Polana z jeziorem

[Numa]

Piękny krajobraz jeziora, idealne miejsce aby no właśnie... Numa wybrał to spokojne miejsce aby jak to bywało w jego przypadku nieco się umyć. Zwyczajnie przemył sobie twarz nachylając się nad taflą wody aby nieco się ogarnąć. Wydawało mu się że był w tym miejscu sam, sprawiało to że czuł się uspokojony.
- Pięknie tu. - Pomyślał rozglądając się po okolicy - Może został bym tu na jakiś czas. Jest woda, dużo wody, nie wygląda na zatrutą. - Nabrał w ręce ile mógł wody a następnie przysunął do siebie powąchał ją i lekko liznął sprawdzając jak smakuje. - Smakuje normalnie. Raczej jest dobra... Lepiej by było gdybym ją przegotował. Zaczął się wówczas rozglądać za czymś co mógł by spalić. - Musi tutaj coś być, choćby sucha trawa. Las tam coś pewnie znajdę. -Ruszył nieco szybciej w kierunku lasu. Nabierając tępa dość szybkiego chodu. Zbliżając się w jego kierunku aż w końcu dość spokojnie zaczął zbierać. - To się przyda. - Podniósł kilka uschniętych gałęzi które łamał w rękach spokojnie. magazynując na to aby udało mu się rozpalić jakieś prowizoryczne ognisko nad wodą. - Tyle powinno wystarczyć - miał już w jego mniemaniu odpowiednią ilość opału jak i podpałki aby rozpalić jakieś ognisko i zamierzał wrócić z lasu nad jezioro dlatego ruszył w tamtym kierunku. Powoli wychodząc z skraju lasu.

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 1/15+
Numa

Kiedy młody wyrzutek wracał z zebranym drewnem na niesamowitą polanę zastał niewielką niespodziankę. Przy brzegu siedział niezapowiedziany gość wpatrujący się w przezroczystą do pewnej głębokości wodę. Dalej robiła się ona niebieskawa, co z zapachami okolicznymi dawało niesamowity klimat. Z pewnością była to dorosła dziewczyna, dało się to stwierdzić na pierwszy rzut oka. Blond długie włosy ginęły w zielonej polanie, a jej sylwetka powodować mogła wszelakie wyobrażenia wspólnej przyszłości. No przynajmniej w wypadku kogoś starszego, bo tutaj mieliśmy do czynienia z młodzieńcem, który raczej nie myślał jeszcze o takich sprawach. Chociaż kto to wie, młodzi ludzie coraz szybciej dorastają w tych czasach, ale w wieku 14 lat mówiło się o osobach w okolicy 20-23 lat per starsza Pani jeszcze za moich. Wydawało się, że przybysz nie zdawał sobie żadnej sprawy z przebywania w okolicy naszego bohatera, tylko czy starczy odwagi aby zapytać o numer porozmawiać? Cóż był tutaj pierwszy, zebrał drewienko na ognisko i miał plan je rozpalić w pobliżu zbiornika wodnego. Wszelakie wątpliwości przestały mieć znaczenie z nagłym odwróceniem głowy kobiety. Jej oczy wpatrywały się w naszego Numę bardzo krótko, bo po chwili na ustach pojawił się uśmiech.
- Jestem Shayen, mam nadzieję, że się nie przestraszyłeś?
Melodyczny głos tylko dopełniał wszystkiego czego trzeba byłoby w idealnej randce, no dopełniałby gdyby nie wiek jednej z stron. W tym wypadku można próbować zawsze nagród pocieszenia dla młodziaka, przecież przytulenie do piersi zawsze jest miło czute.

