazwiska założyciela. W tym momencie schedę przejął po nim syn, a ojciec przeszedł na zasłużony odpoczynek. To jednak nie jest istotne. Zaraz wypiszę ci właściwy papier, który upoważni cię do odbioru towaru.
Jak zapowiedziała tak zrobiła. Wyjęła spod lady jakiś pusty świstek i zaczęła na nim skrobać przy pomocy pióra maczanego w atramencie pewne informacje. Odczytanie tego do góry nogami było na tyle kłopotliwe, że nawet lepiej było po prostu nie zadawać sobie tego problemu. Następnie się podpisała i przy pomocy wosku, który skapnął na całą ta wiadomość przybiła także pieczęć. Trzeba było przyznać, że mieli rozmach. Sama pieczęć była niezwykle piękna. Nie przypominała nic co wcześniej dane było Meido zobaczyć, a jednak przechowywała w sobie lekką, hipnotyzującą nutkę.

~Udaj się do portu~

~ Obecny wygląd Ayako ~

[Meido]

z/t: tutaj

[Meido]

Jakoś doniosłam te skrzynki, a ból rozrywał mi ręce. Aż chciało mi się krzyczeć, jednak powstrzymałam ten ludzki odruch. Dowiedziałam się jednak, że to nie koniec pracy. Cóż miałam jednak zrobić? Mogłam odejść i wziąć zapłatę, ale wspólna praca z Ayako to było coś. Dzięki temu mogłam dowiedzieć się czegoś więcej o Iwaru. Skinęłam więc głową i powiedziałam:
- Generalnie ... przepraszam, że tak długo to trwało. Nie jestem tak silna ... jak dorośli mężczyźni. Ale dałam radę, nie? Chętnie Pani jeszcze pomogę. - powiedziałam i czekałam na dalsze instrukcje. Kobieta pewnie poleci mi pójście za nią czy coś w tym rodzaju. Ja jednak z uśmiechem na ustach zamierzałam wypełnić każde polecenie kobiety. Byłam zadowolona z siebie. Naprawdę. Biorąc pod uwagę ciężar ładunku i to jak wielki ból sprawiało mi przenoszenie go, a także to, że parę razy zamierzałam się już poddać ... naprawdę, jeśli można tak powiedzieć, dokonałam cudu. Nagle zapragnęłam żyć jeszcze z minimum 60 lat. Takie cuda bowiem mogły się jeszcze parę razy powtórzyć, a ja sama mogłam dokonać jeszcze paru równie wspaniałych jak przeniesienie tego ładunku, a może i wspanialszych rzeczy. Strasznie tego chciałam i nagle ... zrobiło mi się smutno. Śmierć czekała już na mnie. Nie wiedziałam ile jeszcze zakrętów pokonam i ile wiosen przeżyję, ale wątpiłam w to, że dożyję chociażby 20-stych urodzin. No nic ... nie mogłam się smucić. Musiałam działać. Cicho liczyłam na to, że moje mięśnie odpoczną. Jeśli tylko dane mi będzie pracować ramię w ramię z Ayako, od razu zamierzałam przejść do rzeczy. Taka rozmowa podczas pracy nikomu nie zaszkodziła, prawda? A ja mogłam nie mieć drugiej okazji, bowiem ta kobieta musiała być bardzo zapracowana, nie? Mogła nie mieć czasu dla kogoś takiego jak ja.
- A jeśli chodzi o tą drugą sprawę ... - zaczęłam nieśmiało - Chodzi mi o moją przyjaciółkę z dzieciństwa. Ma na imię Iwaru. Jakiś czas temu Iwaru opuściła Kantai i od tego czasu nie mam z nią kontaktu. Niedawno jednak udało mi się odszukać dom, w którym mieszka. Jednakże tamto miejsce wygląda na opuszczone. Po Iwaru nie było śladu. Zostawiła swój pamiętnik. Nie przeczytałam go jeszcze całego ... wiem, że w ogóle nie powinnam go czytać, ale ciekawość ... ale dowiedziałam się o tym, że Pani dała jej pracę. Dowiedziałam się także o takim jednym zboczeńcu ... Shinjim. Czy mogłaby Pani powiedzieć mi coś więcej? Bardzo mi zależy, żeby ją odszukać ...

