Park

[Kokinamitsuragiwam]

Chłopak przełknął ślinę. W ogóle nie podobała mu się ta sytuacja. Jego zią stwierdził, że mają się rozdzielić. Chłopak bał się, bo nie dość, że nie zdał tutejszej roślinności ani nic, to do tego miał wrażenie, że jego nowo poznany kolego skrywa jakąś tajemnicę.
Po za tym Kokinamitsuragiwam w ogóle nie wiedział, gdzie jest biblioteka, ani gdzie się w ogóle znajduje. Pomimo, że bał się coraz bardziej, to nie wyruszył za kolesiem, bo złamałby daną mu obietnicę. A tego też nie chciał.
Skoro ten Hyuuga wyruszył tak sprawnie, to oznacza, że biblioteka jest gdzieś w tamtym kierunku. Odmierzył więc trochę na lewo od tamtego kierunku, i, z gulą w gardle i trzęsącymi się rękami ruszył w tamtą stronę, rozglądając się za brązową kulką.

[Shun]

Prowadziłem spokojną rozmowy z zamaskowanym człowiekiem o imieniu Raye gdy nagle coś zaczęło mnie ciągnąć za nogawke. Na początku się trochę przestraszyłem i instynktownie odsunąłem nogę w przeciwnym kierunku. W odpowiednim czasie zrozumiałem że było to tylko małe dziecko które potrzebowało pomocy. Zastanawiałem sie chwilę czy warto. Może.to być pułapka. Dużo osób robi trik na dziecko. Pewnie zaprowadzeni mnie do ciemnej uliczka gdzie czekają jego ziomki które mnie pobiją. Ha ! Jam jest Juugo, mi walka jest nie straszna wręcz przeciwnie, walka to mój żywioł. Popatrzyłem się na Raye chcąc się pożegnać z wiadomych przyczyn.

Jak widzisz Raye muszę coś załatwić. Mam nadzieję że jeszcze się spotkamy jednak teraz służba wzywa

Uśmiechnąłem sie i ukłoniłem na znak pożegnania.Teraz sprawa chłopca. Popatrzyłem się na niego i uśmiechnąłem Nie bój się chlopczyku, opowiedz mi po drodze co się stało a ja postaramy się Ci pomóc Chłopiec cały czas biegł aż nie mógł złapać tchu. Jest pod wpływem adrenaliny chociaż mogę się mylić. Przewrócił się i podniósł, nie czuł bólu ? Nie mogłem na to patrzeć i stanąłem po czym wziąłem chłopca na barana. Biegnąc pytałem sie cały czas o kierunek. Było to najważniejsze a jak wiadomo u dzieci krucho z pamięcią.

[Raye]

Lecicie tutaj
http://www.shinobiwar.pl/viewtopic.php ... 1183#p1183

[Yoichi]

Misja rangi D Shuna 3/13

Dzieciak uśmiechnął się słysząc słowa nieznajomego, który zgodził się mu pomóc. Jednak na świecie istnieli dobrzy ludzie, którzy potrafili okazać trochę dobroci, a może to widok zdesperowanego, proszącego dziecka tak wpłynął na Shuna? Po jednym geście dobrej woli nie można było oceniać człowieka, lecz dzieciak od razu mu zaufał. Chłopiec nawet dał wziąć się na barana i co chwilę wykrzykiwał instrukcję, w którą stronę powinni pobiec, aż w końcu dotarli na kawałek większej polanki pięknie oświetlonej słońcem, które aż raziło w oczy. Młodziak nagle jakby zerwał się omal nie spadając z pleców Shuna, lecz w ostatniej chwili złapał się jego włosów ciągnąc go nieco boleśnie za nie. Nie przeprosił nawet, tylko wychylił się wskazując na coś palcem.
- Tam! Tam! - krzyknął i złapał się mocniej. - Moja... moja mama tam leży! Ona nagle zasnęła i nie budzi się! - dopiero teraz postanowił wytłumaczyć w czym potrzebna jest pomoc. Rzeczywiście w odległości ktoś leżał na trawie, na rozłożonym kocu. Gdy dobiegliście, dało się ujrzeć, że to kobieta w wieku około 30 lat, może nawet mniej. Ubrana była w białą, zwiewną, aczkolwiek długą sukienkę i do tego białe buciki. Obok niej leżała materiałowa torba, w której była butelka z wodą, zaś kawałek dalej zalegał słomkowy kapelusz, który zapewne miał chronić przed dzisiejszym, mocnym słońcem. Zaraz po zatrzymaniu się, chłopiec zeskoczył z Shuna omal znów nie rozbijając się i uklęknął obok mamy lekko ruszając ją. Na jej twarzy wyszły już pierwsze objawy, że zwyczajnie "spaliła" się słońcem.
- Mamo! Mamo, obudź się. Wstawaj! - mówił łamiącym się głosem zdesperowany chłopczyk, lecz ta zupełnie nie reagowała.

