Wioska Dogakure

[Sasha]

Dziewczynka olała jego instrukcję. Czyżby coś się działo z kurą i zachowywała się nietypowo? Nie widział ich, więc nie mógł ocenić co do końca się dzieje. Może nie była teraz w stanie walczyć.
Szedł za głosem dziewczyny i dźwiękiem jej kroków, gdy nagle usłyszał krzyk. Co u licha, czyżby cud życia? Gdy mieszkał w wiosce, w lesie, zdarzało mu się być przy jakichś urodzeniach, jednak nigdy nie mógł czynnie uczestniczyć. Do dzisiaj ma wspomnienie krowy, która godzinę muczała, a później przyszła jego siostra i powiedziała smutnym głosem, że jednak nic z tego.
Zerwał się w biegu. Ostatecznie mogła też zostać zaatakowana przez coś. Na pewno nie koguta, gdyż miał go w swoim słuchowym radarze, czyżby jakiś lis się niepostrzeżenie wdarł?
- Co jest?! - stanął tuż obok i starał się wywnioskować ze słuchu co się dzieje.

[Ario]

Sasha
Misja rangi D
11/15 Gdy tylko wbiegłeś do kurnika, zauważyłeś, że dziewczynka stoi wpatrzona w róg pomieszczenia, zaś jej kura siedzi już na grzędzie i wydaje się być dobrze zadomowiona przez tą chwilę. Gdy mała odsunęła się, zauważyłeś dość młodą kurę, w sumie to nawet trudno ocenić, czy to już kura, czy jeszcze kurczak.
- To dlatego kury broniły wejścia do kurnika. Pojawiły się młode kurki! - krzyknęła zadowolona i rzuciła się, by złapać młoda kurę.
Ta oczywiście, dostała ataku paniki i zaczęła skakać po kurniku i głośno gdakać, machając przy tym dość mocno skrzydłami. Dziewczyna próbowała złapać kurę niczym cowwoman, która na zawodach w błocie próbuje dopaść uciekającą świnię. W tym przypadku jednak, zwierzyna była mniejsza i zwinniejsza, a samo miejsce zdecydowanie węższe niż wybieg błotny.

W pewnej chwili zrobiła skok niczym tygrys, w ogóle nie przejmując się zadrapaniami i innymi obiciami, dopadając jak jastrząb gołębia swoją zdobycz, unosząc wysoko do góry i odwracając się do Ciebie cała pobrudzona i w słomie.
- Patrz! Złapałam kure! To nowa kura...patrz, lub Cie! - powiedziała, jednak czy Cię naprawdę lubiła - trzeba było poddać to wątpliwości. Kura po prostu była tak przerażona, że patrzyła się w jeden punkt - na Ciebie...ale czy warto informować dziewczynkę o tym fakcie? To już pozostaje do Twojej decyzji.

Nagle jej kura na grzędzie zagdakała, a za plecami czuć było ruch.

Kogut biegł w stronę kurnika. Machał przy tym skrzydłami i wyglądał na dość zdeterminowanego. Atak się rozpoczął. Dziewczynka zaczęła krzyczeć przerażona, a w drzwiach stał Sasha, zwrócony plecami do atakującego kuraka.

[Sasha]

Czy kury tak agresywnie broniły młodych jak niedźwiedzice? Nie miał z tym dużego doświadczenia. Chciałby bardzo zobaczyć jak wygląda młoda kurka. W swojej głowie miał tylko obraz żółtego małego słodziństwa i dojrzałej białej kury, chyba musiało być coś po środku, brakujące ogniwo i nawet było w okolicy. Zwierze szamotało się zdecydowanie ze strachu. Nie było jeszcze nawykłe do obcowania z ludźmi.
- Bądź bardzo ostrożna, Pysia jest bardzo delikatna. Nie ściskaj jej tak mocno, chcąc żeby nie uciekła. - poprosił z wyrozumiałym miłym głosem. Tyle wyczuwał, choć w fakt, że zwierze go lubiło szczególnie nie wierzył, no bo niby czemu miałoby?
Nagle usłyszał zbliżający się szturm. Od razu przypomniał mu się atak na wioskę, gdy dwóch podróżnych złodziejaszków chciało spróbować szans w zdobyciu czegokolwiek mają. Był jeszcze wtedy dzieckiem i jego trening przez siostrę dopiero się zaczynał, nie miał więc nic zdziałać, poza schowaniem się, gdyż jego percepcja nie była jeszcze tak wyczulona. Teraz mógł jednak coś zdziałać!
- Uważaj, chowaj się, atakują! - odparł, po czym ruszył w stronę agresora. Słyszał tupot zbliżających kogucich łapek, który odbijał się po wnętrzu kurnika. Sasha chodził na boso, chciał szybko się obrócić i wlecieć w przeciwnika prosto z kopniaka swojej gołej stopy, jak prawdziwy wojownik. Teraz obroni swoich.