[Numa]

Numa spokojnie wracał z opałem. -Ciekawe czy dam radę to chociaż odpalić... - Wtedy dostrzegł po wyjściu z lasu że ktoś siedział przy brzegu. Sprawiło to że Numa zatrzymał się. -Kto to ? - Zaczął się przyglądać stojąc w pewnym dystansie od niespodziewanego gościa, bez żadnego ruchu, nadal trzymając opał. - To kobieta, co ona tutaj robi ? Sama... - Młody wyrzutek dalej patrzył się jak typowy stalker. - Wygląda na młodą, ciekawe czy ładna. - Zamyślił się lekko marząc, wówczas dziewczyna odwróciła się w jego kierunku co wywołało nagłe zaskoczenie i szok w Numie. Widać było że lekko się spłoszył. - Uciekać ? - Pomyślał nieco rozluźniając trzymanie na drewnie które przy ucieczce tylko by mu zawadzało. Sprawiło to że kilka połamanych gałązek upadło. -Lepiej nie jeszcze zacznie mnie ganiać po lesie. Nie mam przed czym uciekać, w końcu nic nie zrobiłem. Lepiej żebym jej nie prowokował ucieczką. Chyba wolno na kogoś patrzyć w końcu to nie przestępstwo. - Prowadził batalię w swoim umyśle przekonując się że powinien zostać i także kalkulując w jakiej sytuacji się znalazł. Mimo tego jednak nie odpowiedział na jej słowa. Przez co nadal cicho patrzył w jej kierunku, dalej z tym opałem w rękach. Po chwili zdając sobie sprawę że zachowuje się co najmniej dziwnie. - CO JA ROBIĘ ? przecież się przedstawiła powinienem też się przedstawić. - I wówczas otworzył usta mówiąc dość szybko i niewyraźnie - Uuma... - Pięknie nawet własne imię przekręciłem, trzeba to poprawić... - Zaczerwienił się lekko i tym razem głośniej powiedział. - Numa. - Dalej stał obserwując ją jakby nie przejmując się zgubionymi gałązkami.

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 3/15+
Numa

Dla każdego obserwującego tą sytuacje wydawało się jakoby chłopak właśnie się zakochał. Oczywiście o ile takowy ktoś by się znalazł, a raczej nikogo takiego tutaj nie można było wypatrzeć w okolicy. Gdziekolwiek się by nie spojrzało tam była pustka, chociaż czy w takiej chwili ktokolwiek by patrzył na otoczenie, kiedy zwraca się do niego tak piękna kobieta? Przecież lepiej spędzić czas na podziwianiu tych delikatnych rys twarzy, która miała kształt diamentu. Długie blond włosy wydawały się błyszczeć na słońcu. Szare oczy w których sidła mógł wpaść każdy mężczyzna hipnotyzowały wzrok, tylko czy to tak działa na czternastolatka? Wydawało by się, że tak, bo ten wydawało się jakby zgubił własny język gdzieś w gardle i przez pewną chwilę stał w ciszy wpatrując się w nią. No nie w zupełnej ciszy, bo parę gałązek upadło na ziemię wydając jakiś dźwięk. A to taki piękny dzień na randkę nad jeziorem na takiej polanie, szkoda jakby taka okazja uciekła z powodu braku wychowania. Piękny oczywiście jak na jesień, nie wyobrażajmy sobie nie wiadomo czego. Delikatny wiatr, bezchmurne niebo i słońce dodające ciepła wszystkim korzystającym z jego dobroci. Po chwilowym zamroczeniu udało się wydobyć szybkie i niezrozumiałe imię za pierwszym razem, co wywołało u niej delikatny śmiech, który nie był w żadnym stopniu drwiący. Był on radosny wraz z uśmiechem krwistoczerwonych ust. Pewnie dostrzegła delikatne rumieńce na polikach, ale wtedy nasz wyrzutek poprawił się i przestał być Uumą.
- Numa. Piękne i nietypowe imię, nie spotkałam się wcześniej z nim.
Chwila ciszy w trakcie której Shayen postanowiła z zachowaniem pełni gracji wstać z pozycji siedzącej. Wzrostem nieznacznie przewyższała, a blond włosy sięgały do połowy ud rozwiewając się na wietrze. Teraz w pełni można także było dostrzec jej strój, którym było niebieskie kimono z niewielkimi wzorami czerwonych kwiatów przepasana równie czerwonym szerokim pasem z jedwabiu. Ubranie to nie pokazywało zbyt wiele wdzięków jej sylwetki, ale piersi odbijały się na nim w trakcie kiedy zaczęła się zbliżać.
- Mam nadzieję, że nie będzie przeszkadzać Tobie moje towarzystwo tutaj? Uwielbiam to miejsce, mogę się tutaj zrelaksować nad brzegiem jeziora. Aż szkoda, że zbliża się zima i to prawdopodobnie jedna z ostatnich okazji zobaczenia tego w pełni urodzaju.
Gdy już znalazła się odpowiednio blisko schyliła się, wydawało się jakby chciała przez moment złożyć przybyszowi z lasu pocałunek, ale ten nie nadszedł. Po prostu zaczęła zbierać gałązki, które upadły na ziemię.
- Nie obrazisz się jak Tobie pomogę?