[Raye]

Życie jest okrutne, czyż nie? Raye właśnie to poczuł, poczuł, że jest cholernie samotny, nie ma nikogo, ale dlaczego? Co on zrobił takiego złego, że wszyscy go nienawidzą? Dobra, zabił tam paru, ale co z tego skoro niektórzy zabijają całe narody? A poza tym nikt nic nie wie, wszystko to, to co się kiedyś tam stało.. Tego już nie ma, nie, to istnieje lecz tylko w głowie Hyuugi. Właśnie, powoli zbliżała się noc, może czas wrócić do domu? Zamaskowany siedział kilka godzin w jednym miejscu, w tej samej pozycji, można było pomyśleć, że umarł, ale nie! On wszystko widział. Widział jak jego nowy znajomy, Shun, musiał odejść, widział dwóch kolesi co gdzieś pobiegło, jeden wyglądał pewnie, drugi jak łajza. On widział wszystko. Jednakże musiał już iść, przecież nie będzie nocował w parku! Wyciągnął ręce z kieszeni, powyginał szyję, ona sama chyba się złamała, bynajmniej takie wydawała dźwięki. A Raye? Nie miał tutaj już nic, mógł wrócić do swego przytulnego domku. Poprawił Cylinder i ruszył przed siebie.
z/t ~ domek

[Shun]

Misja rangi D Shuna 4/13 Wraz z chłopcem pędziliśmy...gdzie ? Tego jeszcze nie wiem bo nic mi nie wyjaśnił ale pewnie się niedługo dowiem. Dzisiaj było wyjątkowo ciepło...nienawidzę Tego, lubię zimnie pomieszczenia...a gorąca nienawidzę, czasami mam ochotę zajebać słońce no ale cóż żadna siła tego nie potrafi. Nagle wybiegliśmy na jakąś polankę, w jednej chwili zdarzyło się tyle rzeczy. Słońce mnie oślepiło na moment, dzieciak chwycił za włosy powodując nie mały ból a jednocześnie usłyszałem krzyki dziecka który...woła swoją mamę ? No nie powiem przez ten ułamek chciałem zajebać dzieciaka. Zrzucić po czym kopać...ahh ta moja natura. Nie wiem czy to dar czy raczej przekleństwo ale przez to czasami prawie zabije niewinnego człowieka. Po chwili zoorientowałem się że na łące leży jego matka, zemdlała ? A może to raczej przez słońce, trzeba jak najszybciej dać ją pod jakiś cień bo w centrum słońca to raczej jej się nie polepszy. Chłopak zszedł mi z barków a ja sam pobiegłem do jego matki. Walnąłem raz w polik, drugi, zero reakcji, czyli to coś już prawdziwego. Jeśli obok znajdowało się jakieś drzewo szybko biegnę w cień kładać tam kobietę. Zaglądając do jej torebki zauważyłem tam wodę a obok kapelusz. Przyda się...chyba wiem co zrobić. Chwyciłem butelkę po czym wlałem jej do buzi. i troszkę wylałem na twarz i położyłem. Teraz chwyciłem za kapelusz i zacząłem tak jakby wachlować tak aby jej twarz ocierał zimny powiew wiatru. Może zadziała ? Jeśli nie będę musiał jakoś zabrać ją do szpitala.