[Ario]

Sasha
Misja rangi D
13/15 Dziewczyna zaczęła piszczeć, a wraz z nią kura, którą trzymała w rękach. Widok nadciągającego koguta był równie przerażający, jak wizja śmierci w największych męczarniach. Sam kogut chyba zaatakował dlatego, ponieważ pozbyłeś się kamuflażu, lub z innych, nieznanych Ci bliżej pobudek. Kura gdakała i próbowała się wyrwać, a druga kura - na grzędzie, kompletnie olała problem, siedząc wygodnie i oglądając sobie całe zajście.

W tym samym czasie, w pozycji obronnej stanął Sasha, który zaparł się na widok nadciągającego koguta. Kogut był w miarę owalny jak na większość figur, które znał chłopak, więc zdecydował się na przyłożenie mu potężnego kopa. W celach obronnych, z gołą stopą, wsłuchał się w gdaczący biegnący cel, po czym, jak ten tylko się zbliżył wystarczająco blisko, zasadził mu potężnego low kinga z prawej nogi tak, że koguta ścięło z nóg i jednocześnie wykopał go gdzieś hen daleko, poza ogrodzenie. Kogut w locie zamachał skrzydłami i coś zagdakał, ale po chwili zniknął Ci z wizji.

Dziewczynka widząc całe zajście wyszła z kurą na rękach i patrzyła na Ciebie z otwartymi ustami, ale nic się nie odezwała. W tej samej chwili pojawił się jej ojciec przy płocie i popatrzył na Was zdziwiony.
- I jak tam? Sytuacja opanowana? Co to za hałasy?

[Sasha]

Chłopak zdjął Henge, by rozmawiać z dziewczyną, a plan zrobienia z kury bohaterki i tak nie wypalił, więc był w swojej ludzkiej formie. Zwierze jednak nie wiedziało, że chłopak jest o wiele bardziej niebezpieczny jako człowiek, niż jako metrowy kogut. Percepcja i siła były jego domenami. Nie był jakimś specjalistą od technik ninja, ale rzucić kunaiem umiał porządnie i celnie(jak na jego przypadłość), a potem zasolić na dokładkę z sierpowego.
Tutaj obudził się jego talent piłkarski. Pamiętał, jak mały chłopiec bardzo chciał się dołączyć do innych bawiących się dzieci, które kopały nadmuchane jelito. Wyśmiały go, że co najwyżej jego siostra może z nimi pograć, bo biega nie gorzej niż chłopcy. Aice jednak nie było to w głowie, widziała smutek brata i stwierdziła, że w jego szkoleniu, doda ten mały element, żeby poprawić jego samoocenę. Zrobili prowizoryczną "piłkę", po czym uczyła go o odpowiednim kącie ułożenia stopy, miejscu, gdzie trzeba uderzać, żeby odpowiednio skierować pocisk. Ćwiczył dniami i nocami, by teraz pokazać tym wszystkim dzieciakom, że też może grać!
Kogut pofrunął w siną dal, trzepocząc skrzydłami i starając się prawdopodobnie zamortyzować upadek. Przeklął chłopaka gdaknięciem, prawdopodobnie sygnalizując, że jeszcze tutaj wróci.
Słyszał, że dziewczynka stanęła za nim i jakby starała się coś powiedzieć, ale jej nie wychodziło. Szybko jednak zjawił się jej ojciec.
- Panie gospodarzu, metody wychowawcze wymagają czasem hałasu, sam Pan wie. Mam nadzieje, że kłopot zażegnany, kury odpowiednio nauczone, więc nie powinno się to powtarzać, co martwiło tę dziewczynkę. - wskazał na nią. Słyszał, odgłosy kurczaka, którego trzymała w swoich rękach.
- Jakbym mógł prosić za rozwiązanie sprawy, nocleg na tę noc, trochę chleba na drogę i wody. Kilka drobnych jak macie i... - przekierował palec z dziewczyny na kurę, którą trzymała.
- Tę jedną małą Pysie. - powiedział, a głos jego zmiękł i rozczulił się, jakby mówił o kimś bliskim sercu. Przemyślał sprawę, jeśli była szansa, że naprawdę zwierzę go lubiło, to był to rzadki przypadek i szkoda byłoby ją tutaj zostawić. Jajka były mu dodatkowo bardzo potrzebne i żeby mieć co jeść, i żeby móc tworzyć z nich farby.