[Numa]

Numa stał przyglądając się zaiste pięknej kobiecie -Ładna jest... - Stwierdził z myślach nieco się rozmarzając wówczas ona zaczęła wstawać a wzrok młodego nie opuszczał dziewczyny. Wtem jednak Shayen bo tak się nazywała odpowiedziała że ma piękne i nietypowe imię. Numa nadal jednak patrzył jak ta zbliża się do niego dalej przyglądając się i mimowolnie bardziej rumieniąc. Zdecydowanie mimo młodego wieku nawet i czternastolatek powoli popadał w zauroczenie. -Piękna jest... - Pomyślał spoglądając na walory kobiecości które zbliżały się do niego. Wyrzutek czuł się dziwnie, zupełnie jak by chciał się złapać w jakieś dziwne sidła o których w sumie niewiele wiedział. Zbliżająca się do niego jeszcze raz zagadała jakby upewniając się że nie będzie przeszkadzać. - Nie powinna przeszkadzać ? Prawda ? Chyba nawet lepiej że będzie ktoś jeszcze zawsze ciekawiej, ehh dawno z nikim nie miałem okazji posiedzieć. - Pomyślał zdając sobie sprawę z tego że jest dość samotnym osobnikiem. - Nie, miło jest mieć towarzystwo. - Odpowiedział do zbliżającej się dziewczyny. Z drugiej strony kobieta nadal się zbliżała co wywierało sporą presję jak i stres. -Dlaczego ona podchodzi ? O co jej chodzi ? Dlaczego tak bardzo podchodzi ? - Stał wmurowany wówczas ona zaczęła się prawie że pochylać nad nim wywołało to dość sporą panikę. - Co ona robi ? - Jej usta bo to na tym skupił się w tym momencie Numa -CHCE MNIE POCAŁOWAĆ ? Jednak nie wyglądało mu to na kolizję wówczas zdał sobie sprawę ze chodzi o gałęzie. Wówczas Numa bardzo szybko również pochylił się do gałązek. - Cholera, racja miałem rozpalić ogień ! - Jak to bywało gdy dwie osoby planowały zebrać kilka gałązek które były usytuowane pod jedną z nich doszło do kursu kolizyjnego. Z powodu którego doszło do nieplanowanego użycia pewnej bardzo niedocenianej i zapomnianej techniki Heddo Batto, istniało jednak ryzyko że nie trafił w głowę przeciwniczki za pomocą swojego czoła, a jakoś inaczej natrafił na coś innego swoją głową możliwe że miękkiego. Wszystko zależało od czasu kiedy On się schylił a kiedy Ona. W każdym razie kolizja była prawdopodobnie nieunikniona. Tak to już bywało gdy ludzie rzucali się na kilka gałązek... Szczególnie pod wpływem silnych emocji i zamotania. Co mogło nastąpić po takim uderzeniu, oczywiście odruchowe łapanie równowagi, a przez to zapomnienie o dotychczasowych czynnościach takich jak trzymanie drewna. Oczywiście sprawia to że łapie się coś co potencjalnie powstrzymać upadek. Przenosząc w ten sposób nieco dociążenia za pomocą swojej masy dociążając go w ten sposób i przenosząc własny środek ciężkości tak aby utrzymać pion. W tym wypadku jednak opał zaiste zaburzył działanie tego mechanizmu. - ŁO K... -Pomyślał praktycznie w momencie kolizji.


