Rynek

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 3/15 Chociaż w sercu Suguru nie było ani krzty bohaterstwa, a głównie chęć łatwego zarobku, to jednak postanowił zająć się rynkowym złodziejaszkiem. Umiejętność zwietrzenia pieniądza przez niektórych jest postrzegana jako chciwość i egocentryzm, ale kto z nas lubi mieć puste kieszenie? Przestępca, obecnie w formie rudego i wysokiego mężczyzny, zaraz po przemianie próbował wyrwać się z tłumu i zniknąć w uliczkach miasta. Próbował opuścić plac rynkowy, kierując się prostą drogą do jego najbliższego brzegu. Szedł się mniej więcej w kierunku naszego bohatera, co chwilę będąc ściąganym do boku przez idące mu pod prąd zgromadzenie kupujących. Kiedy wreszcie udało mu się wydostać, znalazł się na jednej z głównych dróg. Rozejrzał się dookoła, czy nikt za nim nie podążał, ale nie wiedział, że prawdziwe zagrożenie znajduje się tuż nad nim. Wciąż nie zmieniając formy, przeszedł jeszcze kilkanaście metrów i skierował się do jednego z węższych zaułków, nie schodząc z widoku Suguru.

[Suguru]

Pan złodziej zdawał się nie być fachowcem w swoim zawodzie bo pomimo, że spodziewałem się wystąpienia jakiś problemów podczas nazwijmy to pościgu takowe zwyczajnie nie występowały. Co zwyczajnie oznaczało że jest jakaś nic nieznaczącą płotką. Tak mógłby pomyśleć ktokolwiek inny ale nie ja. Ja jakoś nie specjalnie ufałem temu huncwotowi. Właśnie dlatego podczas całego tego czasu bardzo uważnie obserwowałem każdy jego ruch.
Co prawda nie użył żadnej innej techniki do tej pory bo wciąż poruszał się pod postacią człowieka oszukanego przez los ale to wszystko mogło być naprawdę sprytnie przemyślanym zagraniem aby zgubić takich jak ja. O ile oczywiście wziął pod uwagę, że ktoś taki znajdzie się na dachu i będzie go śledził. Ja bym wziął.
Gdy zbliżył się do wąskiej uliczki zdecydowałem się ruszyć nieco szybciej by potencjalnie znaleźć się za nim niż w prostopadłym ustawieniu. Takie zagranie mogło co prawda być ryzykowne i skutkować wykryciem ale nawet na taką ewentualność miałem już plan zarobku. Natomiast jeśli wypali i ciołek, bo tak go roboczo nazwijmy, mnie nie zauważy to lepsza pozycja pozwoli mi na dokładniejszy wgląd E sytuację. Na wszelki wypadek jakby chciał gdzieś porzucić łup, znowu zmienić formę i potem na spokojnie po niego wrócić.

[Rin Noboru]

Noboru musiał stwierdzić, że coraz bardziej podobała mu się kobieta przed nim. Chytra, kuta na cztery nogi, przymilna kiedy to mogło jej przysporzyć pieniędzy i ostra, kiedy trzeba było pogonić kogoś do roboty. Gdyby nie niepokojący go w jakiś sposób tatuaż i brak obeznania w mieście, to już teraz sprzedałby jej na pniu tamtego pierwszego kupca. No, ale co zrobić. Może jeszcze się spotkają, ale na bardziej równych warunkach - i wtedy dojdą do jakiegoś porozumienia.

Teraz pozostało mu tylko skłonić się w pas, przyjmując kawałek skóry.