[Ario]

Sasha
Misja rangi D
15/15 Ojciec popatrzył zdziwiony na waszą dwójkę i na stado drobiu w rogu, który na widok gospodarza trochę się rozszedł. Dziewczyna była cała pobrudzona, trzymała w rękach kurę.
- Tato. Całym sprawcą zmieszania był kogut. Chciał mnie atakować i ten Pan mi pomógł. Poza tym, okazało się, że mamy nową kurkę, a co więcej - moja własna już siedzi na grzędzie i nawet jej tam dobrze. - zaczęła tłumaczyć dziewczynka ojcu.

Ten jednak, policzył kury i rzeczywiście doliczył, że brakowało koguta w stadzie.
- Więc kogut się na Ciebie rzucił? A Ty uratowałeś moją córke...rozumiem. - mężczyzna się zamyślił. - Dobrze więc. Kogut i tak był stracony. Jeżeli rzuca sie na ludzi, to znak, że trzeba go wymienić na młodszego. Nie może być sytuacji, że moja córka jest zagrożona przez kawałek drobiu. Otrzymasz więc zapłatę, tak jak uzgodniliśmy wczesniej. Dodatkowo możesz przenocować u nas w salonie, a jak znajdziesz tego koguta, to zrobicie razem rosół na obiad i zjemy wspólnie posiłek. Jeżeli moja córka się zgodziła, to możesz również zatrzymać tego kurczaka. - przemówił męzczyzna, podając Ci mieszek z monetami.

Misja zakończyła się sukcesem. Co prawda, jeszcze musisz poszukac koguta...ale to już inna historia.

KONIEC

[Sasha]