Heddo Batto

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 5/15+
Numa

Pierwsza miłość, każdego w pewnym wieku dopada. Tutaj chyba jednak mówimy trochę o tym za szybko, uznawano by to jako zauroczenie. Z pewnością będzie to piękne wspomnienie sprawiające, że ten okres może wydawać się wieczną wiosną w przyszłości. Każdy chyba tak ma, że od czasu do czasu rozmarzy się co by było gdyby... A gdyby tak teraz jedno i drugie schyliło się w tym samym czasie i się pocałowali? To mogłoby przecież zmienić bieg dalszych wydarzeń. Powolne złączenie ust przeszłoby w namiętne pocałunki, zabranie do domu, posadzenie drzewa i ostatecznie spłodzenie potomstwa. Tylko oczywiście tutaj nic takiego nie miało najmniejszego miejsca, to tylko było tylko teoretyzowanie. Rzeczywistość jak zawsze przynosi uderzenie z liścia lodowatą dłonią, chociaż w tej sytuacji o wiele lepszym byłoby uderzenie czołem. No dobra przyznaję, to zderzenie głowami również nie posiadało tutaj miejsca, tak właściwie to można było poczuć włosy drugiej osoby. Zdawałoby się, że kolizja jest czymś nieuniknionym, szczególnie przy tak gwałtownym ruchu młodzieńca, ale złudzenia bywają złudne. Za to tylko udało się pogubić parę więcej gałęzi zamiast je pozbierać. Schylony z czerwoną twarzą Numa starał się zbierać gałązki, a dziewczyna wyprostowała się kładąc mu dłoń na głowie i delikatnie go głaskała.
- Spokojnie, pozwól mi się zająć zebraniem reszty, a w międzyczasie możesz mi opowiedzieć coś o sobie, tak będzie łatwiej. Trzeba sobie pomagać prawda?
Ten niesamowity szeroki uśmiech pojawił się na jej twarzy, która niemalże emanowała szczęściem, albo takie dawała przynajmniej wrażenie. Podobno też Ci co uśmiechają się najszybciej są najsmutniejszymi, bo tak zakrywają swoje problemy. Gdzie tutaj jest prawda to akurat niemożliwe do wypatrzenia.
- A tak swoją drogą opowiesz mi co tutaj robisz? Mieszkasz gdzieś niedaleko?
Shayen tym razem kucnęła aby pozbierać do końca gałęzie, czy to sama czy to wspólnie z młodym shinobim nie miało znaczenia.

[Numa]

Numa widział że zaraz uderzy -Ło Kue... - Jednak jakoś nie pozbył się wszystkich zębów rozbijając je o czoło dziewczyny. Zamiast tego zgubił więcej gałązek. - Było blisko - Numa dalej zbierał gałązki jako nieprzyzwyczajony aby ktokolwiek robił coś za niego. - Zbiorę sam dam sobie radę zostaw. - Powiedział nieco jakby miała go z tych gałązek okraść. I wtedy nagle zdał sobie sprawę że go dotyka. Numa kompletnie nie był przyzwyczajony do czyjegoś dotyku. - Co ona robi ? - Zatrzymał nagle zbieranie i dostrzegł że ta uśmiecha się. - Co się tu dzieje ? O co chodzi ? - Rozmyślał Numa łapiąc jej dłoń lekko zsuwając. - To podejrzane - I spojrzał na nią dużo poważniej jak by coś się w nim zmieniło. - Nie jestem dzieckiem. Potrafię się sobą zająć. - Tak Numa zaprzeczał w sumie swoim problemom, jak i zaczął kreślić granicę z nowym gościem. Można wręcz powiedzieć że delikatna wrogość zagościła w Numie. - Pewnie chce mnie wykorzystać albo gdzieś zabrać.. -Stwierdził w myślach. Dotychczasowe życie mówiło mu że tak pięknie i bajkowo to zazwyczaj nie jest. Stąd niedowierzanie przemieniało się w zwykłą nieufność. Sprawiało to że Numa obserwował ją ze względów bezpieczeństwa. Delikatnie zdejmując jej rękę z głowy zrobił krok w tył, złapał przy tym jej dłoń lekko przyciągając ją i dając jej miejsce gdzie mogła pomóc w zbieraniu. I tak przez chwilę w ciszy dalej zbierał. Kolejny raz to samo pytanie o niego. - Czemu tak się pyta, przecież to widać... - Popatrzył poważnie na nią mówiąc. - Tak, jestem bezdomnym. Być może będę mieszkał w okolicy. Nie martw się koczuję już jakiś czas przywykłem. - Wypowiedział dość szybko jakby obgadaną historyjkę i z jakby lekką złością czy oburzeniem o to że się go pyta. - A ty? - Odbił pytanie do towarzyszki zbierania opału. - Ciekawe co ona tutaj robi może porywa bezdomnych ? W końcu nikt nie szuka takich.