- Szanowna pani widać, że ma doświadczenie w handlu - na więcej nie mogę liczyć, to rozsądna oferta. Mam nadzieję, że uda mi się przekonać towarzyszy do zakupu i zdążyć, nim ten piękny towar zniknie z pani magazynu - co do tego, że zniknie nie ma bowiem wątpliwości, bo pewnie zaraz następni kupcy się zlecą. Dlatego pozostaje mi tylko czym prędzej wyruszyć i podjąć negocjacje, aby to z tak dostojnym przybytkiem, a nie byle chłystkami na targu dobić interesu. Do zobaczenia! -

Z kawałkiem futra, być może dowodem w ręku, wyszedł ze sklepu, kierując się jednak nie wprost z powrotem na targ, ale klucząc uliczkami, po drodze zerkając, czy dzieciarnia za nim idzie. Miał zamiar wstąpić do jednego z ryokanów, gdzie znalazłby być może kompanów do kieliszka na jedną kolejkę, aby dzieciarnia uwierzyła, że w istocie - to jego towarzysze, z którymi wyruszać miałby w trasę. Po jakiejś godzinie, gdy zgubiłby ogon - podziękuje towarzyszom i wróci na targ. Oczywiście, mógłby pewnie zgubić gnojków, ale po pierwsze - mieli jednak lepszą wiedzę w terenie, a po drugie - nie chciał wzbudzać podejrzeń.

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 5/15 Nastolatek w zmienionej formie zatopił się w ciemnym zaułku, tworzonym przez dwa sąsiadujące ciasno, wysokie budynki. Było to miejsce, do którego prowadziły tylne drzwi obu budowli, a służyło ono za składowisko śmieci, więc młodociany przestępca był tam jedyną obecną osobą. Suguru nadal obserwował sytuację z góry. Gdyby w to miejsce dochodziło jakiekolwiek słońce, to cień rzucany przez naszego bohatera mógłby być zapowiedzią kłopotów, zupełnie jakby był jakimś człowiekiem-nietoperzem, czy coś w tym stylu. Po jeszcze jednym rozeznaniu rudowłosy mężczyzna zniknął na dwie sekundy w kłębach dymu, a na jego miejscu pojawił się złodziej już w oryginalnej formie. Wyciągnął z kieszeni spodni skradzione dobra. Ciężko było z dystansu określić, jakie miał tam łupy, ale ciężko było nie zwrócić uwagi na złotą barwę trzymanych przez niego łańcuszków lub naszyjników. Dzieciak pewnie złapał po prostu to, co wyglądało na cenne bez większego zastanowienia i próbował zwiać. Niestety, to nie był jego dzień.

[Suguru]

Plan wypalił. Z czego nie kryłem że byłem nawet nieco dumny choć owa duma dość szybko zamieniła się w lekkie zawiedzenie. Liczyłem bowiem, że mój serdeczny patus okaże się częścią większej szajki którą będę mógł sprzedać na psach za hajsik albo póki co nic takiego się nie zapowiadało. Postanowiłem jednak jeszcze chwile go poobserwować z ukrycia i jeśli faktycznie nikt się nie będzie do niego zbliżał ani nie wydarzy się nic co mogłoby mnie zaniepokoić bądź podtrzymać nadzieję na mały donosik tego dnia to siłą rzeczy zmuszony przechodzę do planu B.
W pierwszej kolejności za pomocą swych nieziemskich, wręcz powiedziałbym boskich mocy na dachu budynku tworzę doklany tysiac sztuk kartek papieru po czym z chodzę na dół do złodziejaszka licząc że nie zacznie się od razu rzucać z pięściami i najpierw porozmawiamy. Gdyby jednak próbował uciekać ode mnie to moje pozostawione na górze kartki zaczynają "spływać" z budynku tworząc prawdziwą ścianę. Istny wodospad wciąż zlatując by zaraz ponownie ruszyć w górę aby następnie ponownie opadać i tak w nieskończoność. Ich celem jest w razie potrzeby wytworzenie odpowiedniego nacisku by próbujący uciec ptaszek został przygnieciony do ziemi ich masą.
Jeśli jednak nie zacznie uciekać to trzymam ten manewr na lepszą chwilę i uśmiecham się do niego mówiąc.
- Cześć, gdzie reszta twojej grupy? - czy można było lepiej zacząć rozmowę ze złodziejem? Tak. Czy wiedziałem jak? Nie bardzo bo nie spodziewałem się że dojdzie do rozmowy.