Spędził bardzo miły wieczór u rodziny gospodarza. Musiał pomóc znaleźć koguta, ale dzięki temu nauczył się prywatnego przepisu na rosół, który przekazała mu żona właściciela. Nie speszyła się jego kalectwem i chętnie przydzielała mu zadania. Zjedli razem wspólną kolację, przy dużym stole i mógł posłuchać rozmów na przyziemne spokojne tematy. Czuł się dobrze przyjęty, zawsze mu coś podano, jeśli trzeba było. Dziewczynka siedziała obok i chętnie mu pomagała, nawet raz wytarła mu buzię. Musiał wielokrotnie jej tłumaczyć, że nie jest tak naprawdę ninja, nie ma przecież odznaki. Chętnie za to dzielił się historiami o swoich podróżach... Nie były one jakieś ekscytujące, liczne ani bogate, ale w miejscu, gdzie sensacją jest cieląca się krowa, to i tak odstawał. Głównie mówił jej o ostatniej przeprawie przez pustynię. Na noc rozłożyli mu miejsce do spania w salonie. Ostatnio ciągle tak nocował, więc była to dla niego norma.
Rano poszedł obczaić jak radzi sobie Pysia. Ostatecznie dziewczynka zgodziła się, by zabrał zwierze, jeśli obieca się kiedyś wpaść i opowiedzieć kolejne historie. Spakował zapasową wodę i prowiant, po czym ruszył w drogę, trzymając kurkę w rękach. Musiał zrobić dla niej jakiś koszyk z wikliny.
Czuł pod palcami, że jest bardzo niespokojna. Może i go lubiła, ale musiał dotykać ją strach przed nieznanym. Całe życie w kurniku, a tu nagle otwiera się cały świat.
- Nie bójkaj się Pyśka. Jestem przy tobie. Nie wiem jak słońce świeci, córka właściciela mówiła, że to środek nocy. Boisz się ciemności? - zmartwił się. Nigdy nie mógł takiej fobii objawiać, gdyż całe życie spędzał w ciemności. Ci, co nie zaznali światła, nie obawiali się jego braku. Chciał jednak dać jakieś minimalne poczucie bezpieczeństwa, przynajmniej na początek. Gdyby mógł robić światło... Spytacie się na cóż ślepcowi światło? Oczywiście, dla jego kury... i ewentualnych przyjaciół, choć to drugie już bardziej nieprawdopodobne.
Zszedł z drogi na placyk gdzie rosła trawa. Rozstawił swoje rzeczy wokół, usiadł na tyłku z rozkraczonymi nogami i postawił Pysię między nimi.
- Słuchaj mała, spróbuje ci zrobić światło. Tylko ja jestem ślepy jak kret, to musisz gdaknąć, jak coś się będzie dziać, dobrze? - mówił jak do człowieka. Nawet zadał pytanie, jakby oczekując odpowiedzi, choć niczego jednoznacznego nie dostał.
Skumulował chakrę w dłoniach. Jak nadać jej jednak formę czegoś, czego nie rozumiał natury? Jedyne, do czego mógł się odnieść to słońce i głaskanie jego promieni. Idąc tym skojarzeniem starał się przeformować energię na ciepło. Może, gdy rozgrzeje dłonie, to zaczną świecić?
Gdy tak wysyłał chakre w jeden punkt, nagle poczuł nieprzyjemne parzenie. Kura milczała, więc żadnego światła z tego nie było. Chyba rozgrzewanie rąk nie było dobrym pomysłem, ale gdyby tak...
Wyobraził sobie idealną kulkę, gdyby to na niej skupiać swoją energię, mogłaby i nawet palić, ale jak by trzymał ją bezpiecznie, to nic by się nie stało. Zaczął próbować oddzielić chakrę od swojego ciała i kumulować ją w pojedynczym punkcie. Jego kontrola chakry była na niskim poziomie, więc takie sztuczki były dość skomplikowane.
Nagle energiczne gdakanie! Jest, coś się udało. Drugą dłonią zbadał przestrzeń nad pierwszą i poczuł tam jakiś lekki kulisty obiekt, który szybko się rozpłynął, tak, jak jego marzenia na szczęśliwą przyszłość.
Westchnął i próbował ponownie. Wiedział już, do czego dążyć, teraz musiał utrzymywać stabilny przepływ chakry. Pysia była bardzo pomocna. Po kilkunastu próbach był w stanie wykonać prawdopodobnie świecąca kulkę, której osłonę udało mu się tak formować, by nie parzyła dłoni. Dumny z siebie wziął swoje manatki i ruszył w dalszą podróż. Podróż z Pysią.

<zt>

  Ukryty tekst

[Gundan]

29/30

---

Ucieczka nie była łatwa, zwłaszcza gdy opadały emocję, a umysł się wyciszał tylko po to by zaraz zapełnić się myślami o podjętych decyzjach oraz o konsekwencjach tych czynów. Ból jaki czułem nie był powodowany tylko raną powstałą w walce lecz również zdradą której doznałem. W końcu całe swoje życie poświęcałem rodzinie, by następnie postanowiła Ona zwyczajnie się mnie pozbyć. To był inny rodzaj bólu, dużo gorszy niż ten fizyczny jednak moje oczy pozostawały suche. W końcu nie byłem już dzieckiem prawda?
Korzystając z swoich unikalnych zdolności uciekałem niczym zaszczute zwierzę, w końcu byłem wyczerpany i jakakolwiek następna konfrontacja nie była by dla mnie już możliwa. Z początku chciałem uciec w stronę wioski Aburame, było to pierwsze miejsce po za Shigashi jakie przyszło mi do głowy. Jedyny problem był taki, że nie miałem tyle sił by tak szybko tam się znaleźć, nie w takim stanie. Dlatego postanowiłem wcześniej zahaczyć jeszcze o Dogakure, w końcu ktoś musiał tu mieszkać, a mi potrzebna była pomoc. Dlatego po zbliżeniu się do wioski zdezaktywowałem swoją technikę i ruszyłem na poszukiwania pomocy.
Gdy tylko udało mi się wejść do środka i zlokalizować szpital bądź podobne miejsce postanowiłem się udać do niego. Nie planowałem długo tu zabawiać ale ktoś musiał mi pomóc z ranami bo niestety prawda była taka, że ja potrafiłem jedynie je zadawać.
- Potrzebuję pomocy, proszę. - to były pierwsze słowa jakie wypowiedziałem przekraczając próg tego przybytku wskazując ranę na torsie zawiniętą w zakrwawiony już bandaż.