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 7/15+
Numa

Od miłości do nienawiści podobno jest tylko jeden krok. Tutaj było to niesienie pomocy z zbieraniem gałązek i dotyk po głowie. Obie te czynności młodzieńcowi się nie spodobały, początkowe zauroczenie nawet jej wyglądem czy głosem prysło niczym bańka mydlana. Wiecznie to też nie mogło trwać w żaden sposób. Zachowanie to nie zbiło jednak jej z tropu, którym podążała. Bycie dobrym w tych czasach jest coraz rzadszym zjawiskiem, na świecie w ostatnich czasach co chwilę dochodziło do jakiejś wojny. Czy dało się inaczej niż tylko dbać o własny tyłek? Pewnie tak i znajdą się niektóre osoby tak robiące, ale to niewielki odłamek. Pozwoliła zsunąć dłoń bez jakiegokolwiek oporu.
- Gdybym Ciebie nie wystraszyła to byś nie zgubił tych gałązek. Jak coś się zepsuje powinno się to naprawiać prawda?
Czy naprawdę tak myślała? A co by było gdyby tylko to wszystko udawała? Po swoich słowach wróciła do pomocy zbierania gałązek nie przyjmując odmowy. Tym razem kucnęła zamiast się schylać toteż nie sprawiała żadnego niebezpieczeństwa, ani się nie zbliżała.
- Na prawdę mieszkasz sam? To musi być przykre nawet w takim miejscu nie posiadać nikogo do dzielenia się jego pięknem.
W międzyczasie wszystkie gałązki zostały pozbierane. Wyraz twarzy tak samo jak i nastawienie Shayen sprawiały wrażenie jakby biło od niej ciepło wzmocnione tylko przez uśmiech. Dało się może i wykryć też w tym zmartwienie, a raczej przejęcie czyimś losem. Czy ktokolwiek zasługiwał na takie coś w tym wieku? Jednak dalej możemy tylko narzekać na Erę Wojen, która robi coraz więcej sierot i zawiści.
- Mieszkam w Ryuzaku i kocham to miejsce. Teraz jest jedna z ostatnich okazji do skorzystania z uroku polany, bo nadchodzi zima. Nie uważasz tak?
Uśmiech nie schodził jej z twarzy, chociaż nie był on nachalny. Delikatny podkreślający urodę.

[Numa]