[Yoichi]

Misja rangi D Shuna 5/15*
*Zgodnie z nowym "rozporządzeniem" liczba postów została podniesiona do 15.

Polana była spora, lecz około pięćdziesiąt metrów dalej znajdowało się spore drzewo, które dawało wbrew pozorom niezbyt wiele cienia z powodu swojej ubogiej korony. Wystarczyło go jednak, by położyć w nim kobietę. Shun zatem wziął na ramię matkę chłopczyka, która okazała się wyjątkowo lekką osobą. Bez problemu przeniósł ją w odpowiednie miejsce i ułożył. Dało się zauważyć podobieństwo w tej dwójce - te same delikatne rysy twarzy, ta sama dosyć jasna karnacja oraz piękne, lśniące, brązowe włosy, które u kobiety były splecione w gruby, długi warkocz. Białowłosy w akompaniamencie krzyków chłopaka, który próbował obudzić swoim głosem matkę, wziął butelkę i postanowił zadziałać. Rozchylił usta nieprzytomnej, a następnie wlał w nie trochę wody, co doprowadziło do tego, że ta zaczęła się dławić i kaszleć wypluwając wszystko. Jej oczy lekko rozchyliły się, lecz na tyle delikatnie, iż nie dało się stwierdzić nawet jakiego są koloru. Próbowała coś powiedzieć, lecz z jej ust wydobywał się jedynie bełkot. Zupełnie nie było z nią kontaktu i po chwili przymknęła oczy, by znów zemdleć albo zasnąć. Oblewanie po twarzy nie dało rezultatów. Wachlowanie jej z pewnością było czymś przyjemnym. Delikatne podmuchy wiatru targały pojedynczymi włosami, które zdołały oswobodzić się z ciasnego warkocza.
- Czemu zasnęła? Czemu znów zasnęła?! Żyje?! Nie żyje?! - zaczął wykrzykiwać dzieciak zupełnie przestraszony sytuacją. Jego oczy znów nabrały łez i zaczął teraz szarpać nie matkę, a Shuna domagając się jakiejś odpowiedzi.

[Raye]

Misja rangi D
16/22

Księżyc dochodził do swej finałowej fazy, a co z tym idzie, zrobiło się dosyć zimno, jakoś tak nieprzyjemnie. Shigashi opustoszało, trudno byłoby teraz znaleźć jakąkolwiek żywą istotę, nie licząc szczurów, ptaków czy innych nocnych zwierząt. A wy co? Wy sobie szliście, spokojnie, bez pośpiechu, tuż za pieskiem. Sam piesek okazał się niebywale milutkim i sympatycznym stworzonkiem, które szybko przekonało was do siebie. Bo w końcu, kto nie kocha uroczych szczeniaczków? Na szczęście Hishi już nie pływał w hektolitrach śliny, bo dzielny Kokin wytarł go swym rękawem, ale jednak zapachu nie da się wytrzeć.. Śmierdział niesamowicie. Mniejsza o to. Powoli dochodziliście do miejsca rozpoczęcia misji, gdy nagle coś poruszyło się w krzakach. Nie wiadomo co to było, lecz przestraszyliście się niebotycznie. Szelesty się nasilały, a wasze serca zaczęły bić jak szalone. Czyżby jakichś złodziej? A może zabójca? Waszym pocieszeniem było to, że posiadaliście ogromnego pieska, który natychmiastowo zareagował i przybrał pozycję jakby miał zaraz zaatakować. Odważycie się sprawdzić co tam się kryje, czy jednak nie? Być może będzie to wasz koniec.. Musicie szybko reagować! Radziłbym olanie tego wszystkiego i kontynuację swojej wędrówki do parku, przecież ta pani już pewnie zamarzła! Co robicie?