[Jun]

Misja Rangi - C - 30/30

---

- Rok 389 - Jesień -
- Gundan -
- Shigashi no Kibu -
- Prawdziwy Aktor -

---

" Biała ścieżka " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=TqT7MSL ... U&index=30[/youtube] Ucieczka była jedyną rzeczą, jaka znajdowała się pośród twoich myśli, mogąca przebić się ponad wszystkie inne. Przez moment miałeś wrażenie, że dostrzegłeś wyłaniającego się z ziemi mężczyznę, jednak trwało to może ułamek sekundy, bo potem go już nie było, a ty zniknąłeś pomiędzy leśną gęstwiną. Dzieckiem już nie byłeś, to prawda. Umiałeś podejmować decyzje i sprostać ich konsekwencjom. Nie miałeś innego wyjścia, musiałeś.

Każda chwila, jaką przeznaczałeś na ucieczkę, dawała o sobie znać, biegłeś... Biegłeś, nawet nie spostrzegłeś kiedy rzeczywiście wzeszło słońce. Ile to już godzin byłeś na nogach? Musiałeś odpocząć i to dosyć szybko. W końcu las się skończył i dotarłeś na w miarę bezpieczny trakt. Na nich było bezpiecznie, chyba, że trafiali się bandyci.... Na to jednak nie mogłeś nic poradzić, gdyby się trafili. Techniki musiałeś dezaktywować dużo wcześniej, bowiem dopiero gdy słońce wzeszło wysoko na niebie, udało ci się dostrzec w oddali osadę. Tak, to była wioska Dogakure. Kierunki ucieczki trochę nie te niż zaplanowałeś, ale cóż z tego? Liczyło się to, że z każdym krokiem oddalałeś się od miasta kupieckiego, w którym spędziłeś tak wiele czasu. Czy warto było odchodzić, zaprzepaszczając to wszystko w tak brawurowy sposób? To już musisz ocenić sam gdy dojdziesz do siebie po tym starciu. W końcu dotarłeś i do samej wioski, zmęczony i wyczerpany, bowiem nie zatrzymywałeś się po drodze. Nie zamierzałeś dać się złapać, nie chciałeś dać się pojmać, nie mogłeś. Wiedziałeś, że im szybciej się oddalisz tym lepiej. Było z tobą dość źle, zarówno rana jak i przemęczenie potężnie cię wyczerpały. Miałeś wrażenie, że jak zaśniesz... To możliwe, że na cały tydzień.

Na całe szczęście w wiosce znalazł się ktoś życzliwy, ktoś, kto odpowiedział na twoje wołanie. Tak się złożyło, że zostałeś zabrany do tutejszego zielarza który, mimo że wprawionym i fachowym lekarzem nie był, zdecydował się pomóc człowiekowi w potrzebie, czyli tobie. Na jego szczęście... Nie miałeś zbyt dużo siły, by się na niego zdenerwować. Owy mężczyzna opatrzył twoje rany na tyle na ile tylko zdołał, reszta zależała od ciebie i twoich zdolności regeneracyjnych. Długi muszą jednak zostać spłacone... Czy masz wystarczająco by zapłacić za postawienie na nogi? Oczywiście w grę wchodziło odpracowanie i pomoc samej wiosce, mogłeś spędzić tutaj trochę czasu i pomóc mieszkańcom, dodatkowo dochodząc do pełni sprawności... Albo zwyczajnie, mogłeś obsypać ich Ryo. To, co zrobiłeś w Dogakure, było inną historią, którą być może kiedyś, komuś opowiesz...

Fin, Misja nieudana

400 Ryo opłaty(Wtedy ujemne do statów utrzymają się jeden wątek (czy to fabuła, czy misja D bez znaczenia), albo zostajesz i się kurujesz (wtedy bez minusów). Jako że i tak będziesz miał po misji Time-skip do nowej pory roku to można to zwyczajnie pominąć. Nie mniej zostanie tutaj dłużej, będzie miało konsekwencje. Możliwe, że nie dziś, nie jutro, ale w przyszłości

  Ukryty tekst

[Gundan]