Numa poczuł że dobrowolnie poddała się zdjęciu ręki co nieco go uspokoiło, oznaczało to że nie zależało jej na utrzymaniu ręki na jego głowie. A przez to że jej podejście do niego jest dość luźne. Brak strachu sugerował też że nic nieprzyzwoitego nie robiła. Mimo tego dziewczyna tłumaczyła się dlaczego pomaga, dla Numy było to coś nowego, nie pamiętał by komuś się tłumaczył może poza samym sobą i walką z swoim sumieniem. - Czemu miało służyć to głaskanie ? Czy coś pominąłem ? Przecież i tak mógł bym zgubić gałązki ba nawet zrobić sobie krzywdę potykając się gdyby jej tu nie było... - Rozmyślał Numa. Wtedy zdał sobie sprawę z tego do czego to mogło służyć. - Zaraz przecież w dzieciństwie też mi tak robiono, zazwyczaj gdy robiłem coś dobrze albo byłem smutny, zmartwiony... - Zidentyfikował wstępnie jej zamiary. - Gdybym nie zgubił tych gałązek nie poznał bym ciebie. A wolę poznać ciebie niż nie tracić chwilowo gałązek. Zmienia to tylko sytuację. - Odpowiedział spokojnie tłumacząc jej to na swój rozum. - To nie ma sensu zawsze coś się dzieje, ludzie odchodzą... Poznaje się nowych na ich miejsce, życie to jedno pasmo swoich poczynań, czasem niewiele ma się z nimi wspólnego jak te gałązki, a czasem bezpośrednio zmienia się los. - Tłumaczył sobie Numa. - Jednak to miłe, chcieć naprawiać. - Odpowiedział nagle. Dziewczyna nadal się uśmiechała, sam trochę tego nie rozumiał. Pytanie o mieszkanie samemu prawie przemilczał. - Mieszka ? Bardziej żyje, ehh - Wytłumaczył sam sobie, mimo tego nie odpowiedział, jakby ze wstydu. Aż w końcu powiedział. - Sam. - Nie był to jednak jakiś poważny wstyd po prostu nie chciał o tym rozmawiać z każdym kogo napotka. Były to dla niego trudne sprawy. Na ostatnie pytanie wsłuchiwał się nieco bardziej z zaciekawieniem. -To prawda że jest tu pięknie i ciepło, można się trochę zrelaksować w spokoju. - Dlatego odpowiedział zgadzając się. - To prawda, chcesz jakoś to uczcić ? - Zapytał spokojnie. Miał już przy sobie drewno i rozpoczął przenosić je w miejsce w którym będzie mógł rozpalić ognisko gdzie spokojnie przykucnął i zaczął kombinować z ogniem. Czyli rozpalać go kładąc większy patyk a następnie kładąc suchą trawę dookoła i wsadzając drugiego badyla pionowo którym zaczął trzeć za pomocą rotacji. Następnie klasycznie tam gdzie się tli musi być ogień. Więc podsycał go delikatnie dmuchając. Potem to już tylko dokładnie i z górki. Jak pójdzie zależy o suchości materiału. Podczas tego procesu spoglądał jednak na nią obserwując jej poczynania.

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 9/15+
Numa

Słowa dzieci często płyną z serca, nieskalane brudami świata nawet jak wiele doświadczyły. Potrafią one łapać drugą osobę i nią potrząsać w środeczku czasem. Czuć w nich po prostu prawdę, bez kombinowania, chociaż część potrafi już nieźle w tym wieku kombinować. Oj mają te małe nicponie swoje za uszami, kradną z targów, są jako niewinni podsłuchiwacze dla kogoś wykorzystywani. Świat jest okrutnym miejscem, a przeżywając w nim samemu i być tym nieskrzywdzony to niemałe wyzwanie. Oczywiście nasz Numa był zamknięty w sobie, ale szczery. Trzeba do niego podejść jakimś sposobem z dotarciem. Tutaj mógł pomóc urok osobisty dziewczyny, ale też jej podejście i niewinność. Mogła zostać wzięta za anioła, czy nasz młodzieniec wciąż żył?
- Jesteś tak słodki i nie pozwalasz mi nawet Ciebie dotknąć. Jak ja tak wytrzymam?
Lekko się zaśmiała kładąc mu dłoń na głowie dosłownie przez sekundę. W jedną stronę, drugą i odpuściła.
- Skoro obiecałeś mi ucztę to z tymi gałązkami najlepiej będzie tam zrobić ognisko. Będzie pięknie widać zachód słońca.
Jej twarzą zawładnął można powiedzieć, że uśmiech. Był on ciągle widoczny chociaż minimalny i poszerzał się w trakcie rozmów. Wiatr lekko powiewał dając uczucie chłodu delikatnie. Stanęła chwilę patrząc w wodę i wypowiadając cicho, ale zrozumiale pewne słowa.
- Ciekawe czy ta perła jeszcze tam leży.
Wydawało się jakby na chwilę po prostu pomyślała o czymś nagle, ale dłużej się nad tym nie zapatrywała. Trzeba było zająć się ogniskiem, nasz bohater już tutaj kręcił gałęzią o gałąź aby wywołać ciepło. Za pomocą tarcia. Parę minut to zajęło, ale ognisko się rozpaliło z którymś podmuchem... Dziewczyny. Bo ona zajęła się podsycaniem powstającego płomienia. Tylko czy ktoś pomyślał o kiełbaskach? Raczej nikt nie był przygotowany jak zwykle na takie zadanie, ale ktoś genialny zawsze się znajdzie na imprezie i rzuci tekstem: "zamówmy pizze". Tutaj przejęła inicjatywę druga strona, przecież to mieli to uczcić prawda? Ale tak bez napoju?
- Nie jesteś głodny przypadkiem? Jeżeli chcesz mogę coś przynieść coś do jedzenia tutaj, albo wybralibyśmy się do miasta i coś wspólnie zamówili. Nie musisz się martwić, skoro zająłeś się ogniem ja powinnam jako kobieta obiadem prawda?