  Ukryty tekst

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 7/15 Suguru był głęboce rozczarowany, że ktoś, kto oportunistycznie kradnie losową biżuterię ze straganu, nie jest częścią zorganizowanej grupy przestępczej. W tym mieście ciężko było o jakiekolwiek ugrupowanie, które nie byłoby mafią, bo każdy zakamarek tego miasta należy do którejś z rodzin. Nawet taki mały złodziej będzie prawdopodobnie musiał odprowadzić część tego, co ukradł, a sam stragan pewnie jest pod czyjąś protekcją. Nasz niecodzienny bohater postanowił wreszcie wkroczyć do akcji, używając do tego techniki, która zwykłego obywatela mogłaby wprawić w osłupienie. Tylko że ten nastolatek nie był zwykłym obywatelem, a kimś posługującym się czakrą. Na widok Suguru, który bezszelestnie się do niego zbliżył, podskoczył niemal ze strachu, upuszczając jeden z naszyjników. Wyglądało, że nie miał zamiaru wdawać się w rozmowę, bo natychmiast ruszył w przeciwnym kierunku, biegnąc wzdłuż ciasno postawionych budynków. Na głowę runęła mu fala kartek, przygotowana wcześniej przez członka klanu Kami. Kiedy papier miał już przygnieść dzieciaka, ten złożył kilka pieczęci, a w jego miejsce pojawił się wielki wór ze śmieciami. Sam złodziej przeniósł się kilka metrów dalej, za papier i kontynuował swoją ucieczkę.

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Statystyki

Siła

---

Szybkość

użytkownika

Wytrzymałość

---

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną beczką, kłodą bądź innym przedmiotem, który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą jest zbliżony do naszego ciała. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak - wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany. Podmiany nie można dokonać będąc unieruchomionym za pomocą innych technik bądź zamknięty w miejscu bez drogi ucieczki.
Jeśli przeciwnik jest dwukrotnie szybszy od użytkownika technika nie będzie mogła być użyta. Jeśli percepcja przeciwnika będzie wynosiła połowę szybkości użytkownika to zauważy miejsce przenoszenia, jeśli jego percepcja jest równa lub większa od szybkości użytkownika to będzie umiał przewidzieć, dokąd następuje podmiana.

[Uchiha Hiromi]

~ 16/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Jak postanowił, tak zrobił. Po zakończeniu sprawy u kobiety z tatuażem tygrysa, zabraniu kawałka futra i żałowaniu, że nie będzie mógł się na razie dogadać z tą kobietą, tylko będzie musiał wrócić do tego nieporadnego kupca z futrami cesarskimi, co mu futra cesarskie ukradli. Jednak zanim to zrobił, był bardzo uważny i postanowił zgubić ogon.

Który, oczywiście, miał.

Oczywiście, że dzieciaki poszły za nim i Noboru widział ich kątem oka, trzymających się na tyle daleko, żeby nie sprawiać podejrzeń. Chociaż, mężczyzna musiał przyznać, że tak obserwując otoczenie coraz więcej rzeczy wydawało się podejrzanych. Łatwo można było tutaj wpaść w paranoję, bo wydawało się, że wszyscy go obserwowali, chociaż był po prostu takim grubaskiem idącym przed siebie. Jednym z wielu.

Trafił do ryokanu i tam wypił kolejkę z nieznajomymi ludźmi. Może nawet nie jedną, bo jeżeli on postawił, to i kilka osób do postawienia się znalazło, co tym bardziej jego przykrywkę potwierdzało. Szczęśliwie, dzieciaki wcale nie weszły za nim do środka, ponieważ byłoby to bardzo podejrzane. A i na pewno byłyby natychmiast przegonione, bo obdartusów bez pieniędzy tutaj nie potrzebowano.

Ale stali jakiś czas pod ryokanem. Kręcili się. Zajęło to dłużej niż godzinę, zanim ktoś ich przegonił, grożąc, że spuści im łomot, jeżeli się nie usuną spod tego znamienitego ryokanu. Dzieciaki wydawały się odejść, więc kiedy - po jakimś czasie - Noboru wyszedł z ryokanu - nie widział ich nigdzie.