Gdy tylko się ocknąłem opatrzony przez jak się po chwili okazało miejscowego zielarza niemal natychmiast zacząłem się zbierać w dalszą podróż mimo nalegań abym został. Ja jednak wiedziałem, że nawet jeśli chciałem to zostać nie mogłem w końcu w dalszym ciągu byłem na terenie należącym osady Shigashi, która zapewne zaczęła podejmować stanowcze kroki aby odszukać i pojmać bądź usunąć niebezpieczną jednostkę odpowiadającą za wczorajsze nocne harce.
Spojrzałem na zielarza z wdzięcznością, cała złość która mnie jeszcze kilka godzin temu ogarniała dosłownie ze mnie uleciała, w końcu ten człowiek mnie nie znał. Nie miał pojęcia czy po opatrzeniu moich ran nie wyrżnę ich wszystkich w pień, a jednak mi pomógł, zlitował się nade mną. Nie wiedział tego ale podjął ogromne ryzyko, w końcu jeśli straż dowiedziała by się o jego pomocy mojej osobie mogli by go oskarżyć o współudział, a jeśli dowiedziała by się o tym rodzina to cała wioska jest w niebezpieczeństwie, a przynajmniej tak długo jak ja tu byłem.
Oparłem się o najbliższą szafkę aby pomóc sobie wstać wykrzywiając przy tym twarz w grymasie bólu wywołanego poruszeniem raną po czym sięgnąłem do swojej torby. Sprawdziłem wszystko dokładnie, niczego mi nie skradli, wszystko było na swoim miejscu. Było to dla mnie bardzo dziwne doświadczenie, w końcu dotychczas pomagał mi szantażowany doktorek ze strachu, a nie dobroci serca. Sięgnąłem temu więc do mieszka z którego wyjąłem nieco pieniędzy, a te z kolei wręczyłem zielarzowi.
- To dla ciebie za twą dobroć dobry człowieku. Będę pamiętał, że w tej wiosce ludzie okazali mi serce choć nie musieli i kiedyś się wam odwdzięczę. Jednak teraz zapomnijcie dobry człowieku, że kiedykolwiek mnie widziałeś. Żegnaj i niech się wam wiedzie. - nie czekałem ani nie słuchałem tego co ktoś miał mi do przekazania, musiałem po porostu jak najszybciej opuścić to miejsce. Wiedziałem, że tak będzie lepiej zarówno dla nich jak i dla mnie dlatego ubrałem wszystko co moje i ruszyłem w dalszą drogę, już nie wiele brakowało bym opuścił granice. Cel był na wyciągnięcie ręki.

---

z/t ------> Yusetsu

[Jun'ichi]

Przybywam
____________

Biegnąc za chłopakiem, kaleka zastanawiał się na co uda mu się trafić i gdzie właściwie, a raczej do kogo jest prowadzony. Wiedział, że z pewnością jest to ktoś z mafii, tej samej z której pochodził Gundan i dlatego było niemal pewne, że dysponował jakąś większą siłą. W końcu mafia nie zleciłaby takiego zadania komuś słabszemu od samego poszukiwanego, a tak przynajmniej mu się zdawało. Ta przestępcza organizacja potrafiła jednak zaskoczyć, dlatego Jun'ichi nie chciał też niczego zakładać z góry, wolał zebrać informacje i działać w oparciu o nie. Biegnąc przez zalesione tereny, zanim dotarli do celu podróży, chłopak postanowił wyciągnąć z młodzieńca jeszcze więcej o ile było to możliwe.
- Zatrzymaj się. Teraz kiedy jesteśmy całkowicie sami, powiesz mi wszystko co wiesz. Kto niby miałby nas tam zabić, jak mu na imię? Co o nim wiesz? - powiedział Jun, ponownie chwytając w dłoń swój drewniany kij, sugerując tym samym że gotów jest złoić młodzieńcowi skórę jeśli zauważy w jego słowach przekręt lub zatajanie informacji.
- I mów dokładnie gdzie prowadzisz, co na nas tam czeka? Nie radzę kłamać, jestem w stanie odszukać Cię gdziekolwiek się nie ukryjesz, widziałem Twoją twarz i to mi wystarczy. - dodał podnosząc końcówkę kija tak, by wycelować nią w chłopaka.