[Numa]

Numa wsłuchiwał się w słowa kobiety która stwierdziła że jest "słodki". Sprawiło że popatrzył zdziwiony - Jak to słodki ? I czemu miała by nie wytrzymać ? O co tu chodzi ? - Patrzył nadal podejrzliwie Numa, jednak milczał. I znów na jego głowie wylądowała dłoń na która dość szybko z niej zniknęła. Tym razem Numa nie zrobil jednak odruchu bronienia się przed dotykiem. Dziewczyna za to wyglądała na podekscytowaną. - Ja jej obiecałem jedzenie ? Kiedy niby ? - Jedzenie ? - Zapytał głośniej jakby retorycznie. Ta jednak rozmarzyła się znacznie. - Perła ? Coś tu zagubiła ? - Zastanawiał się postanowił jednak nie zapytać. A jedynie słuchał z ciekawością aż zaproponowała jedzenie. - Jedzenie zjadł bym coś... - mimo tych myśli przez chwilę milczał aż niepewnie powiedział. - Zjadł bym coś. - Następnie dość szubko poczuł swoisty wstyd albo zależność pomiędzy tym ich swoistym "związkiem" - Po winieniem się jakoś odwdzięczyć za jedzenie. - Wówczas wpadł na pomysł. - Był bym wdzięczny gdybyś coś przyniosła. - Taki był fakt.

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 11/15+
Numa

Reakcja Numy na słowo jedzenie była dość smutna, bo świadczyła tylko z jakimi trudnościami życia musiał on codziennie sobie radzić. Samotnie, z dala od ludzi. Czyżby większość swego życia spędził w lesie bez większego kontaktu z ludźmi? Kiedy ostatnio jadł coś porządnego? Mogły minąć dni, miesiące, a nawet lata. Tego dziewczyna kompletnie nie mogła odgadnąć, ale wydawało się jakby chciała po prostu mu pomóc. Tylko czy aby na pewno? Czasem przecież Ci najmilsi są największymi potworami z niecnymi planami, wieloma kombinacjami mające na celu ukryć ich prawdziwą twarz.
- Chwilę mi zajmie podróż do wioski i z powrotem skoro tak. Poczekasz na mnie prawda?
Uśmiechnęła się i z otrzymaniem zgody powstała powoli kierując się w kierunku wielkiego miasta kupieckiego pełnego życia. Dla Ryuzaku no Taki nie ma różnicy tak na prawdę czy jest to jesień, zima, wiosna, a może lato. Gospodarka sprawia, że jest tłoczno każdego popołudnia. Przed odejściem jednak dziewczyna zatrzymała się i odwróciła w kierunku Numy jeszcze raz.
- Masz ochotę na coś czy wybrać co uznam za najlepsze?
Radosny i ciepły wyraz twarzy nie zniknął. Po odpowiedzi Shayen znikła, a nasz młody bohater został sam mając czas dla siebie. Jak go wykorzysta?

[Numa]