Były już godziny popołudniowe. Targowisko powoli zbierało i kończyło kolejny dzień handlowy.

[Rin Noboru]

Noboru w istocie ucieszył się - ponownie - że kobieta, z którą rozmawiał była wprawnym graczem niższego chyba szczebla w politycznych rozgrywkach Shigashi, które ewidentnie miały tutaj miejsce. Nie spodziewał się niczego innego, jak ogona i tenże ogon dostał, a następnie najprawdopodobniej zgubił, chociaż oczywiście kosztowało go to parę Ryo, jak i nieco czasu. Na szczęście - co się odwlecze, to nie uciecze, a jego rzep w końcu został przepędzony i raczej wrócił do swojej pracodawczyni ze stosownymi informacjami. Zwłaszcza, że w trakcie popijawy Noboru starał się nieco gestykulować trzymanym w dłoni skrawkiem materiału, aby sprawiać wrażenie, iż jest to właśnie element dyskusji biznesowych wewnątrz grupy dobry znajomych.

To, czy mu się to udało - pokaże czas. Kiedy wreszcie miał wolne pole, ruszył powoli w stronę targu. Widząc jednak, że ludzie się zwijają, powoli kończąc dzień pracy, postanowił nie wbijać bezpośrednio na targ - tym bardziej, że mogły się po nim kręcić jeszcze szczury, które dopiero co zgubił. Zamiast tego przysiadł sobie ponownie gdzieś z boku, skąd miałby widok na teren i na "swojego" kupca. Poczekał, aż tamten sam zwinie swój kram i uda się do domu - dopiero wtedy ruszył się, doganiając go gdzieś pośród uliczek.

- Myślę, że wiem już wszystko, co potrzebowaliście wiedzieć. A i mam nawet potencjalny dowód kradzieży przy sobie, chociaż to oczywiście dodatkowa usługa z mojej strony. Porozmawiajmy o szczegółach w jakimś spokojnym miejscu. - odezwał się, zrównując krok z naiwnym pracodawcą.

[Uchiha Hiromi]

~ 17/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Staruszek, którego Noboru podszedł, podskoczył i niemal zszedł na zawał. Jego ciepłe, brązowe oczy były absolutnie przerażone, kiedy Noboru się z nim zrównał. Nie miał odruchu walecznego, z całą pewnością był gotowy do panicznej ucieczki.

Przez chwilę oddychał głęboko i położył dłoń na swojej piersi, próbując się uspokoić.

- Panie, no co pan? Chcesz pan, żebym zszedł zanim zapłacę za wykonanie zadania? - zapytał mężczyzna, kiedy już trochę doszedł do siebie. - Żeby to szlag trafił. Ja już nie jestem młody, nie zachodzi się mnie od tylu i w ogóle. Naprawdę, miałby mnie pan na sumieniu.

Staruszek pokręcił głową, ale ostatecznie machnął ręką i poprowadził Noboru w spokojne miejsce. Przeszli razem kilka uliczek, doszli do miejsca, gdzie były postawione wysokie, drewniane domy - w sumie podobne do tych z Ryuzaku. Były tam mieszkania, w których pewnie mieszkało po kilka rodzin. Ot, takie domy kupieckie. Tam Noboru został wprowadzony za drzwi i na korytarz wejściowy jednego z takich domów, a następnie przeprowadzony przez korytarz, na zewnątrz - niewielki teren zielony otoczony domami wokół.

- Tu pan możesz mówić.