[Naoki]

---

Misja C
21/30
Jun'ichi

---

Poszukiwany żywy, a najlepiej martwy

---

Droga jaką się poruszaliście, wyprowadzała was z miasta. W sumie nie było to dziwne, w końcu, każdy głupi by się domyślał, czego oni teraz szukają i kogo chcą dopaść. Tylko czy sam Gundan był na tyle groźny by sama mafia za nim ruszyła? Nie, to nie była kwestia siły, bardziej samej zdrady, której on się dopuścił. Właśnie przez to musiał zginąć. W końcu kto narusza interesy rodziny musi zginąć. Bez znaczenia z jakich pobudek dopuścił się swojego czynu, był zwykłym zdrajcą. Tutaj co do tego raczej nie miałeś żadnych wątpliwości.
- Nie wiem praktycznie nic o nim. Ma na ciele dużo szwów, a jego oczy są czarne. - powiedział, nieco spanikowany. W sumie sam ten opis niewiele ci dawał. W końcu szwy mogły być oznaką wielu bitew, a czarne oczy, cóż to już cięższy element do wyjaśnienia. Jednak nadal raczej możliwy w jakimś stopniu.
- On szuka Gundana, ostatnio był widziany w Wiosce Dagakure. Więcej nie wiem. Były z nim dwie osoby, jedną z nich była dziewczyna, związana i zakneblowana. - dodał, po krótkiej chwili przedstawiając Ci miejsce do jakiego właśnie zmierzaliście. Najwidoczniej sama mafia była dość skuteczna w swoich poszukiwaniach, bądź mieli odpowiednią osobę, mogącą im pomóc w tym wszystkim. W końcu możliwości było wystarczająco wiele.
Teraz w sumie pozostało, chyba jedynie dotrzeć do wioski i dowiedzieć się więcej o osobie, której nie tylko ty poszukiwałeś. Tylko czy zdobycie informacji od kogoś z mafii, kto miał go zabić. Będzie łatwe?

[Jun'ichi]

Przesłuchiwanie chłopaka wprawdzie miało na celu zebranie przydatnych informacji, ale im dłużej to trwało, tym bardziej Jun'ichi utwierdzał się w przekonaniu że jedynie pozwoli to zamknąć młodemu usta na jakiś czas, nie zdradzić od razu tego że został wypatrzony i wypytany. Kiedy jednak padła informacja o zakneblowanej dziewczynie, pozornie niezwiązane ze sobą fakty nabrały delikatnego zarysu, sensu który mógł doprowadzić go do odszukania tego czego szukał.
- Opisz mi tę dziewczynę, jak wyglądała? - spytał kaleka, licząc na to, że opis będzie odpowiadał jego niedawnej, chwilowej towarzyszce z klanu Inuzuka, która tak jak on poszukiwała Gundana. Kiedy chłopak uzyskał odpowiedź, pozostało już tylko jedno.
- Teraz musisz robić to co rozkazał Ci ten gość z czarnymi oczami, tak jak gdybyśmy nigdy się nie spotkali, a tej rozmowy nigdy nie było. Możesz wrócić do wioski i obserwować tamto gruzowisko jeśli taki był Wasz plan. Resztą zajmę się sam. - powiedział do chłopaka, wyciągając z kieszeni 100 Ryo, które podał mu jako łapówkę i zachętę do wyparcia tego spotkania z głowy. Po tym ruszył w stronę Dogakure, zaś gdy był już blisko zdecydował aktywować Byakugan i z jego pomocą namierzyć opisanego mężczyznę wraz z przetrzymywaną dziewczyną. Wiedział że w tej osadzie mogą czaić się osoby podejrzliwe, nieprzyjaźnie nastawione do jego zamaskowanej postaci, dlatego planował trzymać się w cieniu, w miarę daleko od innych ludzi, od spojrzeń które mogły przysporzyć mu niepotrzebnych kłopotów.

  Ukryty tekst

[Naoki]