[Hishi]

"Bosko" pomyślał Hishi? Z tym gościem rzeczywiście jest coś nie tak. Być może lepiej będzie jak najszybciej dokończyć zlecenie i opuścić dziwnego towarzysza? Bo o ile jego zmiany nastroju można przeboleć, to dziwne przymilanie się jest już co najmniej podejrzane. Dziwna sprawa, ale czy wart jest tego, aby zastanawiać się nad nim aż tak długo? Póki co lepiej zachować czujność. Nie wiadomo co może czaić się w mrokach nocy. Chłopak nie zdążył nawet dobrze poznać tego miejsca, więc ciężko stwierdzić, czy jest tu bezpiecznie.
Przez resztę podróży w stronę parku młody Hyuuga milczał. Ciągle walczył z odruchem wymiotnym, który nasilał się z każdym kolejnym krokiem. Jakby tego było mało, to zaczynało robić się zimno, a kimono nie stanowiło dość dobrej ochrony przed niskimi temperaturami. Pozostało więc jedynie przeć przed siebie w nadziei, że nic więcej się nie wydarzy.
I ta ostatnia myśl nadeszła chyba w złej godzinie, ponieważ ledwo zdążyła przejść przez głowę Hishiego, a w krzakach nieopodal ścieżki coś zaczynało się poruszać. Delikatny strach opanował jego serce, ponieważ zupełnie się tego nie spodziewał. Cóż tu począć? Nawet gdyby chcieli iść dalej, to nie byliby w stanie odciągnąć ogromnego psa, który wyraźnie zainteresował się tym zjawiskiem. Jedyne co można było w tej chwili zrobić, to pochwycenie kunai'a i ciśnięcie go dokładnie w miejsce, z którego pochodziły hałasy. Zaraz po tym Hyuuga przybrał pozycję obronną, aby być gotowym na ewentualny kontratak.

[Akami]

Misja rangi D
4/15 Matka patrzyła się na Akamiego jak na jakiegoś oprycha. Chłopak nic nie powiedział i czekał na ponowne okazanie fotografii. Postarał się zapamiętać każdy szczegół, włosy dziewczynki, to jak była ubrana bazując na tym co mówiła kobieta. Po chwili ta przemówiła i Akami jej wysłuchał notując w swojej głowie każdy najmniejszy szczegół jaki padł z jej ust. Tak więc ulubionym miejscem dziewczynki był park. Marna wskazówka o ile dziewczynka została porwana. Wtedy praktycznie ten nie wiedział gdzie się udać, ani nic takiego. Mimo wszystko trzeba zacząć od parku, może niczym w miłosnej opowieści mała się zakochała w rówieśniku i odjechali do parku bawić się w piaskownicy czy coś w tym stylu... Nie zaszkodzi spróbować. Tak więc gdy tylko chłopak opuszcza lokal udaję się w stronę parku, jednak mu się nie spieszy. Bacznie obserwuje otoczenie z nadzieją, że może trafi na dziewczynkę, kto wie, może jest gdzieś w pobliżu. Chłopak udaję się do parku i obserwuje, szuka czerwonej bluzy, jakże by inaczej. Kiedy już znajdzie się w parku udaje się do piaskownicy po piasek, a następnie skrzętnie przeczesuje plac zabaw w poszukiwaniu małej. Pyta również osoby się tam znajdujące czy nie widziały dziewczynki z włosami obciętymi jak od garnka i w czerwonej bluzie. O ile ta poszlaka okaże się marna to wtedy udaje się pod dąb, aby tam spróbować szczęścia.

[Shun]