Z/T

[Suguru]

No i mogłem się tego spodziewać, a jednak i tak dałem się wyrolować jak małe dziecko. Frustrujące. Jednak mimo to nie zamierzałem tak po prostu odpuścić dając przeciwnikowi uciec. Mój papier zwyczajnie był na tyle szybki by bez większych trudności dopaść złodziejaszka, a nawet takiego co to lizną odrobiny ninjutsu.
- Wracaj, jeszcze nie skończyliśmy. - wyciągnąłem za nim dłoń, a kartki powędrowały w jego stronę. Część z nich po prostu miała pchnąć go na ziemię, a część zaczęła oklejać jego ciało tak by po chwili zaczął przypominać egipską mumię. Jednak zamierzałem mu zostawić odsłonięte usta i nos.
W formie takiego też zawiniątka przyciągam go do siebie utrzymując go w powietrzu jakieś pół metra od ulicy i metr od siebie. W końcu były to moje pieniądze czyż nie?
- A teraz wróćmy do rozmowy. Jak się nazywasz piękny kawalerze? Masz jesteś częścią grupy czy solistą? - rozpocząłem swoje przesłuchanie chcąc ustalić jak najwięcej zaczynając obracać gościem w powietrzy niby wskazówka na tarczy zegara skupiając się przy tym żeby papier wystarczająco mocno trzymał go szczególnie w rejonie dłoni tak by skubany nie mógł używać kolejnych technik.

  Ukryty tekst

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 9/15 Złodziejowi udało się uniknąć pierwszej próby złapania przy użyciu papierowej techniki, ale za drugim razem nie miał już tyle szczęścia. Nie mając już przed sobą żadnego obiektu, z którym mógłby zamienić się miejscem, nie był dość szybki, by umknąć przed goniącymi go kartkami. Nastolatek upadł na ziemię pod ich naporem, a potem bez problemu został przez nie uniesiony i przetransportowany do czekającego na niego członka klanu Kami. Przechodzący ulicą ludzie na widok tego zajścia przyspieszali tylko kroku, nie chcąc stać się kolejnymi ofiarami różowowłosego. Kręcony w powietrzu chłopak początkowo nie chciał nic mówić i próbował się wyrwać, ale chyba szybko zdał sobie sprawę z tego, że przez ominięte treningi na siłowni zwyczajnie brakuje mu siły.
- Dobra, powiem wszystko! Tylko przestań mnie już kręcić, bo się porzygam! - Wydawało się nie być to tylko pustą groźbą, bo faktycznie zrobił się dość zielony na twarzy - Nie pracuję dla nikogo, ani z nikim! Potrzebuję tych pieniędzy żeby nie umrzeć z głodu!

[Suguru]

W sumie to wirowanie złodziejaszka okazało się całkiem fajną zabawą dlatego nie zważałem z początku na konsekwencje wirując go raz szybciej raz wolniej później w zwolnionym tempie z gwałtownym przyśpieszeniem na moment aż do chwili gdy ten postanowił zacząć gadać. Choć w sumie to najpierw zagrozić że się zrzyga. Na tą informację wyciągnąłem ręce przed siebie tym samym nakazując trzymającym go kartkom odsunąć go nieco dalej ode mnie tak abym nie skończył jako ofiarą tego zakazanego suitona z dodatkami.
- Fuuuu... - skrzywiłem się początków jednak słuchając co ma jeszcze do powiedzenia niż grożenie tym mało sympatycznym atakiem - Ehhhh.... czyki jesteś biedny, a porwanie cię nie pomoże w otrzymaniu okupu? Pewnie nawet straż by nie była skłonnna za ciebie zapłacić sensownych pieniędzy.
Zacząłem myśleć na głos by oo chwili rozpierzchnąć kartki wokół pozwalając im swobodnie zacząć opadać jak również jeszcze chwile wcześniej lewitujacemu za moją sprawą złodziejaszkowi. Oczywiście nie pilnowałem by spadł na dupe więc najpewniej wyjebał się na morde gdy kartki przestały go trzymać, a ja z kolei zrobiłem zamyśloną minę.
- Hmmmm... no dobra w takim razie mam już pomysł co z tobą zrobić. Nie sprzedam Cię ani kupcowi, ani strażnikom. Nie byloby z tego żadnego zysku tak dla mnie jak i dla ciebie, a że zdolny jesteś to inaczej niż marnotractwo bym tego nie nazwał. Co powiesz na współpracę? Od dziś część twoich łupów będzie moja, powiedzmy połowa z co trzeciego skoku? Pozwoli ci to zarobić i na jedzenie i ja skorzystam. - postanowiłem ubić interes wyciągając dłoń w kierunku złodziejaszka aby ją przypieczętować licząc, że nie będzie się zbędnie targować