[Shinji]

Misja rangi D - Meido
Black Friday
13/15
Rozpoczęła się praca przy rozładowywaniu ładunku. Jeśli chodzi o Ayako to była ona bardzo zadowolona z tego, że Meido zdecydowała się jej pomóc w końcu było to zajęcie nieodpłatne no może mogła rzucić jakimś małym bonusikiem, ale o tym dziewczynie już nie było wiadomo. Sam gest pomocy otworzył jej nieco usta. Wiadomo, że podczas wspólnego wysiłku nawiązuje się nić porozumienia między ludźmi, a w samej rozmowie nie ma przecież niczego złego prawda? Fakty o które pytania dziewczyny należały jednak do pewnej sfery prywatności i stu procentowej pewności mieć nie mogła. Bez ryzyka na pewno by się niczego nie dowiedziała. Czy miała szczęście? A i owszem. Tak jak już wspomniałem Ayako była całkiem skora do rozmowy przy pracy, która okazała się naprawdę łatwa w porównaniu z wcześniejszym taszczeniem tutaj dwóch skrzyń. Jedyną jej wadą na dobrą sprawę była monotonia, ale ją negowała rozmowa zwłaszcza ciekawa dla Meido w końcu po to tu przybyła. Praca owszem i była ważna, ale na dobrą sprawę stanowiła tylko środek do celu, którym było uzyskanie odpowiedzi na pewnie pytania.
- Czy kojarzę Iwaru? Słabo, ale coś tam pamiętam. Owszem pracowała u mnie 2 lata temu jak masa osób. Chociaż ona było nieco inna. Trochę z nią rozmawiałam i zwierzyła mi się z jednej rzeczy związanej właśnie z chłopakiem o którym wspomniałaś. Ale to może potem. Zacznę od tego kim on był. Nicponiem, którego musiałam wyganiać bo straszył mi klientki swoimi wybrykami. Potrafił się nawet zamienić w kobietę i w taki sposób wejść do środka by nacieszyć oczy kobiecymi kształtami. Nie wiem jednak co się z nim stało bo problem tak jak się pojawił znikąd i nie szło go zwalczyć. Tak zniknął. Może dorósł. Może nie daj boże nie żyje. A może się przeprowadził? Tak czy siak od wydarzeń z Iwaru już go więcej nie widziałam. Na chwilę się zatrzymała by dobrze przypomnieć sobie wszystkie fakty dotyczące osoby o która pytała Meido. Do tego trzeba pamiętać, że jednak nie byly tutaj dla pogawędki, ale pracy i tak przerwa chwilę trwałą gdy układały na półki sole dodawane do kąpieli.
- Tak więc Iwaru zwierzyła mi się z jednej rzeczy. Ten chłopak jak to miał w zwyczaju zamienił się w kobietę przy pomocy henge no jutsu. Zrobił jednak coś naprawdę bezczelnego. Podszył się pode mnie i to z zadziwiającą precyzja oddając każdy detal mojego ciała. Przynajmniej tak wynikało z relacji. W taki oto sposób wymacał dziewczynę, ale chyba się mu spodobała bo dziwnie się temu poddała no i zamienił się w samego siebie jednak do niczego więcej nie doszło. Coś wspominała, że to przez fantazje o których mu opowiedziała i zadziwiająco pokrywały się z jego wyglądem. Tak czy siak tajemniczo powiedział, że taka osoba naprawdę istnieje i stamtąd wyszedł zostawiając ją samą. Zarzucił właśnie imieniem Shinji. Tyle wiem. Żadnych lokalizacji nic w tym rodzaju.
Historia kleiła się na tyle by być skłonnym do uwierzenia w szczere intencje kobiety. Zresztą nie miała chyba powodu by kłamać Meido. Powiedziała całą prawdę. Co do pracy na jej rzecz układanie tego wszystkiego zajęło dobre 20 minut. Podczas opowiadania o wydarzeniach także trwała ona nieprzerwanie czasami wywołując chwilową pauzę podczas której brane były kolejne sole z pudła.
~ Obecny wygląd Ayako ~