Misja rangi D Shuna 6/15


Zdolności lecznicze to nie była moja dobra strona. Nigdy się tego nie uczyłem ani nie widziałem, wolę zabijać niż dawać życie. Wszystko co wiem to jest robione na spontana. Na chłopski rozum jeśli kobieta zemdlała od upału to trzeba ją "oziębić" na wszelkie sposoby. Szczerze, wodę wlałem jej do buzi bo właśnie myślałem że się zakrztusi i może udusi ? Nie wiem jak to działa ale tak sądzę. Wychowałem się w normalnej rodzinie do czasu gdy ich zabito a mnie wraz z bratem porwano. Dzięki temu zrozumiałem że normalne życie nie jest dla mnie i zabijanie to mój cel. Co ja miałem zrobić ? W izolatce nie uczyli mnie tego. Przez chwile myślałem po czym "strzeliłem" palcami w obydwu dłoniach. Miało mnie to uspokoić, jednak za dużo nie dało bo ten pieprzony dzieciak cały czas mi przeszkadzał. Nerwy mnie poniosły po czym mocno odepchnąłem chłopaka. Znaczy mocno dla niego, dla mnie to zwykłe dotknięcie, nie miało mu to zrobić krzywdy. Za dużo myśli mi zaprząta głowę gdy tak naprawdę muszę się zająć priorytetową sprawą czyli jak uratować matkę tego dziecka. Zdjąłem koszulkę po czym namoczyłem ją wodą z butelki i nałożyłem na głowę kobiety. Wodę schowałem do kieszeni a kapelusz nałożyłem na głowę kobiety jednak wcześniej ułożyłem ją w pozycji siedzącej po czym podniosłem na ręce, byłoby źle gdyby teraz się obudziła bowiem czasami złapałem ją w złe miejsce całkiem przypadkiem. Nie moja wina, taka natur mężczyzn. Teraz udałem się w stronę miasta by dostać lepszą pomoc niż jestem ja. Mam nadzieję że to co ja na razie zrobiłem zadziała. Jeśli nie ? Szkoda. Chłopak pewnie biegł za mną, czasami odwracałem sie do tyłu.

[Yoichi]

Misja rangi D Shuna 7/15

Ciężko było się dziwić białowłosemu, że odepchnął chłopca od siebie. Można było łatwo stracić przy nim cierpliwość i z pewnością nie pomagał w ocuceniu kobiety. Malec upadł na tyłek, ale nic sobie nie zrobił, szybko usiadł kawałek od Shuna i obserwował co ten robi. A robił ile tylko mógł, aby pomóc matce chłopczyka. Zmoczona koszulka wraz z kapeluszem wylądowała na głowie nieprzytomnej, zaś w tej samej chwili zerwał się lekki, ale przyjemnie chłodny wiaterek, który z pewnością pomagał w zadaniu młodemu Chuuninowi. Chwilę później już brązowowłosa spoczywała na rękach Shuna, który pozwalał sobie złapać za "złe" miejsce, lecz kobieta nie reagowała, wszak była nieprzytomna i pewnie poszkodowana. Dzieciak również nie zauważył, że wybawca jego matki lubi czasami trochę wykorzystać nieświadome tego panie, które w dodatku były starsze o zapewne z dziesięć lat od niego. Mimo wszystko ratował ją, gdyż skierował się do szpitala. Za nim oczywiście szedł chłopczyk, który świadomy sytuacji milczał, aby nie utrudniać niczego swoim głośnym oraz irytującym zachowaniem.
Spacer do odpowiedniego miejsca nie trwał zbyt długo. Przed oczami Shuna ukazał się budynek, który trudno było pomylić z jakimkolwiek innym. Wszedł do środa i ujrzał recepcję, w której można było otrzymać informację, a w kolejce do niej stała trójka osób. Reszta pielęgniarek i lekarzy akurat była w tym momencie niewidoczna, zapewne zajmowali się swoimi pacjentami albo zwyczajnie odpoczywali. Chłopiec spokojnie stanął obok Shuna i czekał na jego reakcję.

Shun Z/t
Dalej piszesz TU

[Kenji]