---

Misja C
23/30
Jun'ichi

---

Poszukiwany żywy, a najlepiej martwy

---

Rozmowa ze znajomym, dostarczała Ci kolejnych poszlak. Oczywiście, nie otrzymywałeś konkretnych odpowiedzi, czy też informacji. Nawet nie miałeś pewności, czy on sam mówi prawdę, czy zwyczajnie z Tobą pogrywa, chcąc wplątać Cie w jakąś zasadzkę. Oczywiście, odpowiadał Ci na wszystkie pytanie jakie mu zadałeś i raczej na szczęście, opis dziewczyny pasował do osoby, którą miałeś okazje już poznać. Mniej więcej wiedziałeś gdzie teraz się znajduję i co ją spotkało, gdzie nie posiadała już wolności, a stawała się powoli czyjąś marionetką, na pewno na drodze szantażu.
Tak samo chłopak przyjął od Ciebie pieniądze i od razu uciekł, kierując się w przeciwną drogę niż ty. Wracając znowu do miasta, raczej chcąc się już ukryć i jakoś z tym skończyć. Wiele wyborów tutaj nie miał, tak samo jak ty. Gdzie ruszyłeś w stronę Wioski, dokładnie jej się przyglądając z odległości. Dla zwykłej osoby, wyglądałaby na opustoszałą, nikt nigdzie nie chodził, bowiem prawda skrywała się w domach i nie była zbytnio przyznają. Po niezbyt długiej obwersji udało Ci się naliczyć pięć ciał. Najpewniej byli to mieszkańcy wioski, którzy nie zgodzili się na współpracę, bądź strażnicy, którzy niestety nie mieli zbyt wielkiego szczęścia podczas patrolu. Idąc nieco dalej twym wzrokiem, mogłeś zauważyć osoby ranne, nadal żywe, ale ich stan nie napawał zbytnim optymizmem, bez otrzymania szybkiej pomocy. Był tam także człowiek, agresor, wyróżniał się znacząco w tłumie, bowiem z jego ciała wychodziły czarne nici, które przyciągały do niego osoby, chcące najwidoczniej uciec. Nie ograniczał się zbytnio w swych działaniach, przebijając ciała ludzi w miejscach stawów. Tylko, nie było tam dziewczyny, ani drugiej osoby, która teoretycznie miała z nim być. Po większej obserwacji, nie dowiedziałeś się niczego specjalnego, poza zlokalizowaniem paru osób, ukrywających się w swych domach, jak i dwójkę młodzieńców biegnących w stronę osady, by najpewniej wezwać pomoc, raczej mieli w tym przypadku wiele szczęścia, że on ich nie zauważył.

=100 ryo :P

[Jun'ichi]

Kiedy młody szpieg uciekł zabierając zapłatę za swoje milczenie, kaleka odprowadził go przez chwilę wzrokiem po czym ruszył w stronę wioski, gdzie rzekomo miała być przetrzymywana ona - dziewczyna dzięki której odszuka Gundana. Na ten moment ciężko było mu zrozumieć jak te wszystkie wydarzenia łączyły się w jedną całość, co zdrada Gundana miała wspólnego z porwaniem dziewczyny, skoro mafii powinno być wręcz na rękę gdyby to ona pozbawiła go życia. Najwyraźniej jednak tutaj nie chodziło o sam fakt jego śmierci, a zapewne o to by to właśnie oni tego dokonali. Póki co wszystko pozostawało jednak domysłem, a sam Hyuga mógł jedynie dalej zbierać informacje potrzebne do ułożenia tej układanki.
Kiedy dotarł wreszcie w odpowiednie miejsce i zaczął śledzić poczynania osady, dostrzegł sceny które na myśl przywiodły mu jedno - tak wyglądałoby Shigashi, gdyby Mafia zdobyła całkowitą władzę. Śmierć, szantaż, porwania, płacz i zgrzytanie zębami, taki obraz mógł wprawić w osłupienie ale Jun'ichi przez lata widział już niejednego trupa, sam również niestety przyczynił się do kilku zgonów więc po prostu szukał, aż wreszcie trafił na wspomnianego mężczyznę o licznych szwach na ciele. Dziwne, niezidentyfikowane nici wychodziły z jego ciała niczym żywe istoty, które ściągały do niego ofiary. Starcie z kimś takim nie mogło należeć do łatwych, dlatego póki co kaleka postanowił nawiązać kontakt z dwójką uciekających z osady mężczyzn, którzy mogliby zdradzić mu co się tam działo. Starał się przeciąć ich drogę ucieczki, wyskoczyć na drogę i gestem obu dłoni, pustych i skierowanych ku górze jak gdyby się poddawał zatrzymać chociaż na chwilę.
- Zaczekajcie! Chcę pomóc! Co tam się dzieje i co to za dziwny mężczyzna z czarnymi nićmi? - wiedział że im krótsza i bardziej rzeczowa wypowiedź, tym większa szansa że nie uznają go za kolejne zagrożenie i nie zaatakują w samoobronie. Mimo to był na to gotów, wiedział że zwierze zapędzone pod ścianę mogło zaatakować i tak było też z ludźmi. W razie ich ataku nie miał zamiary odpowiadać tym samym, a unikać, nadal starając się dotrzeć do nich w logiczny sposób.

Chakra: 103% - 4% = 99%