Numa nie jadł może od dnia czy dwóch zazwyczaj coś znalazł, ukradł lub upolował. Radził sobie jakoś z wyżywieniem samego siebie. Jednak faktem stawało się to że jedzenie było jedną z potrzeb którą musiał zaspokoić. Bez względu na sytuacje. -Wiem że to chwilkę zajmie, o to się nie martw. - Pomyślał jednak odpowiedział spokojnie. - Poczekam tutaj. - W sumie nie pomyślał o tym że niosło to ze sobą swoiste ryzyko, jednak nie wyglądało na to aby Shayen miała jakiś podstępny plan. - Weź co uwarzysz za słuszne. - Odpowiedział z lekkim uśmiechem, samemu myśląc o czymś innym. - Gdzieś tu pewnie zgubiła perłę. Może uda mi się ją znaleźć moim darem. - Wówczas poczekał aż ona nieco odejdzie i aktywował swoje dziedzictwo. - Kekken genkai Tsūjitegan - Pomyślał kiedy jego oczy zmieniły barwę z brązowych na czerwone. Wtedy wzrok Numy skierował się na dno jeziora gdzie zaczął poszukiwać "Perły". Pewnie zgubiła się ona w jeziorze. Samemu również zaczął odruchowo zrzucać ubrania, kładąc je obok ogniska jakby przygotowując się do popływania w jeziorze które jak na standardy Numy było ciepłe. - Gdzie jesteś Perło. - Zastanawiał się w myślach. Dalej poszukując. Zamierzał zanurkować po nią gdy ją dostrzeże, chciał ją wyłowić.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Perła ~
Misja rangi D 13/15+
Numa

Młodzieniec bardzo dobrze zapamiętał cicho wypowiedziane słowa dziewczyny odnośnie perły. Miał w głowie ten pewien plan, którym było wykorzystanie czasu samotnego w jej poszukiwanie, idealne zadanie dla kogoś z Ranmaru nawet jeżeli jest wyrzutkiem. W końcu w jego krwi dalej skrywało się to niesamowite kekkei genkai, które dotyczyło oczu. Te zaczęły świecić delikatnie i zmieniły się na czerwone wraz z aktywacją Tsujitegana. Pewnie mógł to wykorzystać do oglądania Shayen, przecież większość trasy widziałby nie ruszając się z miejsca jak nie całą. Numa wolał jednak skupić się na możliwym skarbie na dnie jeziora zdejmując już ciuchy. Dno było głównie pokryte piaskiem, parę też kamyczków dało się tam znaleźć. Przy brzegu nie dało się znaleźć nic podobnego do poszukiwanego przedmiotu. To było początkowo trudniejsze niżeli się wydawało, ale po paru minutach udało się dostrzec prawdopodobny cel zakryty niemalże w całości. Było to dość daleko od brzegu, bez pływania i nurkowania nie mogło się powieść jej dostanie, ale dla takiego pływaka jakim był nasz chłopak to nie powinien być większy problem. Podbiegł, popłynął w miejsce i zanurkował biorąc potężny wdech powietrza. Miał jakieś dwa metry wody do przebycia aby złapać zdobycz, a potem jeszcze trzeba się wynurzyć. Nie było to prostym zadaniem, pod koniec zaczynało brakować oddechu, ale powiodło się. Głowa wystawała nad poziom jeziora i szybciej oddychała. Okazało się, że to nie była sama perła, a naszyjnik z nią. Był on złoty, pewnie sporo warty. Dziewczyny jeszcze nie było.

[Numa]

Numa obserwował spokojnie dno jeziora - Kamienie... piasek... O a co to ! - Wskoczył do wody ruszając aby wyłowić zgubę która prawdopodobnie należała do Shayen. Wyłowienie nie było zbyt proste jednak udało mu się. - Mam cię !- Wynurzył się z wody i wówczas przyjrzał się nieco wyłowionemu obiektowi podpływając w kierunku ogniska aby wyjść i nieco ogrzać się wysuszając. Oglądał on naszyjnik zdając sobie sprawę że wygląda on na cenny. Jego oczy utrafiły wówczas czerwoną barwę. W końcu nie potrzebował już ich. Nie myślał o podglądaniu tego co robi Shayen. W tym momencie fascynował go przedmiot. - Ciekawe skąd miała taki naszyjnik. Albo ile to może być warte. - Chłopak mimo młodego wieku zdawał sobie sprawę że takie przedmioty mogło być drogie, nawet bardzo drogie. A pieniądze zdecydowanie przydały by mu się do przetrwania. Może nawet nie musiał by kraść. Siedział tak na nabrzeżu obok ogniska schnąc powoli po kąpieli. Nie przeszkadzało mu to że był nagi w końcu logicznym było to że nie chciał moczyć własnych ubrań. A ciepło od ogniska zdecydowanie przyśpieszało wysychanie jego ciała. Kiedy już się wysuszył zamierzał wówczas ubrać swoje ubrania.