[Meido]

Układałam sole razem z Panią Ayako i jednocześnie słuchałam jej relacji. Trzeba była przyznać, że robota ta była lżejsza, a ja jednocześnie byłam zadowolona, że tak łatwo udało mi się wyciągnąć z niej jakieś informacje. W sumie to ona po prostu się z nimi ze mną podzieliła. I teraz musiałam sobie to wszystko poukładać, podobnie jak tą sól układałam na półkach, w głowie. Ten Shinji był niesamowitym zboczeńcem i nicponiem. Czy zasługiwał na śmierć? Z jednej strony tak, bowiem oszukiwał kobiety i obmacywał moją Iwaru. Z drugiej jednak strony ... nie była to jakaś wielka zbrodnia. Chyba mogłam to po prostu przeboleć. No i wychodziło na to, że Iwaru go lubiła. Byłam trochę zazdrosna, a może nawet bardziej niż trochę, ale w sumie nic mi do tego. Ja jednak nie zdobyłam potrzebnych mi informacji. To ciągle było za mało.
- A czy mogłaby mi Pani jakoś opisać tego Shinjiego? Chętnie bym z nim pogadała. Może pomoże mi odnaleźć Iwaru?
Byłam trochę ciekawa. Oczywiście szukanie jednej osoby o określonym wyglądzie, podczas gdy świat jest duży, a ludzi są miliony ... a ja nawet nie wiem gdzie powinnam zacząć, no i sama jestem taką szarą myszką, to jak szukanie igły w stogu siana. Może nawet jeszcze trudniejsze zadanie. Czy mogłam jednak liczyć na własne szczęście i przypadkowo na niego trafić? Może mi dopisze? Może zobaczę go pewnego razu jak znowu podgląda panie w gorących źródłach, ale tym razem w Shigashi no Kibu? To wydawało się nawet realne, nie? No i pozostała jedna kwestia, na którą Ayako nie raczyła mi odpowiedzieć.
- Przepraszam, że wypytuję ... ale kiedy ostatnio widziała Pani Iwaru? No i nie wie Pani co się mogło z nią stać? Dlaczego opuściła dom i nie zabrała nawet swojego pamiętnika? To dziwne ...
I nagle przez moją głowę przeleciały strasznie negatywne myśli. Iwaru opuściła dom. Zostawiła pamiętnik. Nie wróciła. Coś musiało się stać. Coś bardzo złego, prawda? Zaczęłam się trząść i byłam zmuszona do zajęcia pozycji siedzącej przed jedną z drewnianych półek. Bałam się i nie byłam w stanie normalnie funkcjonować.
- Stało się coś złego, prawda? Boję się ... przepraszam ...
Byłam cała roztrzęsiona. Teraz gdy prawie dotknęłam już prawdy, a przynajmniej jej części, tak na prawdę zauważyłam, że ta prawda wcale nie jest czymś miłym. Nie jest jak pluszak, do którego dzieci tulą się w nocy. Jest bardziej jak węgiel. Brudząca, czarna i okropnie twarda. Jest jak niesamowicie ostry miecz, którego wystarczy dotknąć, by się skaleczyć. Była jak gówno. Śmierdząca i zawierająca liczne zarazki, roznoszące choroby. Czy właśnie taka miała być ta prawda? Chciałam, by Ayako-sama zaprzeczyła. Nawet jeśli miałaby mnie okłamać ... to było lepsze, prawda? To byłoby dla mojego dobra ...