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 11/15 Złodziej wypuszczony z objęć zaczarowanego papieru upadł na chodnik i przysłowiowo sobie głupi ryj rozwalił. Może od tego całego kręcenia jego błędnik nie wyrobił z ogarnięciem, że już nie wisi, a leci właśnie w dół. Przy upadku rozsypała się również zawartość jego kieszeni. Oprócz jakiegoś żałośnie wyglądającego nożyka, którym można najwyżej obierać jabłka, wyleciały też fanty zabrane z rynku. W sumie było tam pięć różnych świecidełek, chociaż ciężko było ocenić wartość pojedynczych przedmiotów, jeśli nie miało się za bardzo pojęcia o jubilerstwie czy złotnictwie. Można się sugerować najwyżej wielkością kamieni szlachetnych, o ile nimi były, a nie barwionym szkłem. Kto przy zdrowych zmysłach wystawiałby tak wartościowe rzeczy bez żadnego zabezpieczenia?
- J-ja normalnie nie robię takich rzeczy. Tylko teraz, bo musiałem. Normalnie bym nigdy nikogo nie okradł, przysięgam! Weź co chcesz, ale proszę, zostaw mi coś. Mam chorą mamę, muszę utrzymywać nas oboje. Jeśli pójdę za kratki to ona po prostu umrze samotnie.

[Suguru]

Rozmawianie z ludźmi było bardzo wyczerpujące, a już szczególnie gdy nie bardzo szło się dogadać. Tragedia. Mój złapany pokemon złodziej okazał się nie być złodziejem bo jak stwierdził jest osobą transzawodową i identyfikuje się jako ktoś inny, a że mamy cholerny trzysta dziewięćdziesiąt czwarty rok to musiałem to uszanować aby nie robić sobie problemów z prawem.
- W takim razie czym się zajmujesz na codzień? - nie chciałem okradać faceta ani wydawać go za jakieś marne grosze dlatego wciąż szukałem dla siebie lepszego zysku. Oczywiście wiadomo dług wdzięczności już mi się należał za niesprzedanie do mamra ale tym się nie najem, a i przehandlować to ciężko na cokolwiek innego.
- No dobra to powiedz mi jeszcze co ja będę z tego miał jak puszcze cię wolno?
Naprawdę chciałem wiedzieć czy zdołam ugrać coś na tym człowieku. Jeśli jednak tak się nie stanie to po prostu łapie go za ucho i zaczynam ciągnąć do sprzedawcy. W końcu lepszy rydz niż nic, a przecież historie o mamie mógł wymyślić na poczekaniu.

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 13/15 - Zajmuję się wszystkim, co wpadnie mi w ręce. Podejmuję się każdej możliwej pracy, ale nikt nie chce na stałe zatrudnić kogoś, kto w niektóre dni musi zostać w domu z chorą matką. Czasem zbieram herbatę na plantacji, noszę skrzynie w magazynie, rąbię drewno. Dziś niestety musiałem podjąć się kradzieży. Chyba widać po mnie, że jestem amatorem - Nastolatek tłumaczył się Suguru, jakby stał przed obliczem sądu. Dla naszego bohatera takie rzeczy to był chleb powszedni. W końcu członkowie rodzin mafijnych zajmują się takimi rzeczami zawodowo. Być może życie popchnie również tego złodzieja, żeby dołączył w szeregi jednej z nich - Nie mogę zaoferować więcej niż to, zwyczajnie niczego nie mam. Jedyne co przychodzi mi do głowy, to wykonanie dla Ciebie jakiejś innej pracy. Proszę, zlituj się!