Misja rangi D
5/15 Jeśli byłoby to porwanie, to sama matka też wiedziałaby niewiele więcej od samego Akamiego. Zresztą skąd takie czarne myśli? Być może i czasy były niespokojne, ale nikt przecież nie mówił, że w mieście grasuje jakiś gang oprychów, który żyje z porywania i wymuszania okupu za małe dzieci. Na razie było to jedynie poszukiwanie dziewczynki, więc należy mieć nadzieję, że tak naprawdę gdzieś się zagubiła lub pobiegła za jakimś zwierzątkiem i zwyczajnie nie potrafi znaleźć drogi powrotnej do domu. W każdym razie nasz dzielny pomocnik udał się najpierw w kierunku piaskownicy bacznie obserwując przy tym otoczenie. Niestety, sytuacja w parku wcale nie była tak odmienna od reszty miasta. Pogoda odstraszała od spacerów mniej wytrwalszych ludzi, a już na pewno rodziców z małymi dziećmi. Plac zabaw był więc praktycznie pusty, ale na całe szczęście Akemiego przesiadywała tam starsza Pani.
- Jak od garnka? Nieee. Ale mam wnuczkę w Pana wieku! Naprawdę ładna, chociaż lubi sobie trochę podjeść. Może chciałby się Pan z nią spotkać? Ma synka, więc mogą się nawet polubić z Pana córką. - zwróciła się do Akamiego, wyraźnie nie rozumiejąc powagi sytuacji. No, ale być może mężczyzna skusi się na małą randkę po zleceniu? W każdym razie bez problemu udało mu się również napełnić piaskiem swoją gurdę i dzięki temu zabiegowi, był już gotowy na ewentualne konfrontacje z wrogiem, o ile takowego spotka. W każdym razie od babci chyba nie dało się niczego więcej dowiedzieć, chociaż próby były wielce wskazane!
Kolejnym człowiekiem, który mógł cokolwiek wiedzieć był facet w wieku około czterdziestu lat. Problem był jednak taki, że znajdował się na ławce po drugiej stronie placu zabaw i najwyraźniej uciął sobie niezłego komara, bo jego chrapanie było słychać aż tutaj. Może warto zapytać go o wskazówki? Istnieje jednak możliwość, że jest zwykłym pijakiem, który właśnie skończył konsumpcję swojego ulubionego trunku i zażywa świeżego powietrza w spokoju i nadziei na to, że świat przestanie się wreszcie tak cholernie kręcić.

[Kokinamitsuragiwam]

Chłopak trochę bardziej rozbudzony niż wcześniej biegł sobie kulturalnie koło pieska. Gość uznał go za dziwnego, ale dzięki magicznej wachajce nastrojów nawet nie zwrócił na to uwagi. Biegł, skakał, szedł koło olbrzymiego psa, mówiąc do niego.
I biegli tak koło siebie, i chłopak w pewnym momencie stwierdził, że skoro jest ciemno, i nie ma ludzi, to ktoś może się czaić po ciemnych krzaczorach. I w momencie, w którym to pomyślał, nagle usłyszał ni to trzask, ni to szept dochodzący z niedalekiego krzaka. Chciał rzucić tam kunai, ale zrozumiał, że to może być kobieta. Ale w sumie chyba nie, bo kochana kuleczka się najeżyła. Hishi zdążył go ubiec z kunaiem. Chłopak więc przyjął pozycję obronną jak pies, gotowy na atak.

[Raye]

Misja rangi D
19/22

Noc ma to do siebie, że jest straszna, tajemnicza i nieobliczalna. Może Cię zabić, okraść, po prostu jest, na swój sposób, wszechwładna. Jednakże bez nocy nie byłoby życia na tej planecie, więc powinniśmy się cieszyć, z tej jakże krwawej i okrutnej bogini, co, co parę godzin przykrywa nas swą mrocznością, przenosząc nas przy tym do jej wspaniałego królestwa. Niestety, dla was noc to było coś najgorszego.. Sprawiała, że wasze serca biły szybciej, a zmysł wzroku przestał się liczyć. Ale ku chwale boga, mieliście obok siebie gigantycznego psa! Kto by się bał czegokolwiek, mając takiego pupilka? Pewnie nikt. Wracając do was, usłyszeliście szelesty i inne tego typu dźwięki, co strasznie was wystraszyło, o niemal nie dostaliście zawału! Jednakże, rzut kunaiem okazał się tak niepotrzebny, bo okazało się, że to po prostu wiewióreczka. Biedna, mała wiewióreczka. Mogliście odsapnąć, jednak nie na długo. Znikąd rozległ się głos, kobiecy! - Jesteście!! MOJA KULKA! Drobna kobietka zaczęła biec w stronę swego ukochanego pieska. A wy mieliście wybór. Mogliście ją zabić, okraść, lub nie wiadomo co, albo po prostu dać jej to szczęście. Bo przecież, to tylko kobieta. Co robicie?